Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-01-19 15:12

MBO verpleegkundige of toch niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-19 15:12

Wat een twijfels. Mijn familie zit in de verpleging. Mijn oma en moeder hebben altijd met dementerenden gewerkt, een kennis in de gehandicaptenzorg en een zus in een ziekenhuis.

Zelf heb ik dit altijd heel spannend gevonden dus heb ik eerst een andere opleiding gedaan. Wel ging ik af en toe langs om een praatje te maken met de mensen of te helpen, soort vrijwilligerswerk.

Nu wil ik zelf toch ook beginnen met de verpleegkundige opleiding op MBO4 niveau. MAAR wat mij enorm tegenhoudt is dat ik behoorlijk onzeker kan zijn. Ik weet bijvoorbeeld niet of ik het wel ga durven om te kunnen prikken. Wél weet ik dat ik heel goed empathie kan tonen, dat ik zorgzaam en zorgvuldig ben. Ik weet ook dat ik heel leergierig ben en graag dingen vraag die mij onduidelijk zijn.
Ik hoor overal dat je stevig in je schoenen moet staan, maar op welke manier? Dat je moet durven vragen of dat je tegen bepaalde dingen moet kunnen?

Ik wil het zo graag, maar het lijkt mij héél eng. Mijn ambitie is om met ouderen te gaan werken. mocht ik hier mee beginnen.

Zijn er mensen die hun ervaring willen delen?

**Geplaatst**: 28-01-19 15:51

Re: MBO verpleegkundige of toch niet?

Geplaatst: 28-01-19 15:51

Verpleegkundigen worden nu veel gezocht, dus wat dat betreft....

Met een opleiding leer je natuurlijk heel veel. Je kan ook een dagje meelopen op een verpleegopleiding en je daar laten infomeren (al dan niet proefprikken in een neparm enzo)

**Geplaatst**: 28-01-19 15:58

Re: MBO verpleegkundige of toch niet?

Geplaatst: 28-01-19 15:58

Is dan de opleiding tot verzorgende niks voor je?

**Geplaatst**: 28-01-19 15:59

Geplaatst: 28-01-19 15:59

Ik denk dat je in elke studie en baan punten hebt waar je tegenaan loopt en je afvraagt 'durf ik het wel?', er is geen mens op aarde die nooit twijfelt. Je bent ook nog jong

Wat voor andere richtingen zijn er in de zorg? Misschien kun je daar eens naar kijken!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-01-19 16:07

Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-19 16:07

Ik heb inderdaad wel eens meegelopen op de afdeling met dementerenden en gesproken met patienten in het ziekenhuis bij de gereatrie. Dat vond ik wel leuk.

En ook op andere vlakken in de zorg of maatschappelijke zorg bekeken, maar ik kom toch steeds weer terug op verpleegkunde. Alleen een beetje de angst dat mij tegenhoudt. Wil niet halverwege de opleiding moeten stoppen zegmaar.

**Geplaatst**: 28-01-19 16:10

Re: MBO verpleegkundige of toch niet?

Geplaatst: 28-01-19 16:10

Je kan ook eerst bv Vig 3 doen, en daarna verpleegkunde 4.
Op zich een beetje zonde als je wel in staat bent meteen niveau 4 te doen.
Maar er zijn best meer die het zo doen hoor, eerst vig 3 en daarna verder studeren.

**Geplaatst**: 28-01-19 16:19

Geplaatst: 28-01-19 16:19

Ik denk dat je bij sommige doelgroepen stevig in de schoenen moet staan omdat niet iedereen geholpen wil worden of het beseft heeft dat ze worden geholpen. Mensen kunnen dus boos worden, weigeren of totaal niet beseffen waar ze zijn en wat er gebeurt. Bijvoorbeeld mensen met psychoses of schizofrenie, dementeren hebben vaak een boze fase (vaak voordat ze in een tehuis belanden) en sommige geestelijk gehandicapten kunnen ook best 'moeilijk' zijn. Het is dan wel handig dat je stevig in je schoenen staat zodat je op de juiste manier met ze om kan gaan. Dus niet gelijk onder de indruk bent of laat overrulen.

