Hallo,

Sinds deze maand heb ik een nieuw bijrijdpaard. Deze merrie is volgens de eigenaar erg onzeker en heeft veel bevestiging nodig.

Vandaag heb ik voor het eerst gelongeerd met haar. Hierbij heb ik veel overgangen gevraagd (bv stap - draf (aantal passen) en terug, draf - galop (aantal passen) en terug). Deze actieve manier van longeren (dus veel opdrachten na elkaar) ben ik gewoon van mijn vorig bijrijpaard omdat er anders niet veel activatie inzat. Op het einde gaf de eigenaar aan dat ik teveel opdrachten gaf op een te korte tijd waardoor haar 'emmertje' overliep.

Ik heb geen ervaring met onzekere paarden zowel onder het zadel als aan de longe omdat mij vorig verzorgpaard eerder flegmatiek was. Ze is niet onzeker als in schrikken van vanalles, eerder de mentale emmer die snel volzit.

Heeft er iemand tips hoe je het beste met zo een paard rijdt? Welke oefeningen je het beste doet? Eventuele literatuur/ youtube tips?

veel stap momenten inzetten, dan kan ze mentaal ook ontspannen, even laten afvloeien en weer oppakken

vooral bij het oppakken van nieuwe dingen leren, nieuwe indrukken hebben soms meer tijd en ontspanning nodig

Het klinkt alsof je te maken hebt met een onzeker, introvert paard. Als je zoekt op "right brain introvert" (vanuit de Parelli-methode), kun je daar meer informatie over vinden. Bij right brain introverts is het belangrijk dat je je sessies voorspelbaar houdt en de moeilijkheidsgraad langzaam opbouwt. Als het goed is kruipt het paard dan steeds meer uit zijn schulp, waardoor jij steeds meer nieuwe dingen kunt introduceren.

Maar merkte of zag je ook dat het emmertje overliep of is dat omdat de eigenaar het zegt?

Relaxed schreef:

Maar merkte of zag je ook dat het emmertje overliep of is dat omdat de eigenaar het zegt?

Ik zelf had het niet gemerkt, maar ik ken het paard ook nog niet goed. Voor mij is/was het gewoon een voorwaarts paard. Maakt dit een verschil? De volgende keren dat ik met haar bezig ben zal ik hier dan ook meer aandacht aan besteden zodat ik de signalen leer kennen en ook tijdig kan ingrijpen.

crazy_horses schreef:

Relaxed schreef:

Maar merkte of zag je ook dat het emmertje overliep of is dat omdat de eigenaar het zegt?

Ik zelf had het niet gemerkt, maar ik ken het paard ook nog niet goed. Voor mij is/was het gewoon een voorwaarts paard. Maakt dit een verschil?

Nou ja, een paard waarbij het emmertje overloopt zal dit wel laten merken.. Of dat hulpen niet meer doorkomen of ander gedrag wat je op dat moment niet wil. Wat jij beschrijft klinkt mij niet als een overlopende emmer..

Ik zou dan vooral eerst leren van de eigenaar. Hoe gaat die met het paard om en hoe zie je het paard reageren. Ik zou bv. gevraagd hebben hoe zij/hij zag dat het emmertje vol was en wat hij/zij dan normaal doet om het terug te laten wegvloeien en dan kijken of jij die signalen ook ziet of dat je juist iets heel anders opmerkt.

Misschien liep het emmertje van de eigenaar wel over?

Zolang het paard aan de hulpen blijft, ontspannen oogt, de hals nog laat vallen, rustig kan stappen.

Dan zou ik vooral niet te truttig gaan doen.
Misschien dat het paard met jouw aanpak juist wel gaat verbeteren en steviger in de hoeven komen te staan.

Als het een introverte is zul je als “onbekende” niet zien als het emmertje vol raakt.

Een van de 'lessen' van mijn Spaanse dame op vier hoeven:
Knollie is slim en gevoelig - en pikt dus heel veel op.

.... het blijkt bij haar zin te hebben om goed te zoeken naar oefeningen waarin ze kan ontspannen,
om de gedachte te bepalen:
draf over de hoefslag in verticale balans en gewoon twee rondjes 'verder niets';
of zoiets als "het pauze hokje": wending om de voorhand in stap, halt, hoofd laag en dan vooral tien seconden niets.
En 'micromanagement' geleidelijk aan opbouwen: eerst moet Knollie de hoofdlijn goed doorhebben, daarna kunnen de puntjes heel snel op de i. (Maar zonder de helderheid in de hoofdlijn gaat de bravert van alles en nog wat uitproberen 'Zou mijn mens dit willen? Of misschien wel dat?' Reuze lief, maar ondertussen wordt het soms wel een puinhoop....)

