VogeltjeM schreef:Leuk om te lezen
Wat ik nu ook doe, nu we weer aan de wandel zijn en hij het af en toe spannend vindt (schapen zijn monsters), is bij de eerste kleine stress-signalen clicken voor "aandacht bij mij" of "hoofd laag". Dit hebben we in de bak geoefend, maar ik heb ondertussen het idee gekregen dat de oefeningen zelf nu een teken voor hem zijn dat ik zeg dat er niets aan de hand is. Hij kalmeert echt snel, alsof hij snapt dat ik zeg dat het oké is (snappen jullie ). Het clickeren stelt hem gerust.
Hier ook veel gruwelijk verkeer (bizarre landbouwvoertuigen etc) en ik heb steeds geclickt als er eentje langsraasde. Nu is hij meteen blij als er eentje aankomt.
Maflinger_S schreef:Ik heb lang nagedacht (voor mijn doen dan) over de laatste 2 posten van xyzutu2. De reden van het nadenken was een een lichte verwarring. En ik ben eruit.
Ik train altijd met mijn paard. Ik gebruik er een heel arsenaal aan "hulpmiddelen" voor, maar een clicker is er daar niet een van, en voerbeloningen ook niet. Het zijn mijn zintuigen en lichaamstaal die de belangrijkste rol vervullen. Het voortdurend interacteren met wat het paard laat zien.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 bezoekers