Om de kritiek op de meneer van het vorige topic te verminderen en wie zei er dat Anky haar paarden niet zo rond trainde?









Allemaal foto's genomen tijdens Anky's training. Ik denk dat LRD heel goed kan zijn, mits je weet waar je mee bezig bent. Maar voor alle mensen die het LRD in het vorige topic veroordeelden: Denk niet dat Bonfire zo ver gekomen zou zijn als het zó slecht was voor de spieren enzo.

Let vooral op het mooi ondertredende achterbeen en het bergopwaartse van zijn lichaam.

Voor een mooi antwoord hierop van een echte kenner, lees in de nieuwe In de Strengen het artikel: Het profiel van Ernest van Loon.

Ik vind het zo jammer dat meneer van Loon niet meer in staat is om zelf actief mee te werken en te denken met de mensen die deze manier van rijden toepassen. Alles wat hij noemt over lichtheid, ongedwongenheid, ontspanning en het voorwaartse waar hij in het stukje waar jij op doelt op wijst, héb je namelijk bij een paard dat correct diep gereden wordt. Daar gáát het nou net om! En in de praktijk blijkt, dat ook mindere goden dat voor elkaar kunnen krijgen.

Als ik in de Bit een quote van Theodoresco lees over dat diep gereden paarden niet in balans lopen, denk ik meteen dat dat ligt aan de trieste oppervlakkigheid van de artikelen die in Bit gepubliceerd worden en dus de onkunde van de journalist, omdat ik me niet kan voorstellen dat een man als Theodoresco zó kort door de bocht kan zijn!

Wat ik persoonlijk tegen heb op veel "fanatieke classici" om het maar zo te noemen, is dat zij van mening zijn dat er maar één weg is, waar niet vanaf geweken kan worden. Oogklepmentaliteit vind ik dat. Over het algemeen zie je bij de mensen die op een serieuze manier trainen in het systeem dat door Sjef en Anky ontwikkeld is, dat zij wel openstaan voor wat anders, omdat ze proberen de verbanden te leggen. (ze moeten wel, want ze moeten continu hun eigen rijmethode verdedigen...) Dat is ook eenvoudig te verklaren, want meestal hebben die mensen om moeten schakelen van het ene naar het andere systeem. Daarmee vallen automatisch all overeenkomsten op (en dat zijn er me toch een boel...) Het gros van de fanatieke classici (ik zeg niet alle, maar veel) griezelt van de gedachte dat die neus eens achter de loodlijn zou komen, en daar houdt dan verder alles op.

Da's jammer, want hoe kun je nou oordelen over iets waarvan je nog nooit een serieuze hap geproefd hebt...

Carola Schreef:

Citaat:

En Anky rijdt haar paarden echt niet met de kin op de borst hoor Pebblientje... Anky rijdt lang en laag, maar zéker niet met de kin onder de loodlijn.

Niet?

Zep schreef:

Als ik in de Bit een quote van Theodoresco lees over dat diep gereden paarden niet in balans lopen, denk ik meteen dat dat ligt aan de trieste oppervlakkigheid van de artikelen die in Bit gepubliceerd worden en dus de onkunde van de journalist, omdat ik me niet kan voorstellen dat een man als Theodoresco zó kort door de bocht kan zijn!

Ik ben het met je eens dat de uitspraak beter onderbouwt had kunnen zijn. Dat is zeker een tekortkoming van de journalist.

De Bit probeert een zo breed mogelijk publiek te bereiken en dat zou een verklaring kunnen zijn. Dat maakt het weliswaar begrijpelijk, maar niet goed.

Zep schreef:

Wat ik persoonlijk tegen heb op veel "fanatieke classici" om het maar zo te noemen, is dat zij van mening zijn dat er maar één weg is, waar niet vanaf geweken kan worden. Oogklepmentaliteit vind ik dat. Over het algemeen zie je bij de mensen die op een serieuze manier trainen in het systeem dat door Sjef en Anky ontwikkeld is, dat zij wel openstaan voor wat anders, omdat ze proberen de verbanden te leggen. (ze moeten wel, want ze moeten continu hun eigen rijmethode verdedigen...) Dat is ook eenvoudig te verklaren, want meestal hebben die mensen om moeten schakelen van het ene naar het andere systeem. Daarmee vallen automatisch all overeenkomsten op (en dat zijn er me toch een boel...) Het gros van de fanatieke classici (ik zeg niet alle, maar veel) griezelt van de gedachte dat die neus eens achter de loodlijn zou komen, en daar houdt dan verder alles op.

