Naar mijn idee wordt de Z door de meeste mensen beschouwd als het 'plafond' van de basis. En geef ze eens ongelijk: zoveel mensen zijn er niet die daarna 'het echte werk' in gaan, ZZ-licht en alles wat daarna komt. Bij velen houdt het op bij Z, men rijdt daar in door of men begint opnieuw met een ander paard. Z is the limit and that's it.
Ik heb zelf nooit Z gereden, heb ook de ambitie daartoe niet. Voor mensen die nooit Z hebben gereden maar dat wel zouden willen, is dat een bepaald doel waar ze naar streven. Mensen die al wel Z hebben gereden hebben vaak het gevoel van 'is dit nou waar ze zo'n heisa van maken?'.
Zo'n gedachtengang is toch logisch? Je streeft toch altijd naar een bepaald doel, en als je er bent ga je toch niet op je lauweren rusten, maar wil je nog hoger, of eens een heel andere richting op? Als het goed is doe je er toch ook je best voor om je werk leuk en uitdagend te houden, en je relatie? Dan kijk je idd uit naar een bepaald doel, en als je daar bent stel je jezelf weer een ander doel.
Ik vind het dan ook vrij logisch dat mensen die graag Z willen worden dat zien als een mijlpaal, maar andersom kan ik me ook voorstellen dat mensen die ooit al eens Z hebben gereden dat niet eens meer o bijzonder vinden. Maar om nou als ruiters onderling tegen elkaar op te kijken of op elkaar neer te kijken omdat de een de Z heeft bereikt en de ander niet... Neuh, dat gaat er bij mij niet in. Er is nog wel meer in het leven dan die heilige Z...
.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. <African proverb>