Pipodipo schreef:De mensen die het wel begrijpen die weten altijd het perspectief de vinden en blijven vooruit denken met de combinatie. De benadering is positief en ze zoeken een manier om de ruiter beter te laten rijden. Daar is didactisch vermogen voor nodig en vooral ook coaching. Dit type instructeur geeft handvatten mee en maakt de ruiter bewust en zelfstandig in het rijden. Het opleiden volgens het Skala is de enige weg en die kent heus genoeg variatie. Maar het Skala geeft antwoord op alles wat je in de opleiding van een paard tegenkomt en het is verstandig om die weg te blijven volgen. De coachende instelling van een goede instructeur zorgt ervoor dat je ook na minder fijne ritten toch weer opstapt en weet wat je moet doen. Voorbeeld: eerst impuls en dan rechter maken, alles op beide handen doen, zoeken naar de scheefheid en eraan werken. Horizontaal evenwicht, balans, en verzameling komt pas later en ook niet eerder dan dat de voorgaande elementen op orde zijn. Een zelfbewuste ruiter is voortdurende kritisch op zichzelf en hoe het paard gaat. Dat hoeft niet negatief te zijn, maar het is belangrijk te weten dat het altijd beter kan. Uiteindelijk is het Skala op elk paard van toepassing en kunnen ze allemaal de bovenste trede aantikken, maar niet elk paard heeft voldoende kwaliteit om dat gemakkelijk te doen. En daar toont zich de goede instructeur.
De mensen die het niet begrijpen proberen meestal een of andere zienswijze op te dringen die helemaal niet gestoeld op ervaring en ook niet langdurig op de proef is gesteld als een methode van africhten. Wat ze doen is ook onzekerheid zaaien bij de ruiter of inspelen op onzekerheden en angsten die de ruiter al heeft. TEvens is het afkammen van andere methodes/benaderingen vrij gebruikelijk, doel is om hiermee afstand te scheppen tot andere methoden en instructietechnieken. De onzekerheden van de ruiter zijn de voedingsbodem voor wat er in de les gedaan wordt. Deze onzekerheden worden altijd opgelost met vage kretologie en veel nieuw-klinkende complimenten. Er wordt gezegd dat het paard beter wordt en uit onzekerheid wordt dat geloofd. Er worden 'fouten' beweerd die er niet zijn en die vervolgens worden opgelost. Als je dat maar wollig genoeg brengt, dan slaat het heus wel aan. De elementen van het Skala worden gehusseld omdat de voorwaarden er niet zijn. Een paard gaat met een mens op zijn rug namelijk nooit vanzelf in balans lopen. Schoftlift is een verzonnen term die nergens in de betrouwbare literartuur terug te vinden is. Het klinkt wel interessant en geeft de ruiter het gevoel met iets heel bijzonders bezig te zijn. Maar in wezen gebeurt er niets in het paard, niks concreets en ook niks wat van biomechanische waarde is. Sommige ruiters vinden het fijn om bijzonder bezig te zijn en veel complimenten te ontvangen. Een slechte instructeur geeft dat cadeau.
Ik vraag het niet vaak, maar heb je zelf ervaring met genoemde instructeurs die op de manier zoals jij die beschrijft lesgeven?
Want ik herken me er absoluut niet in in geen enkel woord zoals jij ze omschrijft. Ik heb jarenlange rij ervaring t/m Z2 met verschillende paarden (met verschillende lesmethoden, ook van Rien) en ik heb mijn paarden nog nooit zo fijn voelen lopen als met les van Mirjam of Jente. En ik voel zeker wel verschil. Ik ben totaal niet onzeker en kies deze weg met mijn volle bewustzijn en ben super kritisch juist. Veel mensen die mij kennen, weten dat. Jammer dat je het zo omschrijft en ik vind juist dat jij precies doet van wat je beweert dat die instructeurs doen: afgeven op anderen, om afstand te creeeren, onzekerheid zaaien bij bokt lezers die zoekende zijn, en je beweert fouten die er niet zijn. Je geeft geen enkel concreet voorbeeld wat niet mogelijk is of wat niet kan van de manier die zij aangeven. Hoezo kan een schoftlift niet ontstaan dan? Wat is er precies niet van biomechanische waarde? Wat gebeurt er dan niet in het paard?
Wat van jouw post is leerzaam voor anderen of voor TS die hier een serieuze vraag over heeft?
Geplaatst: 10-10-18 15:35 
