Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-02 13:09

discussie over systeem bij springen

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-02 13:09

Naar aaleiding van de vele discussies hier over LDR en vw/nw nu een discussie voor de springers onder ons.

Ik heb tot twee jaar geleden op de volgende manier gesprongen:

paard rond ingesteld, beetje diep en een vast grondtempo. Na de wending recht maken, controleren of de afstand klopt, eventueel corrigeren en dan op 3 galopsprongen been en wegrijden naar de hindernis. Komt het niet op de sprong, handen naar voren zodat je paard de vrijheid heeft om de sprong naar eigen inzicht te kunnen nemen. Je bent dus veel voor je paard aan het denken, eigen initiatief wordt minder op prijs gesteld.

Twee jaar geleden ben ik weer gaan springen, bij een andere instructeur.
Ik ben twee keer met een groen paard begonnen en hij gebruikt de volgende aanpak:

Thuis:
In draf: heel rustig tempo, bijna sloom (wel met impuls) en niet rijden naar de sprong. Hij moet zelf leren nadenken over de afzet, en het passend bij de sprong komen. Zelf stil zitten, niet doen, alleen wakend been en hand. Je paard moet meedenken, en zichzelf kunnen redden als het nodig is. Jij bent er voor de overtuiging en de richting.

In galop: rustig grondtempo, vooral ritme vast houden. Niet 'rijden' naar de sprong, maar rust en ritme handhaven en zelf stil zitten. Als het niet past, bijtijds corrigeren en in hetzelfde tempo naar de sprong. Als het paard er te dicht onder komt, handen op de plaats houden (evt een klein beetje terug brengen) en je paard tegen je hand op laten springen.

Concours: iets hoger grond tempo, verder zelfde verhaal.

Mijn voorkeur gaat dus uit naar de tweede manier, mijn parcoursen zijn veel rustiger en vloeiender geworden en mijn paard kan me een handje helpen als ik zelf een fout maak.

En jullie?

**Geplaatst**: 06-09-02 13:14

Geplaatst: 06-09-02 13:14

Ik ben absoluut geen springer. Heb hoogtevrees Haha!

Maar ikb en het wel eens met de methode 'paard meer zelf laten denken'. In de training voor de endurance probeer ik Maaraak zoveel mogelijk aan een losse teugel te rijden zodat hij vrijheid heeft om te kijken. Hij kan zo de bodem aftasten en zijn eigen stappen bepalen. Toen ik hem pas kreeg ging dat absoluut niet omdat hij maar een stand had en dat was heel hard rennen. Nu heb ik alle gangen erin, beetje dressuur omdat het belangrijk is en kan ik van hnem op aan. Hij heeft geleerd bodem te onderzoeken, stappen te nemen en na te denken. Daar waarh ij het niet weet probeer ik hem bij te staan. Ik ben dus eigenlijk een 'we doen het samen' type maar geef meer verantwoording aan Raak.

**Geplaatst**: 06-09-02 13:25

Geplaatst: 06-09-02 13:25

Ik moet altijd een rustig tempo aannemen, verder gewoon rechtop zitten, pas naar voren als het paard afgaat. Verder mag ik wel corrigeren als het paard niet uitkomt, maar eigenlijk zo min mogelijk aan de sprong doen.
Het paard direct weer in de hand stellen en rondrijden zodra je geland bent. Dit klinkt een beetje als jouw verhaal lielle
Mijn instructuer zegt altijd bij foutjes: geeft niet, hier leert het paard weer van.

**Geplaatst**: 06-09-02 14:33

Geplaatst: 06-09-02 14:33

Ik kan niet helemaal inschatten hoe mijn instructeur het precies wil zien omdat ik nog niet zo lang spring met Maddox. Wat ik wel weet is dat ik er voor moet zorgen dat ik een goed grondtempo heb zodat Maddox zelf kan sluiten of kan rekken op de sprong als dit nodig is. Ik zou dus zeggen methode 2.

Ik ben nog niet zo ver dat ik al veel kan corrigeren qua afstand. Wanneer ik naar voren moet, dan zie ik het meestal wel, maar als ik terug moet dan laat ik maddox nog een beetje in de steek. Dit is gewoon gebrek aan ervaring.

