Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-02-04 18:52

Geplaatst: 03-02-04 18:52

Het is idd al een hele belangrijke stap dat je het zelf inziet en het probleem ook kan analyseren

Heel belangrijk natuurlijk, want waar een andere het paard de schuld geeft, zoek jij de fout bij jezelf OK dan!

**Geplaatst**: 04-02-04 00:16

Geplaatst: 04-02-04 00:16

Ik vind dat de Bokkers je goede adviezen geven!

Ik wil er nog aan toevoegen dat IMO iedereen wel eens bang is ( geweest) en anders heb je nog niet veel ervaring in de paarden.Of je bent onder de 25 jaar.

Haha!

Wat bij mij helpt is:
Erop stappen, en meteen even draven en galoperen ( nadat je hebt gelongeerd, altijd op de grond beginnen , wel zo handig).
Maar dat werkt bij mijn Mozart weer niet goed, omdat die gelijk begint met een bok en oren in de nek.
Maar heb je een "normaal"paard, lijkt t net ffies iets minder eng als je " de snelste gangen " al hebt gedaan

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-02-04 14:43

Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-04 14:43

Had lekker weer wat zelfvertrouwen gekregen door jullie tips en hartonderderiemenstekende ervaringen, is hij vanmorgen dus weer smerig aan de kletter gegaan met iemand die mij op stal helpt (tja, mijn lichaam begint onderhand wat mankementen te vertonen dus hoe zeer het ook doet om toe te geven; ook een eigenwijze heikneuter als ik moet wel eens hulp vragen en aanvaarden).

Die dame valt er dus ook lelijk vanaf, heel vervelende dus, ik stond te beven van angst want ik kon echt niet ingrijpen op dat moment en je ziet het allemaal gewoon gebeuren. En wat doe je dan als blijkt dat de dame in kwestie verder niks mankeert alleen maar ontzettend geschrokken is en er liever even niet meer op gaat? Wegzetten op stal. Dacht het niet! Doet ie het morgen misschien wel weer. Dus ben ik er zelf maar opgeklommen (ja inderdaad, klimmen, hij is 1.76 hoog) en niemand hoeft voor mij z'n nek te breken. En hij flikt min of meer hetzelfde, kreeg hem uiteindelijk wel stil en heb daarna nog wat gestapt om hem en mezelf rustig te krijgen en toen pas op stal gezet. Wat is dat dan balen zeggen!!
En razendsnel is hij dan, van 0 tot 100 km per uur in 2 seconden, voordat ik met m'n ogen kan knipperen is hij al 2 x de bak door gescheurd. En waar hij van schrok? Joost mag het weten en Joost weet het ook niet. En dan te bedenken dat ik gisteren nog ontspannen met 'm heb getuft, wat dus ook een echte opkikker was. Nou ja, ik beloof jullie dat ik nu ga doorzetten en probeer maar te vergeten wat er vandaag gebeurt is.

**Geplaatst**: 04-02-04 14:45

Geplaatst: 04-02-04 14:45

Hoewel het misschien nog niet goed voelde, super dat jer er zelf opgestapt bent en niet op stal hebt gezet OK dan!

Mijn ervaring is wel, dat als ze je echt boos maken, dat je opeens een stukje van je eigen angst vergeet.
Houd je ons op de hoogte hoe het verder gaat?
Succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-02-04 14:50

Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-04 14:50

Klopt als een bus Richtje, alleen maak ik mij niet meer zo snel boos sinds ik niet meer werk, mis de stress van vervelende collega's denk ik.............

**Geplaatst**: 04-02-04 22:04

Geplaatst: 04-02-04 22:04

Wat goed van je!!!!!!!!!!!!!!!! OK dan!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-04 00:20

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-04 00:20

Dankje, maar nog niet te vroeg juichen hoor!