Maar er zijn ook nog gewoon mensen die wel graag geholpen willen worden en in zien dat jij daar bent om ze te helpen. Zoals ouderen die geestelijk nog goed zijn, groot deel van ziekenhuispatiënten etc. Tuurlijk zal de 1 soms wat mopperig zijn ofzo. Maar volgens mij een prima doelgroepen voor jou. Wat ze ook kunnen bedoelen met stevig in je schoenen staan is dat je veel verantwoordelijkheid krijgt en soms ook hele verdrietige dingen ziet die je natuurlijk aangrijpen. Maar hier leren ze je wel mee omgaan (denk ik).

En als de onzekerheid het enige is wat je tegenhoud zou ik het gewoon doen. Je kunt hierin ook groeien en dingen leren. Geef gewoon aan het begin van de opleiding en bij stages aan dat je onzekerheid een punt is waar je graag aan wilt werken. Zij kunnen je echt wel tips en trics geven. Zodat je hier makkelijker mee om kan gaan. Ik zie geen reden waarom het niks voor jou kan zijn. En je kunt het altijd proberen toch, dan kom je er vanzelf achter.

**Geplaatst**: 28-01-19 16:21

Geplaatst: 28-01-19 16:21

Ik ben student verpleegkunde in België, binnen enkele maanden zou ik moeten afstuderen. Qua niveau's en hoe de opleiding bij jullie zit, kan ik je niet helpen, maar de onzekerheid, die herken ik wel.
Ik ben zelf iemand die heel erg onzeker is over mijn eigen kunnen, niet qua theorie, maar vooral bij de praktijk ben ik heel bang om fouten te maken of dat ik mijn techniek niet ken. Onzekerheid dus, want achteraf blijkt dan altijd dat het veel beter ging dan ik op voorhand dacht. :')

Die onzekerheid zorgt ervoor dat ik mijn stappenplan in mijn hoofd wel tientallen keren kan herhalen voor ik uiteindelijk ook de techniek uitvoer. Niet zo handig, want dat haalt mijn werktempo naar beneden. Mijn ervaring is dat die onzekerheid weg gaat door te oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Je technieken leer je pas echt op de stages door het heel vaak te doen.

Ik had ook last met prikken, in die zin, bang om niet meteen goed te zitten, waardoor je opnieuw moet prikken. Geloof me, er zijn maar weinig studenten die hun eerste keren goed kunnen prikken. Dit vraagt gewoon oefening. Maar bij mij zorgde de stress ervoor dat het niet lukte, bibberende handen,... Mijn mentor op stage zei op een bepaald moment tegen mij 'je techniek is goed, hier is de laboaanvraag, neem je gerief en zorg dat je met het bloed terug komt'. Hij stuurde mij alleen op pad, en ja hoor, ondanks de angst dat ik plots alleen was (als ze op je vingers staan te kijken is het ook niet goed... :')

) lukte het plots wel.

Stevig in je schoenen staan, dat moet je tegenwoordig overal denk ik als je met klanten te maken krijgt. Patiënten en hun familie worden mondiger, dat is waar. Niet iedereen zal even tevreden zijn, en dat krijg je te horen ook. Je bent als verpleegkundige niet alleen en je hebt een team waarop je terug kan vallen.

Als je graag verpleegkunde zou studeren, vooral doen! Het is een enorm mooi beroep en je kan echt het verschil maken voor je patiënten! Zeker in de ouderenzorg is een verpleegkundige met een goed hart zeldzaam helaas. Ik heb vaak genoeg dingen gezien die niet kunnen, die empathie kunnen ze daar zeker gebruiken! Bovendien is er werkgelegenheid genoeg. Die onzekerheid zal een werkpunt blijven, maar hierin kan je groeien. Het is echt heel mooi om bij jezelf die groei te kunnen zien.

Soms is het ook frustrerend als je weet dat het niet nodig is om onzeker te zijn, maar je dit toch bent.

**Geplaatst**: 28-01-19 16:34

Geplaatst: 28-01-19 16:34

Ik denk dat dat vooral dingen zijn die je een keer moet doen... Nu krijg je op school wel praktijklessen, maar de eerste 3 keer dat ik bij een echte patiënt een katheter moest inbrengen stond ik met trillende handjes terwijl ik er inmiddels mijn hand niet meer voor omdraai..

