Citaat:
Ik heb vandaag contact gehad met adviseur inzetbaarheid en de gang van zaken is absoluut de bedoeling niet. Ik ben dus ook niks verplicht en heb zelfs het dringend advies gekregen om te werken wat afgesproken, deze stress is nu namelijk absoluut niet bevorderlijk en ze zijn bang voor een terugslag. We hebben het een beetje realistisch bekeken en vragen staat vrij, maar ik heb gewoon het recht om nee te zeggen en in mijn situatie hadden ze het eigenlijk niet eens MOGEN vragen, want afspraken zijn afspraken. Dus al met al, veel stress voor niks maar wel weer een leerschool in veel opzichten!
Als je in ons mooie vak (ik werk ook in zorg en welzijn) blijft werken, wat ik hoop, zul je zo vaak dit soort vragen op je af krijgen. Heb je alles geregeld, wordt weer gevraagd of je toch niet zus of zo... enz.
De enige manier om hier goed mee om te gaan is het alleen doen als je a. weet dat je er geen last van hebt b. je weet dat als je het nu doet, je daar later van kunt profiteren (ik heb bijv afgelopen jaar hele Pasen en Pinksteren gewerkt en vaak op zaterdag/ zondag ingevallen, ben nu met Kerst én Oud&Nieuw vrij
).
Dus niet doen uit schuldgevoel of het idee dat je anders zus of zo of wat dan ook. Dan altijd in gesprek gaan en vriendelijk zeggen, nee, ik kan niet en dan PUNT.
Ze kunnen het je verplichten als je te weinig uren hebt gedraaid, zorg er dus voor dat stel je werkt gewoon op contract je altijd genoeg uren draait, of liefst wat te veel (wat geen moeite is want je weet het, er is altijd werk
). Dan kunnen ze je vrijwel niets 'maken'.
En wat ook is gezegd, veel planners weten niets van afspraken over reintegratie of wat dan ook.
Dus altijd even 3x rustig adem halen, je kansen op succesvol nee bepalen, je strategie bepalen van nee of juist ja, en dan verder.
Zo hou je het voor jezelf leuk en prettig.
En voor nu goed gedaan
en heel veel succes!!