**Geplaatst**: 05-02-04 10:26

Geplaatst: 05-02-04 10:26

Super dat je er toch weer gewoon op bent geklommen! Ik zit op dit moment met precies hetzelfde probleem, vooral als ik ook met andere paarden in de bak rijd. heb ik laatste ook een topic over gestart, daar staan ook nog wel wat tips in (ik weet alleen niet hoe ik die moet linken). Vooral het meezingen met de muziek in de bak is een goeie! En, wat ook heel goed helpt is jezelf gewoon (en daarmee ook je paard) heel erg bezig houden. veel linksom, rechtsom, kleine voltes, schouder voor links, schouder voor rechts etc. Dan heb je geen tijd om na te denken over wat er allemaal mis kan gaan.

Ik heb er ook voor gekozen om een maandje alleen te gaan rijden (ik heb normaliter wel een bijrijder voor twee keer in de week), zodat ik het vertrouwen sneller terug krijg, hoop ik. Inmiddels zijn er dik 2 weken van die maand voorbij en de afgelopen week ging het super en had ik totaal geen last meer van dichtklappen, ook niet als Jorden een beetje lomp deed. Die week ervoor had ik nog wel even grote inzinking tijdens mijn les (tot huilens aan toe), maar dat is deze week dus wel weer helemaal goed gekomen. Mijn 'einddoel' is een wedstrijd volgende week zondag. Dat wordt de eindproef. Als ik die weer normaal kan rijden. Niet in de zin van het halen van winst (zou wel mooi zijn, want ik moet nog 1 punt voor ik naar de L2 mag... Haha!

), maar dat ik zelf lekker ontspannen en blij op mijn paard zit. Ben benieuwd hoe dat gaat...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-04 10:37

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-04 10:37

Weet je nog hoe het onderwerp heet zodat ik het terug kan zoeken? Hoe meer info en tips, hoe beter natuurlijk.

Enne....... fijn te horen dat er nog een lotgenoot is, ik weet hoe moeilijk het is om het toe te geven, de omgeving reageert daar meestal niet al te charmant op, maar ik denk dat het verbergen van angst voor de omgeving nog slechter is, het paard heeft het immers wel haarfijn in de gaten.

**Geplaatst**: 05-02-04 11:25

Geplaatst: 05-02-04 11:25

Dat klopt! Het scheelt inderdaad enorm als je het toe kunt geven. Op stal heb ik gelukkig wel ook heel veel fijne stalgenoten en paardenvriendinnen die me wel willen helpen en met wie ik er over kan praten. Ook mijn instructrice staat er gelukkig helemaal open voor. We hebben na mijn megadip van vorige week ook al bedacht dat, als het weer wat beter weer is, dat ik dan een keer aan de longe ga, zodat ik ook goed kan leren voelen wat mijn paard precies doet en hoe ik daar op reageer. Zodat ik dan ook beter kan voelen hoe het voelt als ik me ontspan (als dat dan lukt....)
Het topic heet iets van 'ik blokkeer/concentratieprobleem'. Anders zou je via de zoekmachine even kunnen kijken op Coby10. Ik ben nu trouwens ook op zoek naar informatie over een cursus mentale training, misschien dat dat jou ook zou kunnen helpen??

**Geplaatst**: 05-02-04 11:33

Geplaatst: 05-02-04 11:33

Ikzelf hebbet nog niet echt voorgehad
Maar ik had destijds een lesgeefster, die zelf paarden had enzow,en ze kon ook ontzettend goed rijden !! Ze kon (bij wijze van spreke) elk paard wel braaf krijgen ... ze had bijna nooit bang (najah, dachten wij) en ze was een klein beetje 'ons grote voorbeeld'
Nu reed ze over't laatst met een arabisch hengstje, en ... wonder boven wonder , was ze doodsbang !! Niemand wist waar dit vandaan kwam ...
Maar blijkbaar ,jah, was er iets met die twee, dat niet samen ging !!
Ik geloofde mn ogen niet, dat hengstje, daar konden zelfs kindjes op rijden, maar vanaf m'n lesgeefster hem bereed,begon hij te bokken/steigeren ... door haar angst !!
Dit probleempje is nog steeds niet opgelost !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

