Bokt community
We hebben veel plezier in onze tuin, waar we sinaasappels, citroenen, limoenen,
kersen, vijgen, nectarines en olijven oogsten voor eigen gebruik en om weg te geven,
want er is volop.
Dit jaar mag bokker MoniqueT aftrappen in het onderdeel Bokkers vertellen waarin zij vertelt over haar leven in Spanje. Zij verhuisde in 2011 samen met haar man naar Spanje. Zij vertelt in het interview hoe zij het land ervaart, wat ze mist aan Nederland en of ze ooit nog eens terug zou willen.
Voor bokkers die je nog niet kennen, stel jezelf eens voor.
Ik ben Monique, 53 jaar inmiddels, Bokker sinds 2003 en toen nog volop actief bezig met onze eigen KWPN-ers en shetlanders. In mijn jeugd altijd gereden op de ponyclub, mijn vader had ook altijd wel iets om mee te mennen. Na heel kort ook nog bij de paarden gereden te hebben, ben ik gestopt, getrouwd met een melkveehouder en alleen nog af en toe bij mijn ouders bezig met hun tweespan haflingers. Na het veel te vroeg overlijden van mijn man, kocht ik een huis met lege stallen en kwam mijn vaders span wegens zijn gezondheid weer naar mij. Toen ze na twee jaar bij ons, net verkocht waren, leerde ik stadsjongen Albert kennen. Hij had niks met paarden, maar binnen een jaar stonden er bij ons een paar shetjes en ons tuigpaard Janssen op stal.
Jullie zijn verhuisd naar Spanje, zonder de kinderen. Wat is voor jullie de reden geweest om daarheen te verhuizen?
Na 12 jaar samen werden vooral de winters in Nederland elk jaar moeilijker voor Albert, die door een ongeval met giftige stoffen de ziekte Organisch Pscyho Syndroom had opgelopen, in de volksmond ook bekend als de schilderziekte. Artsen adviseerden hem in een droog klimaat te gaan wonen, maar met mijn jonge kinderen vond ik dat nooit een optie. En die paarden, die betekenden heel veel voor ons, want we hadden inmiddels nog een fijne tuiger erbij en reden samen veel met ons span. Maar ook ik zag wel dat dat steeds minder werd, omdat hij zoveel pijn had, dat de lol eraf ging. Toen mijn kinderen aangaven dat ze allebei de deur uit zouden gaan vanwege studie en partners, hebben wij de knoop doorgehakt. De shetlanders hadden we al een aantal jaren niet meer, rijpaard Levi woonde nog bij ons, maar was al een aantal jaren verkocht aan zijn nieuwe baasje en is naar een andere plek in de buurt gegaan. En ons span ging naar Frankrijk voor nog een aantal jaren paardenparadijs onder de zon. In 2016 is Whisper ingeslapen om gezondheidsredenen en vorig jaar is onze oude, trouwe Janssen overleden na een TIA. We hebben ze tot het laatst regelmatig bezocht en voor hun verzorging betaald.
Sinds wanneer woon je in Spanje?
We hebben in 2010 besloten ons huis in Nederland te koop te zetten, met stallen en weiland. Al snel daarna zijn de paarden naar Frankrijk gegaan en in september van dat jaar kregen we de sleutel van ons huis in Spanje. Ik was voorheen nog nooit in Spanje geweest en had een beeld van hoge flats, roodverbrande toeristen en veel feesten en partijen. Niks voor mij, maar we gingen puur voor het droogste klimaat in Europa en binnen enkele dagen zoeken werd ik verliefd op onze geweldig mooie vallei met heerlijke bergen en prachtige uitzichten. Ik was om. Begin 2011 verkochten we het huis in Nederland en in de zomervakantie emigreerden we definitief.
Hoe ervaar je het land nu je er woont? Verschilt dit met het beeld wat je had voordat je erheen ging verhuizen?
Het laatste heb ik al benoemd in de vorige vraag, maar het is me in veel meer opzichten enorm meegevallen. Het is vaak traditioneel, maar ook weer efficiënt en soms zijn de lijnen verrassend kort. Wij wonen niet in een echt toeristisch gebied en in ons dorp vind je het echte oude Spanje nog. Met anderhalf winkeltje en een paar barretjes is het net of de tijd soms heeft stilgestaan. Onze buurman hoedt zijn geiten nog in de bergen. In tegenstelling tot het gros van de vele buitenlanders in onze omgeving, heb ik heel intensief gestudeerd om vloeiend Spaans te leren en mede daardoor hebben we een aantal Spaanse gezinnen in het dorp waar we goed bevriend mee zijn. En áls je eenmaal vrienden bent, dan hoor je ook zo goed als bij de familie.