Misschien is jouw nieuwe bijrijdpaard een dame met een vergelijkbare "gebruiksaanwijzing"...

Ik heb precies zo'n verzorgpaard nu. Het is heel belangrijk om voor rustmomenten te zorgen. Overgangen zijn goed, maar zorg er dan voor dat er ook stapmomenten tussen zitten die wat langer duren (aantal minuten) zodat ze alles kan verwerken. Geef haar ook bevestiging door dingen die je zegt, maar ook tussendoor even aaien. Ik zeg altijd: Good boy. Wanneer ik hem van hand laat veranderen laat ik hem even stilstaan in het midden en aai hem even zodat hij ontspant. Na een aantal keer is hij dit moment zelf ook op gaan zoeken. Ik merk echt dat dit belangrijk is. Zodra ik wat moeilijks van hem vraag wat hij niet kent of moeilijk vindt en ik blijf doorvragen wordt hij gek. Zodra ik hem zoiets vraag en dan even een paar minuten laat stappen verwerkt hij het en kan hij het de 2e keer dat ik het vraag al een stuk beter. Voor vragen mag je altijd bericht sturen.

Qua signalen kan je goed letten op de strakheid van de neus/mond regio, het driehoekje bij de ogen en de ademhaling, als deze dingen verergeren weet je dat je eigenlijk iets over de grens heen bent gegaan, dus dan is het handig om weer een rustmoment in te lassen.
Ook als het paard flink moet kauwen tijdens een rust moment betekend dat dat je ook iets over de grens heen gegaan bent (opzich geen ramp maar wel belangrijk dat je dit niet te vaak/veel doet ).

Je kan het zo zijn, een paard kan leren in verschillende cirkels. De binnen cirkel is groen, hier is het paard comfortabel met de dingen die ze goed kent en goed kan, vervolgens kom in in de oranje zone hierin gaat het paard leren, je bent net uit de comfortzone maar voelt het paard zich goed genoeg om mee te denken en te leren, vervolgens kom je in de rode cirkel hierin ben je zo ver buiten de comfortzone dat het paard niet meer in staat is om te leren, te veel stress/prikkels (extern of intern), deze zone wil je het liefste voorkomen. Voor jou als trainer van dit paard om de zones af te tasten, goed naar de signalen te kijken en ervoor zorgen dat dit paard zich goed genoeg bij jou voelt om mee te werken en te leren met jou

Relaxed schreef:

Nou ja, een paard waarbij het emmertje overloopt zal dit wel laten merken.. Of dat hulpen niet meer doorkomen of ander gedrag wat je op dat moment niet wil. Wat jij beschrijft klinkt mij niet als een overlopende emmer..

Ik kan ook zien als mijn paardje tegen zijn grens aan zit.
Als ik door ga totdat hij overloopt is hij zo over de zeik dat hij in de staak gaat.
En dan ben je echt niet blij.
TS kan beter vragen waardoor de eigenaresse dat kan zien en daarvan leren.

Bedankt iedereen voor de antwoorden. Hier kan ik wat mee. Uiteraard vraag ik de eigenaar voor begeleiding. Ik rijd het paard drie dagen in de week bij dus ik vind het tof als ik ook dingen kan bijleren op de andere dagen door bijvoorbeeld hierover te lezen.

Kelly_ann schreef:

Misschien liep het emmertje van de eigenaar wel over?

Zolang het paard aan de hulpen blijft, ontspannen oogt, de hals nog laat vallen, rustig kan stappen.

Dan zou ik vooral niet te truttig gaan doen.
Misschien dat het paard met jouw aanpak juist wel gaat verbeteren en steviger in de hoeven komen te staan.

Nou zo zou ik er zeker in het begin niet in gaan. Blijft toch een paard van iemand anders. Als ik als eigenaar zou zien dat mijn bijrijder alle instructies in de eerste week (weken) al negeert, zou het snel afgelopen zijn met de samenwerking.

