Mijn vorige pensionstal was ook manege.
Er was een braaf, bang arabiertje dat het verschrikkelijk vond: mensen in haar box. De standaard oplossing was: zet het dier vast en/of vraag het aan het personeel / de vaste gezichten.
Een en ander staat ook op de box vermeld.
Mijn strategie : deur op een kier, zachtjes praten en naar het schoudergewricht kijken.
Na drie minuten mocht ik het halster aandoen, dan wat touches, en legde ik de kinderen / hun ouders uit wat ik zoal deed.
(Maar sommigen meenden met een opgeheven arm de box in te moeten gaan - en het dier heeft uit pure ellende een andere pensionklant een nare knieblessure bezorgd....)
En qua dier vriendelijkheid: het dier kwam verpest en wel van een andere manege. Tenzij een klantje met rijke ouders compleet verliefd op haar wordt is ze "op de markt niets waard".
Buiten de box is het een vreselijk lieve, brave Arabier, gewaardeerd in de les en een fijne kuddegenoot - dus de optie 'doormodderen met deze angst / dit gedrag' is waarschijnlijk waar het op uitdraait en nog niet eens zo slecht.
Je suis Charlie - comme tout le monde.
(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )