Bang om te galopperen

Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 

E_J
Berichten: 1180
Geregistreerd: 05-12-15

Bang om te galopperen

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 06-06-17 14:19

Er wordt door veel mensen gelachen als ik het zeg, maar ik ga het toch doen. Ik vind het eng om te galopperen met mijn paarden, omdat ik bang ben dat ze struikelen en we met z'n tweeën vrij hard vallen.

"Ja maar dat gebeurt echt niet!" Hoor ik telkens... Toch is het bij mij alweer drie keer raak, op drie verschillende paarden nog wel. Eerste keer is alweer een paar jaar geleden, toen ik als ukkie nog op de manege kwam pony rijden. Ik weet niet meer zo goed wat er precies gebeurde, maar de langzame fjord waar ik op zat struikelde en zakte door zijn voorbenen. Knieën en neus in het zand, maar hij kon nog net opstaan voordat 'ie echt lag.

Tweede keer, twee jaar geleden, nog een manege paard. Dit maal een voorwaartse warmbloed met een beetje pit. Meneer struikelde en ging onderuit, alleen hij kon zich niet net op tijd redden dus toen lagen we samen in het zand. Ik met één been onder hem, en met mijn schouder tegen de bakrand (van de binnenbak) geknald. Been deed pijn, schouder deed pijn, paard had niks. Toch maar weer erop geklommen en rustig gestapt en gedraafd de rest van het uur.

Derde keer, twee weken geleden, mijn eigen pony deze keer. Een puberend kruisinkje tussen warm- en koudbloed. Mevrouw heeft weleens de neiging om aan te galopperen wanneer ik wil draven, volgens instructie om er onderuit te komen. Dit deed ze dus weer voor de zoveelste keer. Ze galoppeerde aan - zucht - ik ging rustig naar achteren zitten, haalde de teugels lichtjes naar me toe (ik trok absoluut niet, puur lichte druk op het bit) en ik zei 'easy' want dat heeft ze geleerd. Ook deze keer weet ik niet precies wat er gebeurde, of ze struikelde of iets anders, maar ineens van de ene op de andere seconde lag ik samen met mijn pony in het zand. Net op tijd behendig eraf kunnen springen/klauteren zodat ik er niet wéér onder zou liggen, en dus lag ik uiteindelijk naast haar.

Waarom blijft dit nou telkens gebeuren? Heb ik gewoon ongeluk, dat mijn paarden toevallig net als ik erop zit struikelen? Of heeft dit iets met mij te maken? Doe ik iets verkeerd? En hoe leer ik van die angst af komen?

Ik durf alleen nog in rechte lijnen te galopperen, voor hoeken en bochten rem ik al af gewoon omdat ik niet nog eens samen met mijn paard in het zand wil liggen. Bang voor mezelf? Nooit, vallen hoort er nou eenmaal bij. Nee, ik ben doodsbang dat ik weer een keer val en dat het verkeerd gaat. Dat mijn paard voor de verandering de pineut is en er iets aan overhoudt, of dat mijn paard een keer verkeerd valt en ik er iets blijvends aan overhoud.


E_J
Berichten: 1180
Geregistreerd: 05-12-15

Re: Bang om te galopperen

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 07-06-17 08:48

Zou het balans probleem te maken kunnen hebben met dat ze best wel dik is (overgewicht dus)?

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Googlebot en 14 bezoekers