Hier ook eentje die af en toe wat kortsluiting kan krijgen. Mijn instructrice wilde destijds dat ik maar door zou gaan, opnieuw, nog eens, hup en vooruit. Maar hij trekt het mentaal gewoon niet. Eerst voelde ik het ook niet aan komen, hij oogt vanbuiten echt heel relaxed en eerder flegmatiek dan sensibel. Maar ineens was het dan prijs: in de staak, alle voetjes van de vloer, paniek in z’n ogen. Inmiddels voel ik het aankomen en dan doe ik even een stapje terug. Even stappen, wat oefeningen die hij goed kan, en dan weer rustig opnieuw beginnen. Het lijkt alsof je dan een omweg neemt naar je doel, maar uiteindelijk blijkt het de kortste weg. Komt vanzelf goed!

Devic schreef:

Nou zo zou ik er zeker in het begin niet in gaan. Blijft toch een paard van iemand anders. Als ik als eigenaar zou zien dat mijn bijrijder alle instructies in de eerste week (weken) al negeert, zou het snel afgelopen zijn met de samenwerking.

Hier ook eentje die af en toe wat kortsluiting kan krijgen. Mijn instructrice wilde destijds dat ik maar door zou gaan, opnieuw, nog eens, hup en vooruit. Maar hij trekt het mentaal gewoon niet. Eerst voelde ik het ook niet aan komen, hij oogt vanbuiten echt heel relaxed en eerder flegmatiek dan sensibel. Maar ineens was het dan prijs: in de staak, alle voetjes van de vloer, paniek in z’n ogen. Inmiddels voel ik het aankomen en dan doe ik even een stapje terug. Even stappen, wat oefeningen die hij goed kan, en dan weer rustig opnieuw beginnen. Het lijkt alsof je dan een omweg neemt naar je doel, maar uiteindelijk blijkt het de kortste weg. Komt vanzelf goed!

Ik heb er ook zo een. Lijkt cool aan de buitenkant en zo vanuit het niks krijg je een mega uitbarsting. Zo lijkt het tenminste voor mensen die haar niet kennen. Ik zie het inmiddels opbouwen en als je weet wat je moet zien dan zie je al 10 stappen opbouwen voor de explosie. Echter is dit zo subtiel dat je dit als onbekende niet ziet.

Als iemand zijn paard op die manier zo goed kent, wees daar dankbaar voor. Op het moment dat ze het zegt, vraag dan uitleg. Vraag welke signalen zij ziet omdat jij ze niet ziet. Je band met een paard wordt zo veel mooier als je hier mee om kunt gaan. Juist doordat ik de signalen van mijn paard ken heb ik de grens van wat ze kan hebben al een heel eind kunnen opschuiven. Elke keer als je de grens over vliegt ben je eerst weer terug bij af. Deze kennis is dus zeer bruikbaar in tegenstelling tot wat sommigen hierboven beweren.

Gefeliciteerd. Je hebt een ingewikkeld paard getroffen waar je mega veel van gaat leren. Zie het als een avontuur. Hetgeen dat dit paard je gaat leren heb je bij elk paard iets aan

Devic schreef:

Kelly_ann schreef:

Misschien liep het emmertje van de eigenaar wel over?

Zolang het paard aan de hulpen blijft, ontspannen oogt, de hals nog laat vallen, rustig kan stappen.

Dan zou ik vooral niet te truttig gaan doen.
Misschien dat het paard met jouw aanpak juist wel gaat verbeteren en steviger in de hoeven komen te staan.

Nou zo zou ik er zeker in het begin niet in gaan. Blijft toch een paard van iemand anders. Als ik als eigenaar zou zien dat mijn bijrijder alle instructies in de eerste week (weken) al negeert, zou het snel afgelopen zijn met de samenwerking.

Precies, anderen mogen veel, maar mijn instructies negeren gaat niet gebeuren.
Ook al ben ik 100% truttig in andermans ogen, het is wel mijn paard.

Nou zo zou ik er zeker in het begin niet in gaan. Blijft toch een paard van iemand anders. Als ik als eigenaar zou zien dat mijn bijrijder alle instructies in de eerste week (weken) al negeert, zou het snel afgelopen zijn met de samenwerking. [/quote]
Precies, anderen mogen veel, maar mijn instructies negeren gaat niet gebeuren.
Ook al ben ik 100% truttig in andermans ogen, het is wel mijn paard.[/quote]

Ik was niet van plan om de instructies van de eigenaar te negeren hoor. Het is en blijft het paard van de eigenaar en ik pas mij altijd aan de eigenaar.