Wat bij mij hielp tegen mijn onzekerheid is dit aangeven bij je werkbegeleiders, een training voor mijn perfectionisme en een werkenlerentraject. Ik ben na 2 jaar voltijd HBO-V overgestapt op deeltijd HBO-V. Ik werk nu in het ziekenhuis en volg daarnaast de laatste 2 jaar van mn opleiding. Zo heb ik meer tijd om praktijkervaring op te doen dan alleen met stages.
Sowieso bestaat je opleiding niet voor niks uit veel stage-ervaring opdoen. Of kijk bijv. naar een BBL optie?

Kwa stevig in je schoenen moeten kunnen staan is het denk ik vooral belangrijk je eigen grenzen aan te geven en voor jezelf op te durven komen.

Je zou idd ook eerst als verzorgende kunnen beginnen. Volgens mij kan je daarna in de meeste gevallen in jaar 3 MBO-V instromen

**Geplaatst**: 28-01-19 16:35

Geplaatst: 28-01-19 16:35

elysepaard schreef:
Nu wil ik zelf toch ook beginnen met de verpleegkundige opleiding op MBO4 niveau. MAAR wat mij enorm tegenhoudt is dat ik behoorlijk onzeker kan zijn. Ik weet bijvoorbeeld niet of ik het wel ga durven om te kunnen prikken. Wél weet ik dat ik heel goed empathie kan tonen, dat ik zorgzaam en zorgvuldig ben. Ik weet ook dat ik heel leergierig ben en graag dingen vraag die mij onduidelijk zijn.

Alsof ik het zelf geschreven heb

Ik kom oorspronkelijk uit de paardensector, maar wilde op mijn 23e iets anders. Ik kwam bij de zorg uit. Doodeng leek het me, om mensen te moeten prikken en mediactie toe te dienen etc.
Inmiddels werk ik als VIG’er in een verpleeghuis (somatisch) en doe lekker een paar jaar ervaring op. Daarna ga ik nog 2 jaar leren voor VP

Dit geeft mij de rust en de ruimte om op mijn eigen tempo te leren en zelfvertrouwen te krijgen.
Het is zo’n ontzettend leuk werk!! Veel (doorgroei)mogelijkheden en goede baankansen. Als het je ligt zal je echt geen spijt krijgen van je keuze +:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-01-19 19:04

Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-19 19:04

Heel erg bedankt voor jullie berichten! Het geeft mij wel een boost van zelfvertrouwen van YEahh we gaan het doen $*\o/*$

**Geplaatst**: 28-01-19 19:07

Geplaatst: 28-01-19 19:07

Hee wat een leuk topic zeg! Ik ben zelf afgestudeerd in België als Zorgkundige. Na mijn opleiding wou ik verder in Nederland om Verpleegkundige te gaan doen alleen heb ik dit met vlag en wimpel afgeslagen. Want in Nederland wordt ik zo laag ingeschat met mijn Diploma dat ik terug in België verpleegkundige ga doen op het HBO. Zal een pittige klus gaan worden, maar waar een wil is is een weg! Ik wens je veel succes ts en ik zeg zeker doen, als je de capaciteit heb zeker proberen! Ze komen personeel tekort in de zorg dus waag die kans.

**Geplaatst**: 28-01-19 19:53

Geplaatst: 28-01-19 19:53

Zeker doen!
Ik ben zelf MBO verpleegkundige, en net 1,5 jaar afgestudeerd en werkzaam in de thuiszorg.
Natuurlijk zijn de verpleegtechnische handelingen de eerste (paar) keer erg spannend, maar dit heeft iedereen. Heb ik nog steeds wel is last van. Is een kwestie van ervaring opbouwen en daarmee wordt je ook steeds zekerder van jezelf.
Wat ook weer voor een boost zelfvertrouwen zorgt.

Het is ontzettend dankbaar en mooi werk om te doen.
Wel zou ik je adviseren dat als je de niveau 4 kan doen dat je dat ook moet doen. Niet gaan starten op de niveau 3 want in principe zit daar in de praktijk weinig verschil in.
Zo mogen ze bijv gewoon beide injecteren.
Een aantal handelingen mag je als verpleegkundige wel die een VIG niet mag maar dat zijn er niet erg veel.
Dus gewoon proberen en je komt er in je stages vanzelf achter of het echt iets voor jou is!

Heel veel succes met je beslissing!

**Geplaatst**: 28-01-19 22:15

Re: MBO verpleegkundige of toch niet?

Geplaatst: 28-01-19 22:15

Vooral geen vig gaan doen als je ook gelijk verpleegkundige kan gaan doen. Met VIG moet je net zo goed prikken.

