Tja Stef, ik denk dat iedereen die met paarden omgaat dit probleem wel eens (en meestal wat vaker waarschijnlijk) tegenkomt. Meestal is het gedrag van je paard een spiegeling van je eigen gedrag en dat kan knap banketstaaf wezen. Mijn paard heeft een manegeverleden, is daar tijdens de lessen dagelijks echt heel hard geslagen omdat hij staakte (beginners reden op hem met sporen omdat hij anders helemaal niet vooruit ging), en dat hielp allemaal niet. Hij bleef staken. Is zo'n beest dom dat hij dat allemaal ondergaat en dan nog niet luistert, vraag je je af. Ik weet het niet, wat ik wel weet is dat belonen van goed gedrag heel goed werkt, maar dat je vooral duidelijk (extreem duidelijk) moet zijn naar je paard toe. Doet hij iets goed dan is hij fantastisch braaf en dat moet je hem ook laten weten. Doet hij iets niet waarvan jij zeker weet dat hij het wel kan, pak hem dan in één keer hard aan. Flinke schop of tik en een boze stem werkt beter dan tien kleine tikjes. Het is heel moeilijk omdat je van dat dier houdt, bij een paard van een ander lukt zoiets veel beter omdat je dan die bagage "van houden van" niet hebt en veel koeler kunt reageren. Je emoties blijven dan buiten beeld.

Mijn vorige paard was een type die echt helemaal nergens van onder de indruk was, dit was erg moeilijk voor mij omdat ik een fijngevoelig volbloedje gewend was. Hoevenkrabben lukte niet omdat ze steeds haar voeten uit mijn handen trok. Ik heb dat driekwart jaar met geduld en belonen als ze het eens wel goed deed geprobeerd, totdat ik het zo zat was dat ik haar een paar rotschoppen onder haar buik gegeven heb (ik had nog nooit van mijn leven een paard geschopt, dit was de eerste). Het hoevenkrabbenprobleem was over. Een enkele keer moest ik die actie nog eens herhalen, want hardleers was ze wel. Ik heb van dit paard echt geleerd om hard op te treden als dat nodig is en wat sneller dan ik eigenlijk zou willen. Paarden willen duidelijkheid.

Dus probeer heel enthousiast te zijn tegen Honey als ze ook maar iets goed doet, en heel fel en snel reageren als ze iets niet doet, als je tenminste zeker weet dat ze het kan en haar niet iets dwars zit (spierpijn of zo).

Maar we blijven mensen en blijven dus ook fouten maken, zelf doe ik het ook dagelijks weer verkeerd...

Als een paard een niet zo leuk verleden heeft, zoals die van mij, vind ik het helemaal moeilijk om hem aan te pakken. En helaas maken die krengen daar leuk misbruik van!

Succes Mieke