Wat ik vooral meeneem vanuit dit topic: Is pauzes inlassen in stap/ stilstaan en eens aaien, aandachtig zijn voor de signalen die het paard geeft (zodat ik die subtiele signalen steeds vroeger kan opmerken) en niet teveel vragen in 1 keer, maar langzaam uitbreiden.

Kelly_ann schreef:

Misschien liep het emmertje van de eigenaar wel over?

Zolang het paard aan de hulpen blijft, ontspannen oogt, de hals nog laat vallen, rustig kan stappen.

Dan zou ik vooral niet te truttig gaan doen.
Misschien dat het paard met jouw aanpak juist wel gaat verbeteren en steviger in de hoeven komen te staan.

Of de eigenaresse kent het paard en ziet kleine signalen die gaan leiden tot een explosie en wil voorkomen dat het dier totaal over de zeik geraakt.
Heb er hier zo twee omdat ik graag met dat soort paarden werk. één van de twee is wat sneller met signalen geven dat het te veel wordt hoewel ik inmiddels vaak ook al in grijp voor die duidelijke signalen komen omdat hij eens hij signalen gaat geven, heel moeilijk weer tot rust komt. De tweede is zo'n typje dat zich binnen in op vreet en blijft proberen te doen wat je vraagt tot ze knalt.. En dan ben je klaar met werken. Gewoon geheel klaar want dan pikt ze niks meer van je. Ook niet de dag er na of de week er na. Naast het feit dat ze in staat is om aan te vallen op zo'n moment omdat ze compleet over de zeik is en niks meer door komt. Als je haar kent en weet waarop te letten, kan je dat voorkomen maar als je haar niet kent dan vraag je je af waarom ik in vredesnaam denk dat ze aan het overlopen is. Helaas heeft een vorige trainer mijn advies dus ook genegeerd met alle gevolgen van dien.

Ik vind dit dus vrij onverantwoord advies eigenlijk.

TS: vraag aan de eigenaar waaraan zij zag dat het emmertje aan het overlopen was. Geef aan dat je dit type paarden niet gewend bent en dus wil leren. Zodat je de stappauzes ook kan timen. Dit type paarden gaat, in mijn ervaring, door het vuur voor je en dat is ook meteen het "probleem", ze lopen letterlijk zichzelf voorbij. Eens je daarmee leert werken heb je fantastische dieren onder je maar je moet er even feeling voor krijgen.

Vraag ook aan de eigenaar welke oefeningen haar stoom laten af blazen. Dat kan nl. ook verschillen. De ruin hier kan echt stoom af blazen in de uitgestrekte draf terwijl de merrie daar juist nog meer geprikkeld van raakt.
Bij de ruin is regelmatig toestaan met de hand een must (dus echt een paar centimeter) en die kan helemaal niets met "zakken" op zo'n moment. Die is erg gebaat bij stappauzes.. De merrie heeft juist veel baat bij echt laag en rond een paar rondjes te toeren. Stappauzes heeft zij dan weer helemaal niks mee.

Ja, het kan natuurlijk zijn dat de bijrijder dingen over het hoofd ziet.

En dat je je als bijrijder hebt te schikken naar de eigenaar.

Maar een paard dat al over de flos gaat van een stel overgangen aan de longe?
Ik ben er toch echt voorstander van paarden iets weerbaarder te maken.

Al die introverte, super gevoelige, ineens exploderende paarden maken we ook een beetje zelf.
Maar wellicht is dat een andere discussie.


Voor nu, in gesprek met de eigenaar, wie weet leer je ervan.

TS heeft het over activerende manier van longeren omdat ze een flegmatiek paard gewoon is. Als je een gevoelig voorwaarts paard gaat longeren als eentje die dood is maar het nog niet weet, dan kan ik me voorstellen dat die sensibele inderdaad wat over de rooie raakt. Ik interpreteer het niet als "een paar overgangen" door dat ze het heeft over "veel opdrachten op korte tijd" en "activeren". wellicht zit daar voor een deel ons verschil van mening.

Kelly_ann schreef:

Ja, het kan natuurlijk zijn dat de bijrijder dingen over het hoofd ziet.

En dat je je als bijrijder hebt te schikken naar de eigenaar.

Maar een paard dat al over de flos gaat van een stel overgangen aan de longe?
Ik ben er toch echt voorstander van paarden iets weerbaarder te maken.