De klassieke rijkunst, door diversen (oa mijn persoonlijke favoriet, Francios R DlG) is door al zijn eeuwen heen (2500 jaar dus!) feitelijk niet veranderd.
Dat heeft natuurlijk wel zijn redenen. Je zou kunnen denken dat wat de klassieke rijkunst is, de geperfectioneerde, gestroomlijnde manier van africhten is. Ik neem aan dat je het hiermee met mee eens bent?

Het is dus zeer zeker geen oogkleppen-mentaliteit, maar de uitgekristaliseerde ideeen die begonnen zijn bij Xenophon.

Overigens is het zeker niet zo dat de "fanatieke classici" gruwelen van een neus achter de loodlijn. Daar schrijft EvLoon vaak over. De klassieke rijkunst is gebaseerd op het ongedwongen.

Manuel.

Zep schreef:

Da's jammer, want hoe kun je nou oordelen over iets waarvan je nog nooit een serieuze hap geproefd hebt...

Hetzelfde valt te zeggen over de ADH (Anky-Die-Hards).

Ik train niet rond en diep omdat ik daar geen begeleiding bij heb, wel veel lang en laag. Ik vraag me altijd waarom en hoe, dus ik ben altijd heel benieuwd WAAROM de klassieke mensen tegenstander zijn van laag rond en diep. Ik heb ook altijd de indruk dat LRD mensen (om et zo maar even te noemen) veel beter hun rijstijl kunnen onderbouwen en simpeler denken dan de klassieke mensen.

Met fanatieke classici bedoel ik eigenlijk nog meer de mensen die het uitoefenen dan de mensen die erover schrijven, omdat die er doorgaans wat meer over nagedacht hebben.

Waar het mij eigenlijk om gaat, en wat vrijwel nooit iemand snapt (muv de mensen die zelf ook zo trainen) of misschien wíl snappen, is dat het principe van wat je doet onveranderd is gebleven. Daar verandert helemaal niets aan. Daarom vind ik dus de tegenstrijdigheid zo jammer, want je rijdt nog steeds een paard van achter naar voor, je rijdt nog steeds het hoofd van je af (zó ver zelfs, dat het weer bij je terug komt ) en je streeft nog steeds naar een paard dat volledig ongedwongen en losgelaten door de baan gaat. En met name dat laatste zie ik bij de mensen die dit systeem toepassen toch wel verdacht vaak voorkomen...

Zep schreef:

Met fanatieke classici bedoel ik eigenlijk nog meer de mensen die het uitoefenen dan de mensen die erover schrijven, omdat die er doorgaans wat meer over nagedacht hebben.

Waar het mij eigenlijk om gaat, en wat vrijwel nooit iemand snapt (muv de mensen die zelf ook zo trainen) of misschien wíl snappen, is dat het principe van wat je doet onveranderd is gebleven. Daar verandert helemaal niets aan. Daarom vind ik dus de tegenstrijdigheid zo jammer, want je rijdt nog steeds een paard van achter naar voor, je rijdt nog steeds het hoofd van je af (zó ver zelfs, dat het weer bij je terug komt ) en je streeft nog steeds naar een paard dat volledig ongedwongen en losgelaten door de baan gaat. En met name dat laatste zie ik bij de mensen die dit systeem toepassen toch wel verdacht vaak voorkomen...

Natuurlijk kan ik niet over andere mensen spreken die de klassieke rijkunst volgen en mogelijk (jouw inziens) oogkleppen op hebben.

Jij aan de andere kant kan niet zeggen of de ADH (Anky Die Hards) zo'n zelfde mentaliteit volgen.

Kan je voor mij aangeven waarom Anky (afgezien van het feit dat zij vindt dat het mogelijk goed voor de rug zou kunnen zijn, waar overigens geen enkel wetenschappelijk bewijs voor is) haar paarden, en haar volgelingen de opdracht geeft om hun paarden, zo extreem rond te rijden?

Dit even in contrast met het door EvL gepredikte voorwaarts-neerwaarts, waarbij een paard ook al in het begin van de africhting tot aanleuning komt.

Als jullie in nederland al tegen dat achter de loodlijn komen zijn, kom dan eens hier rijden en stel je paard is lrd in , dan zie je ze pas kijken

Ik vind lrd een heel mooi systeem, niet dat ik hetzelf toepas,( je vind geen lesgevers in belgiëe die dit systeem toe passen, als je ereen weet pb dan he ) Maar ik probeer hem zelf als ik hem ergoed aan hem ronder te maken en wat ik dan voel, hoe raar het ook is, dat die dan veel harder doorduwt vanachter dan dat ik hem gewoon lang/laag/opgericht heb lopen. Het enige wat ik moeilijk vind aan dit systeem is genoeg halslengte te houden. Hebben de toepassers daar een zinninge opmerking over.


