Geplaatst Ik ben inmiddels bijna 2,5 jaar in het bezit van een superlieve NRPS merrie van nu bijna 8 jaar oud. Het is echt een geweldig leuk en lief dier en ik kan er inmiddels ontzettend veel mee.
Mijn doel met haar was om eventingwedstrijden te gaan rijden, maar dat doel blijkt lastiger te bereiken dan gedacht.
Dit is mijn gekke dame in kwestie
Ze is om te beginnen best een heethoofd, vooral in de winter als ze kou op haar kont voelt, dan geeft ze hele rodeo’s weg. Ze springt van links naar rechts en doet net of we over hindernissen van 1 meter moeten waarbij ze ook nog gerust om haar eigen achterhand heen draait daarna. Dit kan ik tot nu toe allemaal vrij goed uitzitten en meestal is ze daarna ook een stuk relaxter. Ik ben nu aan het proberen om haar te leren dat als ze zoveel energie heeft, ze die ook kwijt kan door gewoon flinke stukken te draven en galopperen. Dit kwartje begint langzaam te vallen en we gaan inmiddels meer voorwaarts dan omhoog en van links naar rechts en terug.
Maar nu hetgeen waar ik tegenaan blijf lopen. Als ze iets spannend vindt (en misschien ligt dat ook wel deels aan mij, want heb ik dan onbewust ook meer spanning), dan sluit ze zich volledig voor mij af. Het is net alsof ze dan van spanningslevel groen naar rood schiet en dan wordt het haar teveel en gaat ze of springen, of stilstaan.
Aangezien ik graag met haar wil springen, zijn we dit best fanatiek aan het trainen om haar over haar spanning (want angst is het niet) heen te krijgen. M’n instructrice doet dat ook heel goed en weet inmiddels goed hoe ze is, dus die heeft ook goed in de gaten wanneer we niet meer verder moeten gaan omdat het teveel wordt.
Maar ik zou zo graag iets vinden om haar uit haar eigen wereld (waar ze dan voor mijn gevoel in zit) te krijgen.
Ik zal even twee concrete voorbeelden geven:
1) laatst hadden we springles, met nog een meisje met haar pony. Ze had op dat moment echt de lol van het springen in de gaten en trok enorm aan op de hindernis. Ik beloon haar dan ook iedere keer uitbundig, omdat dat het enige is waarmee ik haar kan blijven stimuleren. Vervolgens gingen ze in de kantine naast de bak werkzaamheden verrichten en konden we wat gestommel horen. Ik heb dit vaak niet eens in de gaten tot madam er ineens vandoor gaat van schrik. Dus nog twee keer het lijntje gesprongen wat de eerste keer wat onstuimig ging door de geluiden om haar heen, maar de tweede keer deed ze het weer.
Toen kwamen de ruiter voor de tweede les de hal binnen en toen was helemaal het hel van de dam. Terwijl ze het zo netjes deed, is ze dan al haar concentratie kwijt en als ik dan op de hindernis af rijd, vergeet ze ineens dat die daar staat, dus krijg ik een mega weigering. Ze maakt dan zo ongeveer een sliding op twee meter voor de hindernis. Als ik af en toe tussendoor ‘let op’ roep wil dat nog weleens helpen, maar ook niet altijd. Uiteindelijk toch nog een keer alles gesprongen en toen gestopt. Dan is ze ook echt doodop daarna.
2) gisterenavond stond er een oefenparcours op onze rijvereniging en dat vind ik een goede oefening voor haar. Dus wij daarheen. Het was eerst heel rustig. Alleen haar fjordenvriendinnetke en zijzelf waren er. Maar ze was al vanaf het begin aan het stuiteren. Ik de rust opgezocht en toen liep ze op een gegeven moment vrij lekker. Rijden we op een minikruisje af, vindt ze dat ineens heel eng en stopt ze. Ze kon er nota bene gewoon overheen stappen. Nou weet ik dat ze het met kunstlicht soms moeilijker vindt, dus opnieuw op de hindernis af en toen maakte ze een of andere maffe sprong, maar ze ging, dus enorm beloond. Paar keer datzelfde kruisje gedaan en toen trok ze er ook fijn op aan.
Vervolgens een steiltje er achteraan. Die ging ze weer in de ankers, want dat is dan anders en dus eng ofzo. Nog een keer geprobeerd en toen ging ze. En zo ging dat bij bijna alle 9 hindernissen een paar keer. Maar ik krijg dan ook geen contact meer met haar om haar op te laten letten en als je het op film ziet, denk je alleen maar, geef dat beest toch een mep. Ze stelt zich aan. Maar erop voel ik haar gewoon helemaal onzeker worden.
Uiteindelijk hebben we alles kunnen springen en wordt ze dan ook enorm beloond als ze het wel goed doet. En stoppen we er dan ook mee, want dan is ze echt heel moe.
Vervolgens sta ik haar af te zadelen naast de bak en valt er iemand van haar paard. Is die van mij gelijk overstuur, moet ik als een gek dat paard losmaken omdat ze anders gaat hangen en alleen maar banger wordt. Terwijl ze altijd superbraaf stil staat. Als ik haar dan los heb gemaakt en haar aai om haar weer rustig te krijgen, staat ze ook helemaal strak en zie je het wit van haar ogen. Zo gespannen is ze.
(Zo heb ik nog veel meer voorbeelden, ook met trailerladen in het begin bijvoorbeeld. Maar het is nu al een lang verhaal geworden.)
Met andere woorden, als er veel om haar heen gebeurt, raakt ze afgeleid en in haar eigen wereld en dan kan ik daar amper nog tot haar doordringen. Kent iemand dit? En heeft iemand misschien al een goeie oplossing hiervoor gevonden? Straffen of streng zijn is bij haar in ieder geval geen oplossing, want daarvan raakt ze overstuur en wordt ze boos en dan kan ik er helemaal niks meer mee.
Ik hoop dat jullie misschien de gouden tip hebben. Alvast bedankt en als iets onduidelijk is, vraag het vooral, dan leg ik het uit. Ik kan evt ook nog een filmpje plaatsen mocht dat nodig zijn.
Ook een periode magnesiumcitraat bijgevoerd om de scherpe kantjes eraf te halen. Inmiddels is ze een stuk relaxter geworden en heeft ze bijna geen echte spanningsmomenten meer, maar dat heeft wel lange tijd geduurd. Wat Women2 zegt, blijven trainen en werken aan jezelf 
Probeer er zelf wel aan te blijven rijden!
