amado7 schreef:Dankjewel voor de uitgebreide feedback! Hier heb ik zeker wat aan.
Ik zet mijn binnenhand alleen niet vast. Ik heb hem opzij, sta toe, verlies alleen het contact niet. Hij hangt ook zeker niet in mijn hand, maar hij verliest hem. Dus dan rij je op een gegeven moment met een paard die zijn achterhand naar binnen gooit, en zijn schoft ook redelijk naar binnen, maar zijn hoofd naar buiten. Dan is het contact met mijn binnenhand nog steeds licht, en zal ook zeker niet terugwerken met mijn hand!
Contrastelling is dus niet zo erg? Krijg je dan geen linksgebogen /nog schever paard, als je enkel de buiging naar links maakt, op zowel linksom als rechtsom? Dan maakt hij zijn korte rugspier toch nooit langer, wat wel de bedoeling is bij het rechtrichten?
Correct me if I'm wrong. Heb nog niet enorm veel kennis op dit gebied.
Nee, is niet erg. Zolang je buitenhand maar steeds contact maakt, en stil blijft, vriendelijk en stil, maakt mij die contrastelling niet heel veel uit. Op het moment dat het paard wel inbuigt in het lijf wordt die kortere rugspier toch wel langer. En als het paard steeds meer gaat sporen, komt hij ook steeds meer in de hand en stabieler op 2 teugels. De halsspier eindigt net achter de schoft, de lange rugspier begint voor de schoft en loopt helemaal door naar achteren. Daarom is die contrastelling ook helemaal geen drama.