**Geplaatst**: 06-09-02 16:33

Geplaatst: 06-09-02 16:33

Vroeger heb ik ook geleerd om ongeveer 7m van te voren weg te rijden.
Voor die 7 meter reed je in een bijna verzamelde galop.
Verder hield je je knieen strak in het zadel.
Je gaf wel ten alle tijden vrij op de sprong.

Daarna heb ik ook geleerd om een redelijk hoog basis tempo te rijden.
En dit tempo hou je dus ook altijd vast.
Wat er ook gebeurt.
Het paard moet dus idd zelf meedenken/kijken.

Mijn instructrice legt het zo uit.
Als je basis tempo op dat gemiddelde ligt kan je paard makkelijk uitzichzelf een pas terug komen zonder daarbij sprong te verliezen.
Maar het tempo is ook niet te hoog dus kan hij ook wat verruimen zonder in de problemen te komen.

Verder heb je geen druk meer op je knieen maar sta je in de beugels.

Wel geef je ten alle tijden vrij op de sprong, om altijd het vertrouwen in de sprong te bewaren.
persoonlijk ga ik daar dus ook in mee, ik heb er een grote hekel aan als ik zie dat handen blijven staan Lachen

Welke rijstijl je er verder ook op nahoud

Ik vind dat je op de laatste wijze meer rust in het parcours houd.
Dus minder van die paarden die op het laatst zelf overdreven naar de sprong trekken.

**Geplaatst**: 06-09-02 16:37

Geplaatst: 06-09-02 16:37

Ik heb het geleerd op de manier die je als eerste beschreef. Misschien een beetje ouderwets ofzo? Tegenwoordig heeft ook in de dressuur het paard meer eigen verantwoordelijkheid.
Ik leerde ook om op drie sprongen voor de hindernis aan te zetten, moest zelfs vaak aftellen, 3, 2, 1, spring!

**Geplaatst**: 06-09-02 19:06

Geplaatst: 06-09-02 19:06

Ik leer nu ook de 2e methode. Alleen rij ik niet 'sloom' aan. Gewoon in een normaal tempo. Alleen een paar passen voor de hindernis drijf ik niet, zodat Chica inderdaad zelf moet denken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-02 19:14

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-02 19:14

Sonja, ik denk inderdaad dat manier 2 de 'moderne' benadering is, ik herken ook veel van hoe ik tegenwoordig dressuurles krijg. Makkelijk rijden, niet te in gewikkeld met je hulpen.

Reddy, dat schakelen mag ik dus absoluut niet in het parcours, tenzij het is om je afstand te corrigeren. Ze moeten in hetzelfde basistempo (dus niet te hard!) door blijven gaan, precies zoals runningkawa beschrijft. En thuis moet ik idd heel rustig rijden, zodat ze van achteruit gaat springen. Ik vind het zelf ook makkelijker corrigeren in mijn 'parcourstempo' maar ik voel wel het verschil als ze vanuit een gedragen galop echt kracht geven (ik lig er wel eens bijna aan de voorkant weer af *grin*) En juist in dat lage tempo is het een uitdaging om ze actief en met impuls aan het lopen te houden. Rond rijden doe ik vooral met loswerken, in het parcours wil ik ze graag tegen mijn hand laten opgalopperen, zodat ze zelf ook meer meekijken naar de sprong. Overigens zonder dat ze hun rug wegdrukken (kunst op zich trouwens!).

PS Rk, ik moet tijdens de sprong wel altijd vrij geven! Ik mag hem/haar alleen niet losgooien voor de sprong en in de afzet , omdat ze dan zo ongeveer op hun neus eindigen. Daarna moet je natuurlijk Haha!

wel meegaan. Overigens heb je in Asten een redelijk voorbeeld gezien van hoe mijn instructeur een parcours gereden wil hebben Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-02 00:34

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-02 00:34

Reddy, onze twee huidige (spring)paarden zijn 5 (al een tijdje geblesseerd) en 4 (net begonnen), en hebben dus helemaal geen ervaring. Ze trekken niet enorm naar de sprong, zijn wel alert erop, maar mijn instructeur wil 'gewoon' een gelijkmatig tempo zien in het parcours.