Al die introverte, super gevoelige, ineens exploderende paarden maken we ook een beetje zelf.
Maar wellicht is dat een andere discussie.


Voor nu, in gesprek met de eigenaar, wie weet leer je ervan.

Mijn paard is al heel veel verbeterd sinds ik hem heb.
Eerst was hij al over de zeik als je de zweep van hand verwisselde of het zadel van de "verkeerde" kant erop legde.
Dus hij is echt heel veel "weerbaarder" geworden.
Maar bij vreemden kan hij weer wat meer reageren omdat hij ze nog niet goed kent.
Onbekenden kunnen hem dus ook absoluut niet laden in de trailer terwijl ik hem met 2 minuten heb geladen.
Maar hij is en blijft wat gevoeliger voor zijn omgeving dan bv mijn Fries die echt een allemansvriend is en van iedereen alles wel goed vindt.
Mijn arabier doet het daardoor juist super met lange lijnen, even een kriebeltje op een bepaalde plek en kan dan prima wijken, travers, schouderbinnenwaarts enz... maar dat houdt wel in dat hij op andere dingen ook wat gevoeliger kan reageren omdat hij en zo van nature is en daar ook extra op getraind wordt.

Kelly_ann schreef:

Ja, het kan natuurlijk zijn dat de bijrijder dingen over het hoofd ziet.

En dat je je als bijrijder hebt te schikken naar de eigenaar.

Maar een paard dat al over de flos gaat van een stel overgangen aan de longe?
Ik ben er toch echt voorstander van paarden iets weerbaarder te maken.

Al die introverte, super gevoelige, ineens exploderende paarden maken we ook een beetje zelf.
Maar wellicht is dat een andere discussie.


Voor nu, in gesprek met de eigenaar, wie weet leer je ervan.

Maar dan nog, heb je je te schikken naar wat de eigenaar wil. Het is niet jou paard, en als ik wil dat er op een bepaalde manier met mijn paard op gegaan wordt en merk dan mijn bijrijder gewoon doet wat zij wil (volgens de manier die zij vind werken), kan die toch direct weer vertrekken. Vind je comments dan ook echt misplaatst...

TS, ik zou vooral is kijken hoe de eigenaar het doet. Maar vooral is vragen wat dan die signalen zijn waar je op kan letten mocht je toch wel wat te ver gaan Dat kan gebeuren natuurlijk, al helemaal als je een paard nog aan het leren kennen bent. Dus vraag hoe dit paard het aangeeft en wat de eigenaar dan doet, denk dat je dan het verste komt!

Kelly_ann schreef:

Ja, het kan natuurlijk zijn dat de bijrijder dingen over het hoofd ziet.

En dat je je als bijrijder hebt te schikken naar de eigenaar.

Maar een paard dat al over de flos gaat van een stel overgangen aan de longe?
Ik ben er toch echt voorstander van paarden iets weerbaarder te maken.

Al die introverte, super gevoelige, ineens exploderende paarden maken we ook een beetje zelf.
Maar wellicht is dat een andere discussie.


Voor nu, in gesprek met de eigenaar, wie weet leer je ervan.

Oef.... jij bent instructeur? Zowel als bijrijder als instructeur hoef je je met deze instelling nooit bij mij te melden. Je kunt een paard dat over de pis is niks leren. Ze leren pas als ze op de rand van de comfort zone zitten. En ja ik probeer mijn paard weerbaarder te maken, en ja dat lukt goed, maar nooit door haar over de pis te jagen daarvoor. Dan ben je ineens een sprong van 100 meter terug..

Maar dit paard was volgens mij nog prima aan de hulpen in deze longeersessie.

Misschien op het randje, ja.... De eigenaar lijkt dat gezien te hebben.
Maar op het randje is er niet overheen en dat lijkt me prima. Dat zeg je zelf ook Pluis.

Wat is er trouwens mis als het paardje een keer met de bijrijder over de toeren raakt? Ik denk dat iedereen wel eens die 'fout' mag of zelfs moet maken om ervan te leren.

Altijd maar alles en iedereen willen behoeden voor het kwaad is soms ook niet de beste weg.

Ik weet hoe fel sommige eigenaren hun paardenbaby willen beschermen. Van onwetende en dwarse bijrijders bijvoorbeeld. En dat is wel eens jammer. Ik ben al mijn hele leven bijrijder en prijs mezelf dat ik mijn eigen fouten heb mogen maken en nooit de laan ben uitgestuurd.