Hoe verschilt Spanje van Nederland in jouw beleving?
Kortgezegd: Nederlanders leven vaak om te werken, Spanjaarden werken om te leven. Natuurlijk enorm generaliserend, maar het levenstempo is gewoon lager dan wij gewend zijn. Uren tafelen, tot ´s avonds laat op straat leven in de zomer, ook kleine kinderen, natuurlijk toch nog best veel de bekende siësta en het gezin wat breder is dan hier, want opa, oma, ooms, tantes, neefjes en nichtjes, alles loopt vaak door elkaar. Het verschil tussen stad en platteland is veel groter, bij ons waan je je 50 jaar terug in de tijd en op een half uur afstand staan hypermoderne winkelcentra met alles erop en eraan. De crisis heeft enorm toegeslagen, maar de bevolking vecht zich er weer bovenop. Het levensritme is totaal anders, relaxter.
Je bent niet actief meer in de paarden, zou je ooit nog wel weer die wereld willen betreden?
Nee, dat denk ik niet. Wij hebben onze tijd wel gehad. We hebben helemaal geen huisdieren meer en reizen graag. Alberts gezondheid laat het nu nog toe om regelmatig op pad te gaan, maar de dagelijkse verzorging van paarden aan huis, zal niet meer lukken. En op pension, dat trekt ons totaal niet, wij hielden meer van knuffelen, poetsen en rommelen rondom de stal, dan dat we fanatiek reden. Zeker geen wedstrijden, want stress is voor hem ook een echte trigger.
Merk je wat van de paardenwereld in Spanje? Zoja, zie je hierin nog verschillen, zoja welke zijn dat?
In onze omgeving zijn weinig paarden. Simpelweg omdat het veel te droog is om fatsoenlijk gras te telen en het dus heel duur is om aan te voeren. De paarden die er zijn, staan vaak de hele dag op een kleine zandpaddock in de brandende zon of onder een afdak. Geen prettig gezicht en uit zelfbescherming hou ik me er ver van. Je kan er toch weinig aan doen, pas bij echte mishandeling wordt ingegrepen en ze worden verder vaak toch netjes verzorgd en zien er goed uit.
Wat mis je nu het meest van Nederland? En wat mis je totaal niet?
Ha, mijn kinderen en kleinkinderen, familie, vrienden, een bepaald soort gezelligheid die ik niet kan omschrijven. Geen heimwee, maar wel de behoefte om ze af en toe te zien. Tot 2015 deden we het met korte bezoekjes van een dag of 10 hooguit en dan waren we de hotels alweer zat en bij familie in huis vonden we ook niet fijn. Dus hebben we nu weer een appartement in Nederland, waar we ongeveer vier maanden per jaar zijn. Ik zit dit nu dus ook gewoon in Nederland bij de kerstboom te typen, want we brengen deze dagen hier door. We hebben wel veel bezoek uit Nederland in Spanje en dat vind ik altijd erg gezellig, voor een aantal dagen: Visite en vis blijven drie dagen fris. Nou ja, een dag of vijf hou ik ook nog wel uit hoor, maar daarna zijn we vaak weer graag lekker samen. Ik miste vooral vaak lekkere dingen uit Nederland, maar nu we er weer regelmatig zijn, met de auto, gaat er nogal eens wat mee terug naar Spanje. Ik geniet in Spanje vooral van de zon, het vrije wonen, de Spanjaarden, de heerlijke taal en toeren in de omgeving. Sommige dingen vind ik al heel vanzelfsprekend, maar vallen weer op als we een tijdje weg zijn geweest.
Zou je ooit weer terug willen naar Nederland? Waarom wel/niet?
Jawel, als we te oud of gebrekkig worden om in ons kleine dorpje in de bergen te wonen en lastig weg kunnen voor boodschappen, ziekenhuisbezoek en ook niet meer zelf naar Nederland kunnen rijden, is het klaar. Dan verkopen we het huis in Spanje en is ons appartement hier klaar voor onze oude dag. Mijn man is een aantal jaren ouder dan ik, dus we houden daar nu al best rekening mee. Zowel hij als ik genieten nu nog van Spanje, maar omdat we allebei al eens een partner verloren zijn, staan we er ook bij stil dat een van ons twee alleen blijft en dat zal dan niet in Spanje zijn.
Heb je nog iets wat je graag hierover kwijt zou willen?
Spanje is een geweldig land, maar ik zou er zelf zomaar niet heen gaan met schoolgaande kinderen. Het onderwijs is totaal anders en als je de kost nog moet verdienen, is het niet makkelijk. Maar natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen die het wel redden!