**Geplaatst**: 07-09-02 08:59

Geplaatst: 07-09-02 08:59

Dat parcours in Asten was super netjes.
Een mooi beheerst parcours zonder stunt en vlieg werk.
Lekker vloeiend en dat is heel rustig en mooi om te kijken.

Dan zie je meteen dat het goed zit.

**Geplaatst**: 07-09-02 09:41

Geplaatst: 07-09-02 09:41

Ik sprong vroeger regelmatig met een soms weigerende pony , en daarbij werkte het het beste om gewoon netjes rustig te galopperen , netjes wenden , recht overtuigend op de sprong aanrijden , en dan dus de laatste
3 galopsprongen wegrijden.
Dan was ze aan het versnellen en had eigenlijk de kans niet om te weigeren.

Ik heb al in geen 7 jaar meer les gehad ... Scheve mond

Maar ben nu met Rena op de tweede manier bezig , wist niet dat dit officieel ook zo geleerd werd nu !
Grappig wel Lachen

Zij heeft heel veel eigen verantwoordelijkheid.
Ik geef aan waar we heen gaan en in welke gang , en zij zorgt maar dat het goedkomt.
In het begin werd ze hier wat onzeker van maar ze gaat het steeds meer waarderen en wordt steeds betrouwbaarder.

Ik wil met springen ook dat ze een fijn constant tempo aanhoudt , ik geef haar de ruimte voor de hindernis om de afstand te bepalen.

Ik heb pas 1 x echt wat sprongetjes met haar genomen in de bak (ding is te zwaar vind ik Boos!

) en ze denkt dat vrijheid betekent : racen !!!

Na een paar sprongetjes kreeg ze het echter door dat het de bedoeling was dat ZIJ regelde dat ze uitkwam , en dan hoorde je die hersentjes bijna kraken , grappig is dat Lovers

De mijne heeft trouwens altijd dat ze de eerste paar sprongen die ze maakt , heel idioot de sprong neemt , komt als een onzekere dronkenman aanhobbelen , wil weigeren , komt niet uit en neemt dan uiteindelijk maar een noodsprong , heel angstig en overdreven allemaal.
Ze is dan ZO met haar afzet bezig dat ze niet meer uitkomt Haha!

Elke keer als ik haar in de wei vrij laat springen doet ze dat de eerste 3 tot 5 sprongetjes (ik laat haar expres al een lange rechte aanloop maken omgoed , rustig uit te kunnen komen), daarna komt ze vanuit wat voor wending ook , perfect uit ! Rare pony van me Lachen

**Geplaatst**: 07-09-02 09:45

Geplaatst: 07-09-02 09:45

Trouwens , tegenwoordig die springruiters op TV , dat vind ik er echt niet meer uitzien...
Paard staat bijna stil zo ontzettend langzaam galoppeerd hij aan op de hindernissen , ik zit dan echt weg te rijden op de bank Tong uitsteken

Ik vind dit er niet meer uitzien , kan me ook niet voorstellen dat ZO een absurd laag tempo nog prettig is voor een paard ?

Gewoon rustig maar voorwaarts , dat ziet er veel beter uit dan dit. (vind ik)

**Geplaatst**: 07-09-02 11:16

Geplaatst: 07-09-02 11:16

Ik drijf trouwens wel de laatste 3 sprongen, specifiek om het paard te laten weten dat ie moet opletten

**Geplaatst**: 07-09-02 14:14

Geplaatst: 07-09-02 14:14

pmarena schreef:
Trouwens , tegenwoordig die springruiters op TV , dat vind ik er echt niet meer uitzien...
Paard staat bijna stil zo ontzettend langzaam galoppeerd hij aan op de hindernissen , ik zit dan echt weg te rijden op de bank

Ik vind dit er niet meer uitzien , kan me ook niet voorstellen dat ZO een absurd laag tempo nog prettig is voor een paard ?

