Ik vind het zo jammer dat meneer van Loon niet meer in staat is om zelf actief mee te werken en te denken met de mensen die deze manier van rijden toepassen. Alles wat hij noemt over lichtheid, ongedwongenheid, ontspanning en het voorwaartse waar hij in het stukje waar jij op doelt op wijst, héb je namelijk bij een paard dat correct diep gereden wordt. Daar gáát het nou net om! En in de praktijk blijkt, dat ook mindere goden dat voor elkaar kunnen krijgen.
Als ik in de Bit een quote van Theodoresco lees over dat diep gereden paarden niet in balans lopen, denk ik meteen dat dat ligt aan de trieste oppervlakkigheid van de artikelen die in Bit gepubliceerd worden en dus de onkunde van de journalist, omdat ik me niet kan voorstellen dat een man als Theodoresco zó kort door de bocht kan zijn!
Wat ik persoonlijk tegen heb op veel "fanatieke classici" om het maar zo te noemen, is dat zij van mening zijn dat er maar één weg is, waar niet vanaf geweken kan worden. Oogklepmentaliteit vind ik dat. Over het algemeen zie je bij de mensen die op een serieuze manier trainen in het systeem dat door Sjef en Anky ontwikkeld is, dat zij wel openstaan voor wat anders, omdat ze proberen de verbanden te leggen. (ze moeten wel, want ze moeten continu hun eigen rijmethode verdedigen...) Dat is ook eenvoudig te verklaren, want meestal hebben die mensen om moeten schakelen van het ene naar het andere systeem. Daarmee vallen automatisch all overeenkomsten op (en dat zijn er me toch een boel...) Het gros van de fanatieke classici (ik zeg niet alle, maar veel) griezelt van de gedachte dat die neus eens achter de loodlijn zou komen, en daar houdt dan verder alles op.
Da's jammer, want hoe kun je nou oordelen over iets waarvan je nog nooit een serieuze hap geproefd hebt...
Laatst bijgewerkt door Anoniem op 27-04-02 18:53, in het totaal 1 keer bewerkt