Ik vind het trouwens al lang een overdreven discussie, dit systeem heeft laten zien dat het werkt, je kan dan heel kortzichtig zijn of eens kijken of je uit dat systeem niks intressants kan meepikken

Hoho,

Citaat:

Kan je voor mij aangeven waarom Anky zo extreem rond te rijden?

Dat doet ze dus juist níet. Lees mijn gepaste stukje bij het andere LRD topic maar, daarin zegt Anky ook duidelijk dat je niet zelf aan het prutsen moet gaan maar goede instructie zoeken.

Ik rijd zelf niet LRD, maar longeer met pessoateugel wel volgens dit principe. Zet hem eerst laag vast, dan iets korter, vervolgens hoger.
Waarom ik niet rijd volgens dit principe? Omdat ik nog niet voldoende aanleuning hbet en niet de mogelijkheid om die in te stellen op de hoogte die ik wil. Wanneer je dan extra rond gaat vragen, is het gevaar dat je paard achter de teugel gaat lopen met scheinaanleuning, waar je hem niet meer uit kan rijden, groot.

Citaat:

Ik train niet rond en diep omdat ik daar geen begeleiding bij heb, wel veel lang en laag.

De EvL methode (waar ik voor pleit) dus.

Citaat:

Ik heb ook altijd de indruk dat LRD mensen (om et zo maar even te noemen) veel beter hun rijstijl kunnen onderbouwen en simpeler denken dan de klassieke mensen

De klassieke methode is van oorsprong een elitaire aangelegenheid. En daarom inherent abstract
De LRD methode is toegankelijk gemaakt en daarom makkelijker te onderbouwen.

pieterjan schreef:

Ik vind het trouwens al lang een overdreven discussie, dit systeem heeft laten zien dat het werkt, je kan dan heel kortzichtig zijn of eens kijken of je uit dat systeem niks intressants kan meepikken

Mee eens!

Je rijdt een paard zo rond, om hem volledig los te kunnen maken in de bovenlijn. Je kunt op die manier blokkades opsporen en wegwerken. Het begint met het elektrisch maken van het achterbeen (snel en goed ondertredend achterbeen is een vereiste om je paard zo rond te kunnen rijden) Daardoor rijd je een paard absoluut nog steeds bergopwaarts. Ik vind het steeds weer een fantastisch gevoel wanneer je een fijne, heel lichte aanleuning in je hand voelt, en je voelt dat paard onder je opbollen, achter ondertreden en voor ópstijgen. Alsof je op een vliegend tapijt zit Als je bijvoorbeeld Edward Gal wel eens hebt zien rijden met Gribaldi, begrijp je misschien een beetje wat ik bedoel en hij heeft zijn paarden nog 100x beter voor elkaar dan ik. Als je vervolgens dat paard verder opricht, heeft hij alle mogelijkheden om die veer en elastiek ten toon te stellen. Dat elektrische achterbeen heb je ook al, dus het is ook nog eens veel gemakkelijker geworden om je paard op te richten.

Ik snap soms niet meer waarom je het niet zou doen

Zep schreef:

Je rijdt een paard zo rond, om hem volledig los te kunnen maken in de bovenlijn. Je kunt op die manier blokkades opsporen en wegwerken. Het begint met het elektrisch maken van het achterbeen (snel en goed ondertredend achterbeen is een vereiste om je paard zo rond te kunnen rijden) Daardoor rijd je een paard absoluut nog steeds bergopwaarts. Ik vind het steeds weer een fantastisch gevoel wanneer je een fijne, heel lichte aanleuning in je hand voelt, en je voelt dat paard onder je opbollen, achter ondertreden en voor ópstijgen. Alsof je op een vliegend tapijt zit Als je bijvoorbeeld Edward Gal wel eens hebt zien rijden met Gribaldi, begrijp je misschien een beetje wat ik bedoel en hij heeft zijn paarden nog 100x beter voor elkaar dan ik. Als je vervolgens dat paard verder opricht, heeft hij alle mogelijkheden om die veer en elastiek ten toon te stellen. Dat elektrische achterbeen heb je ook al, dus het is ook nog eens veel gemakkelijker geworden om je paard op te richten.