Gewoon rustig maar voorwaarts , dat ziet er veel beter uit dan dit. (vind ik)

Het tempo lijkt misschien laag, maar er is zoveel impuls, daar kunnen wij als dressuurruiter van kwijlen Lachen

En van uit dat impuls heeft een paard heel veel kracht om te springen.
Maar het lijkt op tv altijd zachter dan in het echt, vind ik dan Lachen

**Geplaatst**: 07-09-02 18:43

Geplaatst: 07-09-02 18:43

Ik heb leren sprigen op de manier waarop lielle nu rijdt en moet bij onze nieuwe instructeur ineens de eerste methode gaan toepassen...voor mij werkt dit helemaal niet prettig en mijn paard vond dat losgooien voor de sprong al helemaal niet bevallen(ik kreeg in twee lessen tijd last van weigeren en uitbreken en dat had hij vanaf de eerste hindernis die hij nam nog nooit gedaan...)
Ik ben dus gestopt met lessen en nog op zoek naar een alternatief, maar voorlopig train ik thuis zelf wel op mijn eigen manier. Die wel fijn werkt. Paard sprong vorige wedstrijd twee parcoursen foutloos en gaf een heel fijn gevoel(grondtempo was voor het eerst super in orde, hij werd wat minder heet en trekkerig) en ik kreeg van de jury het compliment dat we zo vooruit waren gegaan... Party!!

Voor mij dus een goede reden om zo door te blijven rijden!

**Geplaatst**: 08-09-02 00:19

Geplaatst: 08-09-02 00:19

Ik ben natuurlijk géén springruiter, maar doe toch altijd fanatiek mee in de verenigingsles - en dat gaat me steeds beter af, iig met de huidige instructrice.
Die is ook voor aanrijden in een rustig tempo, dan gewoon heel simpel, gewoon rechtdoor aanrijden en springen. Dan past het ook, in een hoger tempo heb ik véél minder controle en komt ze vaak slecht uit (ook omdat ze nogal heet is op de sprong).

Sinds ik zo rijd, sinds ik op dze manier meer aandacht besteed aan het aanrijden zijn Miga en ik allebei veel zekerder gaan springen, ze stopt eigenlijk nooit meer en de balk gaat letterlijk steeds een beetje hoger.

Maar ik heb dus geen ervaring met het andere systeem, dus vraag me af of deze bijdrage zinnig is....

**Geplaatst**: 09-09-02 00:04

Geplaatst: 09-09-02 00:04

Ik lees al die reacties enzo eens door, maar volgens mij is het een mix tussen beide systemen.
Vlot grondtempo hebben, in een wending het paard op je laten wachten. Dat betekent niet langzamer gaan, maar hem attent maken op de sprong. Voor die wending moet je al je afstand goed proberen te krijgen door goed naar de sprong te kijken. Als laatste drijf je het paard wel naar de hindernis, maar dat betekent niet erop af jakkeren. Zorgt dat je paard in de laatste drie galopsprongen genoeg vrijheid heeft om de sprong te maken. Het 1ste systeem vloeit voor uit een te veel aan controle die de ruiter wil uitoefenen. Het laatste systeem werkt ook niet altijd goed, omdat er in de hogere parcoursen rare afstanden en wendingen zitten. Zoals eigenlijk in het hele paardrijden het geval is dus samenspel van mens en dier.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-02 08:32

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-02 08:32

Rom,

in een parcours ligt het initiatief meer bij mij. Je moet idd wel, zelfs het B is tegenwoordig al erg technisch gebouwd.
Ik ben het niet eens met naar een spring toe rijden, als je al met voldoende impuls uit de wending komt hoef je die alleen maar vast te houden, tenzij je te groot zit en dus moet verlengen. Als de afstand klopt moet ik gewoon stil zitten en met wakend been en zit bij de sporng komen. Wat bedoel je trouwens met voldoende vrijheid in de laatste galopsprongen. Ik laat mijn paard juist daar tegen mijn hand op galopperen zodat hij die steun blijft houden. Pas in de afzet geef je mee, zodat ze de vrijheid heeft voor een mooie sprong.

**Geplaatst**: 09-09-02 09:41

Geplaatst: 09-09-02 09:41

Tijdens het rijden tussen de hindernissen, bouw je een soort spanning op in je paard. Een soort veertje wat je opspant. Je rijdt in een basistempo op de hindernis aan (niet laten weglopen!) en blijft hierbij goed in het zadel zitten. Boven de hindernis trek je je kruis aan waardoor je na de hindernis meteen weer goed in het zadel zit.