**Geplaatst**: 05-02-04 11:47

Geplaatst: 05-02-04 11:47

ik had het gister met de les een beetje..een paard langs de bak ging gek doen mn pony had 2 dagen stilgestaan en terwijl ik erop zat naaide ze m eruit(had ze nog nooit gedaan)dat was opzich niet zo erg maar ik kreeg dr met geen mogelijk heid terug..ik zat de hele tijd te denken dalijk glijden we onderuit(ze ging plat door de bocht) ook was ik bang dat ze over de bakrand zou springen..nu ik erover nadenk heb ik die angst gewoon ontwikkeld met de andere jonge ponys die ik gereden heb 1 tje naaide m er altyd uit en wou dan over de bakrand heen...en dat onderuit glijdne heb ik denk ik aan mn oude pony overgehouden een xtje uitgegleden toen ze m eruit naaide en lag ze bovenop me...gelukkig na flink wa rondjes in rengalop dr toch maar tegen de kant aan gestuurd en gelukkig stopte ze...

**Geplaatst**: 08-02-04 15:26

Geplaatst: 08-02-04 15:26

labe schreef:
Juist Zonnebloem, dat bedoel ik! Bij 1 paard, bij andere niet (Dennis schreef dat ook al), ben zelfs mijn nieuwe jonge merrie zelf aan het inrijden en vindt dat hardstikke leuk, mijn andere merrie is een hete racekonijn en ik geef er niets om en juist bij mijn paard waar ik de meest hechte band mee heb, klap ik dicht terwijl hij probeert z'n best voor me te doen, dus ik voel me ook best wel schuldig. Uiteraard zijn er wel een aantal heel vervelende incidenten geweest met vervelende gevolgen, dus de angst zal wel ergens vandaan komen.

labe, hier is er nog zo ééntje, en idd ook niet piep meer Knipoog

. dacht vroeger nèrgens aan, en alles ging ook goed (of niet goed, haha, maar daar had ik ook geen greintje moeite mee Haha!

). en uitgerekend op mijn liefste knolletje, waar ik een héle goede band mee heb, blokkeer ik in bepaalde situaties. heb met inrijden met hem wat stomme probleempjes gehad, op het ogenblik zelf had ik nog helemaal geen angst en deed ik stoer verder, maar de angst is me daarná als een beest in m'n nek gesprongen Bloos!

.....

stom genoeg wordt dit bij mij door de vele 'cowboy-verhalen' op bokt alleen maar erger en erger (ik bedoel die cowboy-verhalen dan niet negatief, maar gewoon dat je elke dag wel iets leest waarbij je denkt: huhh, toch maar liever niet Nagelbijten / Gniffelen

!). dat ik er gewoon te veel met m'n neus op geduwd wordt wát er wel allemaal niet mis kan gaan (héééél véééél Haha!

).

ben ik afgelopen najaar op een buitenrit (nadat ik de héle zomer met hem súperrelax had buitengereden, en dacht dat ik er helemaal overheen was met hem) heel stom afgekukeld, een valletje van niets, maar hij kwam wel net met z'n voorbeen tegen m'n arm aan: KRAK arm....

mijn vertrouwen zit nu dus mijlen onder nul, driedubbel oliebol!!

**Geplaatst**: 08-02-04 16:13

Geplaatst: 08-02-04 16:13

Jeetje je verhaal roept veel herkenning op bij mij!

Ik ben nog wel jong maar heb ooit mijn rug gebroken en veel geluk gehad dat ik uberhaupt nog kan paardrijden.

Een aantal jaren geleden reed ik op netty (van sirona alhier) en dat ging op een gegeven moment heel slecht. Er zit arabisch bloed in en dat botste met mijn karakter waardoor het constant vechten was. Op een gegeven moment kon ik alleen maar denken aan wat er allemaal zou kunnen gebeuren maar voornamelijk wat de gevolgen daar van voor mijn rug zouden kunnen betekenen. (en daarmee mijn omgeving).
Geen goede basis om met een lastig(er) paard om te gaan dus.

Ik ben gestopt met het rijden van Netty en begonnen met een veel rustiger paard. Nu gaat het prima, kan ook rustig op netty rijden zonder problemen. Ik heb weer vertrouwen in het paard en weer echt lol in het rijden. De angst overheerst niet meer en ik heb weer zelfvertrouwen.