Ik hield ook echt niet van prikken en alles wat daar bij kwam , ik deed puur VIG voor de kraamzorg maar dat was verplicht. Je leert het gewoon op school, en ik vond het in mijn stage juist leuk om al die verpleegtechnische handelingen te doen. En daar zag ik echt verschrikkelijk tegenop aan het begin van mijn opleiding.

**Geplaatst**: 28-01-19 22:32

Re: MBO verpleegkundige of toch niet?

Geplaatst: 28-01-19 22:32

Ik vind het een prachtig vak. Maar je moet wel veel van jezelf kunnen geven.

Bijna alle vaardigheden zijn aan te leren als je graag wilt en je inzet.

Misschien kun je eens ergens een dagje meelopen. Dan kun je het eens echt ervaren.

En je moet ook af en toe de humor er van inzien. Anders red je het niet. Maar dat ken je ongetwijfeld van je moeder.

Ik zou nooit meer wat anders willen doen.

**Geplaatst**: 28-01-19 22:34

Geplaatst: 28-01-19 22:34

Er zit nogal verschil tussen het vak van verzorgende of verpleegkundige. De verpleegtechische kunstjes zijn maar een klein onderdeel. Staar je daar niet blind op.
Verpleegkundige is niet zozeer hogere opleiding, maar een andere, met een stuk overlap. Het is niet zo gemakkelijk om dat in een paar zinnen uit te leggen.
Op dit moment zien we nogal wat studenten struikelen op verpleegkunde, omdat men niet heeft gekozen op de inhoud van het vak, maar het 'niveau'.
Ik zou in jouw geval nog eens gaan praten met je familie over hun ervaringen. Of op school.
Als verzorgende heb je, naar mijn inschatting, meer kansen op de arbeidsmarkt. De nood aan IG-ers is en blijft hoog.

**Geplaatst**: 28-01-19 23:05

Re: MBO verpleegkundige of toch niet?

Geplaatst: 28-01-19 23:05

Nu en de komende jaren is er een enorme behoefte aan verpleegkundigen, dus over baankansen zou ik niet inzitten.

In opleiding zijn betekent dat je mag leren, dus ook mag leren om sterk in je schoenen te staan. Dat hoeft niet aangeboren te zijn. Heel veel student verpleegkundigen zijn onzeker, ik was er ook één. Heb zelfs overwogen om tijdens mijn opleiding te stoppen, omdat ik slecht met de verwachting van presteren om kon gaan, maar gelukkig niet gedaan. Ik kan me nu nl geen leukere baan voorstellen.

Het is goed om te onderzoeken wat jou kan helpen bij je onzekerheid en dat ook aangeven. Helpt het bijvoorbeeld om Veel te oefenen, om in het begin 'aan het handje' meegenomen te worden of helpt het juist om uitdagingen aan te gaan en op te zoeken?

School heeft vaak ook mensen die je kunnen begeleiden als je toch vastloopt.
Ik heb uiteindelijk ook externe hulp gezocht voor mijn onzekerheid, maar liep daar pas jaren na mijn opleiding op vast. En merk dat ik nu, met mijn ervaringen, student verpleegkundigen op weg kan helpen.
Als je meer wilt weten over het beroep van verpleegkundige of mijn ervaringen mag je altijd PB'en.

**Geplaatst**: 28-01-19 23:19

Geplaatst: 28-01-19 23:19

Om even op het prikken in te haken; daar kom je overheen. Zelf prikken is een stuk makkelijker dan geprikt worden. Mentaal bedoel ik dan, technisch is natuurlijk even oefenen.
Ik had er zelf van het begin geen moeite mee, maar vriendin van me wel. Die werd niet lekker als ze bloed zag. Nu prikt ze zonder moeite in mijn 2 armen (ze mocht oefenen op mij

). Dat is even een gevoel dat je moet hebben, als je die eenmaal hebt is het niet zo moeilijk.
Wat vind je er eng aan? Het onbekende, de handeling zelf, het bloed, angst om iemand pijn te doen? Zijn imo allemaal te overkomen met oefenen.

Tegen dingen kunnen ga je leren. En ook je mannetje staan ga je leren. Communicatieve Vaardigheden was bij ons gewoon een vak en ik denk dat als wij dat hadden dat verpleegkunde dat ook wel heeft.