Ik heb inderdaad ooit geleerd: op zeven meter wegrijden naar de hindernis, maar hierdoor zijn ze juist op de hindernis helemaal uit elkaar.
Ook heb ik ooit geleerd teugels zowat los te gooien als het paard een noodsprong maakt, zodat je hem niet in zijn mond trekt.
Nu moet ik juist wel mijn hand erbij houden zodat ik hem er steun bij geef om goed over de hindernis te komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-02 09:49

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-02 09:49

Kitty, je kunt geen les hebben van mijn instructeur gezien de afstand, maar dit is precies wat ik ook te horen krijg in de les.

**Geplaatst**: 09-09-02 09:57

Geplaatst: 09-09-02 09:57

Lielle"]
in een parcours ligt het initiatief meer bij mij
[/quote]
Is dat een verschil met in je training? En zo ja, waarom dan?
[quote="Lielle"]
Ik ben het niet eens met naar een spring toe rijden, als je al met voldoende impuls uit de wending komt hoef je die alleen maar vast te houden, tenzij je te groot zit en dus moet verlengen. Als de afstand klopt moet ik gewoon stil zitten en met wakend been en zit bij de sporng komen.
[/quote]
Niet in tempo toerijden, maar wel been bij en ernaartoe drijven. Ik denk dat we er ongeveer wel hetzelfde over denken, alleen dat ik het iets anders heb opgeschreven.
[quote="Lielle schreef:
Wat bedoel je trouwens met voldoende vrijheid in de laatste galopsprongen. Ik laat mijn paard juist daar tegen mijn hand op galopperen zodat hij die steun blijft houden. Pas in de afzet geef je mee, zodat ze de vrijheid heeft voor een mooie sprong.

In de laatste galopsprongen geef je al mee, omdat dat het gedeelte is waar je paard zelf wat kan zoeken. Met meegeven bedoel ik niet teugels wegsmijten, maar tegenhouden werkt vechten in de hand. In de afzet kun je dan nog meer hand voor doen om extra ruimte te geven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-02 10:09

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-02 10:09

Romkabouter"]
[quote="Lielle"]in een parcours ligt het initiatief meer bij mij
[/quote]
Is dat een verschil met in je training? En zo ja, waarom dan?
[/quote]
Ja, al is dat niet enorm groot. Thuis ben ik nog meer bezig met mijn paard zelf laten denken, in principe doe ik bijna niets. Dat is natuurlijk ook betrekkelijk, vrijwel automatisch ben je er toch met hand, zit en been zodanig bij dat ze wat steun van je ondervinden. In het parcours kies ik voor een iets hoger grondtempo (dan heb je wat meer reserve als ze gaan aarzelen), ook al omdat ik heel groene paarden rijd nu.

[quote="Lielle schreef:
Wat bedoel je trouwens met voldoende vrijheid in de laatste galopsprongen. Ik laat mijn paard juist daar tegen mijn hand op galopperen zodat hij die steun blijft houden. Pas in de afzet geef je mee, zodat ze de vrijheid heeft voor een mooie sprong.

In de laatste galopsprongen geef je al mee, omdat dat het gedeelte is waar je paard zelf wat kan zoeken. Met meegeven bedoel ik niet teugels wegsmijten, maar tegenhouden werkt vechten in de hand. In de afzet kun je dan nog meer hand voor doen om extra ruimte te geven.
[/quote]

Waarschijnlijk bedoelen we hier ook vrijwel hetzelfde. Ik bedoel met tegen mijn hand op galopperen dus niet trekken en tegenhouden, maar voldoende steun bieden zodat je hetzelfde ritme blijft vasthouden. Juist als ik al te veel meegeef daar, worden ze wat lang en vlak op de sprong; door die steun kunnen ze 'over je hand heen klimmen'.

Kortom, ik denk dat wij redelijk hetzelfde rijden. Wat ik dus absoluut niet meer mag, is tot 3 galopsprongen terug rijden en dan laten gaan. Dat is het verschil in systeem dat ik dus bedoel.