Geplaatst 2,5 jaar terug.. stond jij op stal bij een handelaar, niet meer dan een zielig hoopje dekhengst (goedgekeurde dekhengst wel te verstaan). Het was een gok.. ik wist wel wat van je, maar lang niet alles. 1 ding wist ik wel, jij gaat met mij mee!
De merrie waar ik meermaals mee achterover geklapt was, heb ik daar bij de handelaar gebracht en jou mee terug naar huis genomen.
Ik was intussen een angstige ruiter geworden en tegen mijn gevoel in, ging in toch 2x per week op je zitten (sterk was je niet en anders durfde ik niet meer). Het beeld voor me dat we niet meer dan recreatie gingen doen, want ik.. kwam never nooit meer op wedstrijd terrein. En jij.. was er niet voor gemaakt! Je werd dikker en dikker en werd een echte hengst, steigerend moest ik je opzadelen. Sturen met 2 handen aan een teugel. Mijn angst kwam terug. Dit wilde ik natuurlijk niet! 2 dagen later werd hij gecastreerd, een enorme gok. Want straks werd het een trage trapzak, maar wederom deze gok genomen. Vanaf dat moment gingen wij groeien en deelden onze mijlpalen samen. Ik was nog nooit verder dan de B gekomen. Inmiddels zijn we samen M1 + 7. Ik heb nog nooit een paard gehad wat normaal te laden was.. met jou ga ik helemaal alleen op pad! Samen naar het bos/ strand.. maakt niet uit. Je doet alles voor me en ik... voor jou.
Na al die jaren in de paarden en dan voornamelijk probleem paarden.. snap ik pas wat die "klik" is waar mensen het toch altijd over hebben! En tegenwoordig... stap ik ook gewoon weer op "bijzondere" paarden!
2,5 jaar terug en nu.
Hapinessss:
Het is echt een knap paard geworden! 
Je mag met recht trots zijn op jullie allebei. 
