Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Firebug schreef:Echter, er is natuurlijk ook een andere kant. Veel mensen hebben deze positieve ervaring niet, en het is dus ook erg belangrijk om te zoeken naar een fijne begeleider en vakgroep. Verder is (zover ik weet van mijn vakgebied) de baanzekerheid in de academische wereld om te huilen. Ook na je PhD ben je vaak nog lang afhankelijk van korte contracten, en de kans op een vaste baan is erg klein, zeker als je niet bereid bent om naar het buitenland te vertrekken wanneer nodig. Misschien is dit anders als je een vakgebied kiest wat meer toegepaste mogelijkheden heeft, maar dat geluk heb ik helaas niet .
Denk dus vooral ook alvast na over wat je na een eventuele PhD wil doen, en of je daar ook echt een PhD voor nodig hebt. Het is voor mij de mooiste baan die ik kan bedenken, maar het is zeker niet de makkelijkste weg
Sizzle schreef:Ik zie dat het salaris gelukkig beter is nu.
Ik kreeg 1200 euro per maand (dat was destijds minimum loon).
Gemiddeld is het wel een beetje zo dat hoe beter een afdeling internationaal erkend is, hoe slechter de omstandigheden.
Als ik opnieuw zou zoeken dan zou ik ook meer kijken naar menselijkheid, want dat was vaak ver te zoeken. Postdoc (niet in NL) was wat dat betreft niet beter. Echt bizar hoe er met mensen omgegaan werd. In sommige gevallen worden volledige carrieres bewust kapot gemaakt.
Een collega is opgenomen geweest in een psychiatrische inrichting. Het commentaar van de werkgever is iets in de trand van „hij is gewoon niet geschikt“. Ivm de korte contracten raak je „falende“ mensen zonder probleem weer kwijt.
Toen ik zwanger werd werd ik niet gefeliciteerd maar aangebitched en werd met 2-maandse contractjes aangehouden tot exact de 9e maand.
Ofwel, kijk heel goed waar je terecht komt en vraag ook naar ervaringen op de afdeling buiten gehoor van hun begeleiders. Mijn man had het gelukkig ook een stuk beter getroffen (afgezien dan van 6 maanden gratis werken op het laatst).