Mijn motto is dan ook gewoon doorzetten! Toevallig kon ik overstappen op een ander paard, niet iedereen kan even een ander paard o.i.d kopen natuurlijk. Probeer rustig te blijven en het ' gevaar' met een open blik te beredeneren. Er kan altijd iets gebeuren maar als je thuis van je stoel afvalt kan je uiteindelijk ook je nek breken.

**Geplaatst**: 08-02-04 19:17

Geplaatst: 08-02-04 19:17

Hoe gaat het nu Labe?

**Geplaatst**: 08-02-04 21:06

Geplaatst: 08-02-04 21:06

Jah dat heb ik nu dus ook!!! Ik heb sinds eind zomer dit jaar (nouja, vorig jaar) een eigen paard en een paar weken terug ben ik dr afgevallen en nou vind ik het eng, terwijl ik dat op andere paarden niet heb. Als die wegspringen heb ik zoiets van: 'owjah, lekker belangrijk', maar als die van mij dat nu doet zit ik een kwartier te trillen op die knol.. *zucht*. Het gaat vanzelf over!!

**Geplaatst**: 08-02-04 21:11

Geplaatst: 08-02-04 21:11

Coby10 schreef:
Ik zit op dit moment met precies hetzelfde probleem, vooral als ik ook met andere paarden in de bak rijd. heb ik laatste ook een topic over gestart, daar staan ook nog wel wat tips in (ik weet alleen niet hoe ik die moet linken). Vooral het meezingen met de muziek in de bak is een goeie! En, wat ook heel goed helpt is jezelf gewoon (en daarmee ook je paard) heel erg bezig houden. veel linksom, rechtsom, kleine voltes, schouder voor links, schouder voor rechts etc. Dan heb je geen tijd om na te denken over wat er allemaal mis kan gaan.
(...)
Die week ervoor had ik nog wel even grote inzinking tijdens mijn les (tot huilens aan toe)

Hoe herkenbaar

**Geplaatst**: 08-02-04 23:37

Geplaatst: 08-02-04 23:37

Ik herken het ook wel een beetje.

Ik rijd op een manege, daar heb ik een bijrijdpony en ik heb een verzorgpony ergens anders staan.

Die bijrijdpony is een grote c-pony en dus redelijk klein voor mij (1.75). Het is echt een draakje en super snel. Hiermee ga ik naar buiten met de groep omdat haar eigenaartje dat nog niet kan. Ik vind het echt super. Als Misting schrikt lach ik, bokt ze is er niets aan de hand en ze is zo snel dat ik wel eens denk dat ze op hol kan slaan (nog nooit gedaan trouwens). Voor dat op hol slaan heb ik helemaal geen angst ik rijd dr echt leuk op!

Nu heb ik ook een verzorgpony. Een tinker. Daarmee ga ik ook wel eens naar buiten met iemand. Dit gaat met flink wat meer spanning!
Ik durf echt niet alleen naar buiten en zelfs wandelen durf ik niet alleen.
Brenda hoeft maar iets kleins te doen en ik word al wat banger terwijl als je het vergelijkt ze echt super braaf is in vergelijking met Misting!
Vaak zijn de ritten heel goed gegaan of maar 1 keer geschrokken in 3 uur ofzo. Terwijl bij Misting in 1 uur wel 10 keer wegschieten, bokje en racen zit.

Waarom komt dat? Geen idee het is gewoon een gevoel. In de bak vertrouw ik Brenda wel 100% maar buiten...........

Het is heel lastig ik wil er wel iets aan doen maar durf niet echt te zeggen dat ik buiten vaak angstig ben op Brenda omdat voordat ik "aangenomen"werd als verzorgster er duidelijk bij werd verteld dat je niet bang moest zijn Scheve mond

Ik denk dat het beste is dat er iemand eens een paar keer een goede rit op Brenda gaat maken en ik op de fiets mee ofzo. En dan ik steeds meer stukjes alleen maar ik heb geen idee wie dit zou willen doen! Verdrietig