Ik snap soms niet meer waarom je het niet zou doen

Wat je beschrijft behaal ik ook. Maar ik hoef niet zo extreem achter de loodlijn te rijden. Ik vraag me af wat er gebeurd als een paard dat zo gereden wordt, om wat voor reden dan ook, ten val komt, ook al is die kans klein. Misschien is dat een reden om het niet te doen?

Overigens is het inderdaad een geweldig gevoel en ik ben blij dat we het allemaal (met behulp van watvoor methode dan ook) kunnen meemaken!

Mijn conclusie: we willen allemaal hetzelfde alleen de manier waarop verschilt. Volgens mij ook een conclusie van EvL.

MIjn reden om niet LRD te trainen is omdat ik er geen begeleiding bij heb en omdat ik et echt absoluut niet verkeerd wil deon zodat ze nog slechter gaan. En ik denk dat ik mijn paarden niet genoeg voor mekaar heben en mijn rijden niet goed genoeg is. Er zitten natuurlijk wel gevaren aan LRD rijden.

Ik ben zeker weten geen tegenstander van LRD rijden.

Ik denk wel dat je rekening dient te houden met de natuurlijke bouw van het paard, er is ook een ingestuurde brief geweest van Sjef na het artikel over LRD in het BIT, waarin hij ongeveer hetzelfde zegt.
Mijn paard zou dolgraag met zijn neus tussen zijn knieen lopen, echter voor zijn bouw is dat niet gewenst, ook hoog oprichten kan hij zeer makkelijk maar beiden zijn voor hem een manier om juist niet ontspannen in de bovenlijn te lopen...hij kruipt te makkelijk achter de teugel, probeert zijn rug te spannen.
Daarom rij ik hem lang laag bij streven, als hij dan mooi ontspannen is dan stel ik hem iets hoger in (horizontaal) en heel heel heel soms doen we wat lager ronder maar niet met de kin op de borst.
Als ik bij hem geen lengte in de hals houdt heb ik de kans dat hij een kort gedrongen nekkie krijgt dit zijn dus mijn redenen om niet LRD te rijden.

Zo rond als Anky d'r paard rijdt loopt mijn paard ook zeker niet aan de pessoa teugel.

Zep schreef:

Ik vind het zo jammer dat meneer van Loon niet meer in staat is om zelf actief mee te werken en te denken met de mensen die deze manier van rijden toepassen.

Hier moet ik nog even op reageren; Het is inderdaad een (groot) verlies voor alle dressuurliefhebbers dat dhr. v. Loon niet meer in staat is hier diep op in te gaan. Heel begrijpelijk gezien zijn situatie, het is een beperking van het menselijk bestaan.

Ik zou heel graag zijn uitgebreide visie op die techniek willen horen,
Manuel.

Volgens mij kan iedereen zijn paard beter op zijn eigen manier trainen, of dat nu laag en diep is of klassiek.
Beide manieren van trainen blijken te werken, als het maar bij jou en je paard past....

Toch is er een groot verschil in de houding van de twee paarden; Anky's paarden lopen helemaal rond, ook van de schot, over de hals, naar het punt van de nek. Bij de meneer van het andere topic krijg ik toch het idee dat het paard meer opgekruld loopt.

Als je de intervieuws en het boek over dressuur gesproken leest.
En mijn ervaringen met verschillende paarden.
Is de benadering naar je paarden bij elk paard anders.
Paard die het lieftst laag loopt stel je wat hoger in en vica versa.
Maar bij alle paarden vindt ik het belangrijk,Dat ze voorwaarts zijn aan de kuit en op twee teugels nageeflijk.En dat je ze als een harmonica in kunt stellen zowel laag en rond als wat hoger.
Met een actief acterbeen over de rug naar voren.
En met goede instructie waar je op bouwt kom je een heel eind.

SuperPepeijn schreef:

Voor een mooi antwoord hierop van een echte kenner, lees in de nieuwe In de Strengen het artikel: Het profiel van Ernest van Loon.

