Op feestboek loopt een discussie over 'eerst maar eens de voorhand op orde'. Als dat betekent: graag eerst gelijkelijk gewicht op beide voorbenen, een ontspannen hals en rug: ja graag. Dan komt de nagefelijkheid 'vanzelf' en is het 'sluiten' ook niet moeilijk.
Verder ben ik klassiek genoeg om te vinden dat de achterhand het belangrijkste is (en ben ik hierin op mijn huidige stal beslist een minderheid: hup, hoofd naar beneden, knik tussen de 2e en 3e halswervel en dan gedoe 'dat hij daar blijft').
Helaas een premium artikel, dus niet leesbaar. Heb wel gestemd, zonder de inhoud van het artikel te kennen dus
Persoonlijk vind ik het onzinnig om deeltjes van een paard eruit te pikken en daar de focus op te gaan leggen. Een paard kan nog zo'n mooi karakter hebben maar als hij over z'n eigen achterbenen struikelt heb je nog steeds alleen maar een lief weide-ornament. Ik heb een super-soepel paard, maar die is atactisch en het is ook nog eens een klier van een dier maar wel een fantastisch knappe grasmaaier
60 % akkoord. Happy athlet is het hoofddoel, daarin spelen karakter en souplesse een hoofdrol. Souplesse heeft wel zijn grenzen. Hypermobiel is niet de bedoeling. Ook de markt vraagt meewerkende, mensvriendelijke karakters.
Maar het paard moet gewicht op de achterhand nemen. De daarvoor het je toch het sterke achterbeen nodig. Men wil de laatste jaren ook het actieve achterbeen dat van de grond komt. Daarin ga ik slechts beperkt mee. Het moet er toch een beetje natuurlijk blijven uit zien.
Probleem is dat een actief (niet perse sterk) achterbeen, lang voorbeen en veel beweging een beetje de nieuwe standaard is. Beloond wordt en graag gezien wordt. Ik merk dat ik het zelf ook mooi vind als een paard goed kan swingen, opwaarts beweegt en een actief achterbeen heeft. En paarden te rijden die op lichte hulpen reageren, dus ik snap het wel...
Het is ook lastig want we zijn in vrij korte tijd (pakweg 40 jaar?) anders gaan selecteren. Van gebruikspaarden naar sportpaarden. Van veelzijdig naar disciplinegericht. En je kan voor een gunstige verkoop beter een sporttopper fokken voor de profs dan een huis, tuin en keuken familiepaard.
Misschien zijn we nu toch ook wel een beetje op dat keerpunt gekomen hoor, waar we de beweging waarderen maar karakter steeds zwaarder laten tellen in bijvoorbeeld hengstenkeuring en jonge paardenproeven.
The search for wisdom is a great challenge; to act on wisdom is an even greater challenge.....
Een sterk achterbeen actief maken is makkelijker dan een actief achterbeen sterk. Heb zo’n 1 met veel power in het achterbeen en als je die hard door laat kachelen op de voorhand dan wordt ie nooit vlug. Maar het werkt wel heel fijn als je eenmaal weet hoe je ze dan vanuit achter kan laten dragen en dan vlugger maken. En karakter, ja graag! Als ik soms zie met hoeveel angst en tegenzin mensen maar weer op hun paard stappen of niet rijden want het waait wat.
Life is a balance of holding on, and letting things go…