**Geplaatst**: 09-02-04 03:40

Geplaatst: 09-02-04 03:40

Ik heb nog een paard gereden voor iemand. Na een tijd kende ik die merrie zo goed, dat ik nooit meer schrik had. Ze kon echt heel gemeen bokken, en ik zat dan te lachen.
In alle andere gevallen ben ik een schijtluis. Soms is een minibokje genoeg om mij de daver op het lijf te jagen. Ook neem ik het schrikgedrag van paarden over. Als ik een kijkerig paard heb, zit ik de hele tijd om me heen te kijken. Zo van, gaat de wind niet te hard waaien in die boom? Zal die vrachtwagen niet veel lawaai maken? Zal de hond niet plots te voorschijn springen? enzovoort...
Om helemaal gek van te worden dus. Het enige wat bij mij werkt is veel en veel rijden en eerst veel vertrouwen in 1 paard kweken. Met goede lesgeefster natuurlijk.

**Geplaatst**: 09-02-04 15:08

Geplaatst: 09-02-04 15:08

Ik heb in het begin hetzelfde gehad met Tos. Steeds staptye ik maar weer op, maar he werd steeds lomper, en uiteidnelijk mocht ik niet meer opstappen van mijn ouders. Hem een maand de wei opgegooid, Alleen maar gepoetst en aan de hand wandelen. Toen met een andere instructeur opnieuw begonnen, heel wat gevechten gehad, maar uiteindelijk gewonnen. Maar die angst is lang gebleven. Het was ondertussen een hartstikke braaf lief dier, waar je alles mee kon doen maar voor mij bleef het dat gestoorde beest. Uiteindelijk hem toch verkocht, en ik heb nu mijn paard zelf weer ingereden, en stap er veel zelfverzekerder op, dan op Tos.
Terwijl iedereen wel op Tos durfde te stappen en op Mabel twijfel ik, als je haar af en toe bezig ziet Knipoog

Maar er is zeker hoop, goede begeleiding en doorzettingsvermogen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-02-04 22:03

Geplaatst door de TopicStarter : 09-02-04 22:03

Wat een leuke reacties allemaal! Het lijkt wel net zoiets als "coming out" Knipoog

Nadat vorige week mijn bijrijdster van m'n paard was afgevallen, merkte ik gisteren aan haar dat ze niet zo enthousiast meer was. Zij realiseerde zich achteraf dat het heel wat slechter had kunnen aflopen, nu is het bij blauwe plekken en spierpijn gebleven, de volgende keer komt ze misschien ongelukkiger terecht. Ik denk dus dat ze er voorlopig niet meer op gaat, en ik kan haar daar geen ongelijk in geven. Het is natuurlijk wel jammer want ik had er zo op gehoopt dat iemand een beetje leuk met hem kon rijden, maar als het dier zich niet weet te gedragen dan houdt het op. Jammer want het is best wel een leuk paard.

Ik ga nog eens op mijn gemak al jullie tips doorlezen en dat wat bruikbaar is zeker toepassen. Jullie verhalen hebben mij in ieder geval weer wat zelfvertrouwen gegeven en het is ook heel prettig om te weten dat er "lotgenoten" zijn. Ik ga m'n best doen om er wat van te maken!

**Geplaatst**: 10-02-04 14:39

Geplaatst: 10-02-04 14:39

[quote="labe"]Wat een leuke reacties allemaal! Het lijkt wel net zoiets als "coming out" Knipoog

quote]

hahaha, inderdaad iedereen uit de kast! Ik hoop echt dat je je er weer overheen kunt zetten en weer gewoon lekker aan rijden toekomt! Ik kijk zelf ook al wel enorm uit naar de zomer, ik denk dat het dan ook wel weer beter gaat. Als het weer mooi weer is, lekker warm... Scheelt bij mij denk ik al wel weer. Afgelopen weekend vond ik het ook weer een ramp om te gaan rijden met die gigantische wind en regen en hagel (en dat terwijl wij wel een binnenbak hebben... Lachen

)

**Geplaatst**: 14-02-04 12:38

Geplaatst: 14-02-04 12:38

labe schreef:
Jammer want het is best wel een leuk paard.

Na donderdag kennis gemaakt te hebben met hem, kan ik eigenlijk ook maar tot één conclusie komen....
Het is een monster, maar wel een heel erg leuk monster Haha!