Van Loon is een absolute kenner en authoriteit wanneer het gaat over de theoretische onderbouwing van het voorwaarts neerwaarts rijden. Helaas heeft Van Loon weinig tot niets begrepen van het systeem van LDR rijden. Dat is op zich helemaal geen probleem maar dat wordt wel een probleem wanneer je er van overtuigd bent dat er maar 1 weg te bewandelen is in de africhting van een dressuurpaard.
In tegenstelling tot wat hij bijvoorbeeld beweerd in zijn artikel is Anky echt niet de enige die zeer succesvol rijdt door het correct toepassen van dit systeem. Ook Arjen Teeuwissen, Tineke en Imke Bartels, Sonja Gademan en Edward Gal zijn slechts een kleine greep van zeer succesvolle ruiters die deze methode toepassen. Het is dus te kort door de bocht om te stellen dat deze methode niet zou deugen want de resultaten spreken voor zich. Bovendien beweerd hij dat LDR ten koste gaat van het voorwaarts rijden, het tegendeel is waar. LDR rijden kan alleen met een actief ondertredend achterbeen en gebruik van de buikspieren. Ik vind het betreurenswaardig dat juist iemand als Van Loon, net als dat Theodorescu, zich zo kortzichtig over een andere trainingsmethoden uitlaten.
Ik ben er van overtuigd dat dit puur het gevolg is van onbegrip want uit deze opmerkingen kan ik niet anders concluderen dat Van Loon zich de laatse 10 jaar niet meer op het wedstrijdterrein heeft gewaagd en ook nog nooit werkelijk de moeite heeft genomen zich hier eens in te verdiepen en voor open te stellen. Jammer............

Ondanks dat meneer Van Loon zich dan niet op een wedstrijdterrein begeeft, las ik niet zo lang geleden een ingezonden brief van hem in de Hoefslag. Onderwerp van die brief was het niveau wat tegenwoordig gevraagd wordt van dressuurcombinaties. Hij schreef dat de lat tegenwoordig enorm hoog ligt, er wordt veel te veel verwacht van de ruiters, hun paarden en de graad van africhting.
Datgene waar wij als wedstrijdruiters over klagen, bracht hij juist naar voren. Bijvoorbeeld dat er van een L-combinatie misschien wel teveel oprichting en/of geslotenheid wordt verwacht. Dat van Z-combinaties een graad van verzameling wordt verwacht die eigenlijk niet bij dat niveau hoort. Wat mij betreft heeft Van Loon wel gelijk. Er lopen zat paarden rond die aan het beeld kunnen voldoen (vooral met de profs op hun rug), maar dat zou niet mogen betekenen dat een minder fantastisch fokprodukt daarom maar onvoldoende beweegt, etc. Oftewel, de giganten moeten misschien een 9 krijgen en de gewoonjes een 6? Behalve daar waar de giganten dingen laten zien die niet thuishoren in de rubriek. Te mooie oprichting en geslotenheid wordt ook weer niet beloond. Zo reed ik laatst niet progressieve overgangen en dat mocht niet, onvoldoendes dus. Dus linksom of rechtsom deugt het niet en dat stelde Van Loon wel behoorlijk aan de kaak en terecht.
Als je vergelijkt met foto's van Z-rubrieken van 30 jaar geleden, lach je je krom. Als je die combinaties bekijkt, is het een stuk minder dan wat je nu voorbij ziet komen. Die 'groei' is vooral te danken aan het luxer en beter worden van de paardenstapel. De kwaliteit van het materiaal is beter geworden in de zin van athletisch vermogen, talent enzovoort. De keerzijde van die medaille laat ik hier even liggen.

Aangaande het systeem van LRD rijden, die discussie is al vaker gevoerd. Het is trouwens moeilijk om het te beoordelen aan de hand van foto's, het is beter om de combinaties bewegend te zien.
Er is een wetmatigheid in de africhting van paarden en die komt er op neer dat de langste weg de kortste is. De klassieke weg lijkt ellenlang en eeuwigdurend, maar blijkt wel hele betrouwbare vruchten af te werpen op korte termijn. LRD systeem komt op mij (ook na verdiepen in het systeem) nog steeds over als een systeem van 'grote stappen, snel thuis'.
Een voormalig instructeur van mij liet mij mijn paard ook wel een oprollen en 'onderlangs' naar me toe halen (met de hals eerst op lengte gereden te hebben). Dat was voor bepaalde situaties best handig, paardje even meer bij je halen voor de controle, maar dat was dan ook alles. De andere 90% van de tijd deed ik dat niet. De flexibiliteit in de bovenlijn is eigenlijk altijd zo geweest dat het voor mij wel mogelijk was om m naar me toe te halen. Van je af terwijl de aanleuning zo licht is dat je het bijna niet meer voelt en dan naar je toe, zo ongeveer. Lukt dat zonder achterbeen? neuh, dat is wat anders. 90% procent van de tijd rij ik hem dus klassiek, op of liever nog iets voor de loodlijn. Daarmee is het kringtje rond, want inmiddels wordt die milimeter voor de loodlijn al niet meer geapprecieerd tussen de hekjes. Waar het precies heen gaat met de dressuur, is mij een raadsel.