Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Onali schreef:De kaak wordt genaaid, niet de lippen. Die houden zoals TS het al zegt het gewicht van de onderkaak niet.
Hier een uitleg;
[ Video ]
Die needle injector weet ik niet of dat ooit ook in Nederland (Europa) .
silvericathy schreef:Ik vraag me af, worden mensen standaard op hun rug in een kist gelegd, of zijn er ook andere mogelijkheden? Stel dat je als persoon andere wensen hebt voor als je dood gaat. Bijvoorbeeld op je buik of zijkant?
silvericathy schreef:silvericathy schreef:Ik vraag me af, worden mensen standaard op hun rug in een kist gelegd, of zijn er ook andere mogelijkheden? Stel dat je als persoon andere wensen hebt voor als je dood gaat. Bijvoorbeeld op je buik of zijkant?
Ik doelde hiermee niet zozeer op begraven worden, maar op crematie.
Kun je dit bijvoorbeeld ergens aangeven en zijn die gegevens dan ook op tijd bekend bij de persoon die jou in een kist legt?
MarChak schreef:Interessant topic.
Ik werk zelf nog een stap later na een overlijden, ik doe namelijk een begraafplaatsadministratie.
De dood en alles daarna is voor veel mensen nog steeds een ver van hun bed gebeuren. Terwijl we er toch allemaal mee te maken krijgen.
Popstra schreef:Mijn vader zn lippen werden inderdaad gehecht.
Mijn moeder haar patient scheurde door het laken toen ze haar optilden. Puur pech dus. Dat was 50 jaar terug ofzo.
Er zal vast vaker wat onbedoeld mis gaan in die wereld.
silvericathy schreef:Ik vraag me af, worden mensen standaard op hun rug in een kist gelegd, of zijn er ook andere mogelijkheden? Stel dat je als persoon andere wensen hebt voor als je dood gaat. Bijvoorbeeld op je buik of zijkant?
Mindim schreef:Mijn vader lag er ook vreemd bij gelijk na zijn sterven. Hij had een hartstilstand en is voorovergeklapt op het nachtkastje. Dus allemaal bloed in zijn gezicht.
Gezicht was ook heel erg slap gelijk, daar ben ik van geschrokken. Dat trok volgens de uitvaartman bij naarmate de tijd vorderde en dat was ook zo.
Hij lag er prachtig bij, enkel de nagels en vingers begonnen wat te verkleuren.
De uitvaartondernemer drong heel erg aan op sluiten van de kist. Niet omdat mijn vader er niet goed uitzag, dat deed hij wel, maar omdat eventuele bezoekers van de crematie het niet konden waarderen, dat vond ik erg vervelend, hij drong zo erg aan.
Mijn moeder wilde zo lang mogelijk open kist, zij vond het sluiten van de kist heel erg. We hebben open kist gehouden en dat in de kaart genoemd.
Morrie schreef:mijn vader is in een instelling voor Alzheimerpatienten overleden. Ik moest hem identificeren, samen met de curator. Hij lag er vreselijk bij, hoofd achterover, mond open, ik herkende hem amper.
Volgens de begrafenisondernemer hadden ze mij dit nooit zo mogen laten zien. Ik heb het beeld, nu tientallen jaren later, nog haarscherp voor ogen.
Het was een zeer besloten crematie, maar we hebben de kist dicht gelaten. Dit hoefde zijn zuster echt niet te zien
Amy223 schreef:Ooit heb ik ergens gelezen dat bij opgraven een kwart vd mensen anders in de kist ligt. Is dat echt waar?
Ania schreef:Ik lees al vanaf het begin mee en vind het super interessant, ook als andere mensen hun baan uitleggen. De dood is altijd een beladen onderwerp en wordt vaak weggezet als iets engs. Dit soort topics maken het toegankelijker en laten je nadenken over je eigen dood en de wensen daaromheen.
Ik heb alles vastgelegd in mijn overlijdensverzekering bij Dela (super handig, je kunt echt per stap invullen wat je wil) maar heb veel aangegeven dat mijn nabestaanden mogen kiezen, ik maak het dan toch niet meer mee en zij zijn degenen die het voor zichzelf dragelijk moeten maken.
TS: ik las dat veel dode mensen een glimlach hebben, is dat echt zo? Ik heb het zelf nog niet gezien, of trekt die glimlach weer na een tijd weg door het wegvallen van de spierspanning?
silvericathy schreef:silvericathy schreef:Ik vraag me af, worden mensen standaard op hun rug in een kist gelegd, of zijn er ook andere mogelijkheden? Stel dat je als persoon andere wensen hebt voor als je dood gaat. Bijvoorbeeld op je buik of zijkant?
Ik doelde hiermee niet zozeer op begraven worden, maar op crematie.
Kun je dit bijvoorbeeld ergens aangeven en zijn die gegevens dan ook op tijd bekend bij de persoon die jou in een kist legt?
idylle schreef:Ik ben wel benieuwd naar een verhaal vanuit je werk. Is er een 'verhaal' of 'case' (of hoe je zoiets ook noemt eigenlijk) bijgebleven en kun je daar wat meer over vertellen?
ista schreef:ista schreef:Ik ben trouwens wel benieuwd welke hulpmiddelen jij allemaal gebruikt bij een normale verzorging?
Ik denk dat je mijn eerdere vraag gemist hebt, maar ben nog wel benieuwd naar het antwoord
Eileen_ schreef:Wat een ontzettend interessant topic. Heel interessant om jouw ervaringen te lezen, en te lezen hoe alles in zijn werk gaat.
Op een een of andere manier heeft dit werk mij altijd aangetrokken. Toen mijn oma was overleden heb ik ook meegeholpen met het aankleden/ opmaken. Ik had er totaal geen moeite mee en vond het vooral heel interessant om te doen. Voor mij lag daar ook mijn oma niet meer, de persoon die in het lichaam zat was weg en het lichaam is over.
Ik verbaas mij wel over hoe snel zo'n lichaam ontbindt. Met 4 weken al zo onherkenbaar!
Noisy schreef:@rocamor
Owwwww sorry, ik dacht dat ik alles gehad had inderdaad
Hulpmiddelen bij een normale verzorging zijn eigenlijk vrij alledaagse dingen zoals een kam of borstel, nagelschaartje, vijl, nagellak remover, scheermesje en scheerschuim, droog shampoo. Verder nog baby doekjes en washandjes want wassen met water en zeep is niet goed voor de huid, dat droogt teveel uit en een handdoek.
De meer specialistische dingen zijn: oogkapjes, mondvormers, hechtnaalden en draad, scalpel, lange en korte pincetten, verbandschaar, gaasjes, watten, fluffstroken, keeltampons, incontinentie luiers, celstofmatjes, secondelijm. Dat zit allemaal in 1 verzorgingskoffer.
Als ik er aan denk vandaag zal ik een foto maken van de koffer.
Noisy schreef:@rocamor
Lekker hè
Gebruikers op dit forum: Corien_ en 87 bezoekers