Geplaatst 
Hoe blij ik ben, dat is niet in woorden uit te drukken. Nat een wat moeilijkere periode is dit echt even een opkikker. 
Al vanaf dat ik kon praten was het altijd 'paardje aaaaiiieeen'
Waar ook maar paarden waren, ik moest en zal ze aanraken. Ik weet het niet precies zeker, maar de eerste keer paardrijden was op het kinderfeestje van een vriendin. Nog nooit paardgereden, maar de instructrice vroeg of ik op paardrijden zat, omdat ik het zo netjes deed. Wauw, dat vond ik helemaal geweldig . Vele voorwerpen werden mijn paard, zoals het ingeklapte logeerbed. Kon perfect als paard! 
Ook mijn skippybal werd getemd, en ook de hond van mijn nicht was een perfecte pony! Goh, wat kon die mooi galopperen zeg! Af en toe een keer écht paardrijden, ik vond het allemaal geweldig! Maar na een tijdje wilde ik meer. Ik zeurde al heel lang om rijlessen, maar steeds kreeg ik hetzelfde antwoord. Te duur. Ik kon ondertussen al prima met paarden overweg. Ik kon mijn hele leven al goed met dieren overweg, maar bij paarden voel ik me thuis, ook als het even wat minder ging. Ik ging iedere zaterdag met een vriendinnetje mee naar de manege. Paarden verzorgen, borstelen, op- en afzadelen, stallen uitmesten, hartstikke leuk! Hoeveel uren ik wel niet aan de bakrand heb gestaan en zoveel mogelijk van de les op wilde pikken. Helaas is die vriendschap een paar jaar geleden stuk gelopen, en ik ging niet meer naar de manege. Ik kwam op de middelbare school, allemaal erg lastig en nieuw. In mijn klas zat een meisje met wel 5 eigen paarden, helemaal jaloers :’) Ik ging bij haar paardrijden, wat nu ongeveer 1,5 jaar geleden is. Om de paar weken kwam ik bij haar paardrijden, en ik leerde veel bij. Ik kon ondertussen al aardig paardrijden. Ik wilde meer, een verzorgpony, kleine wedstrijdjes rijden, en natuurlijk lessen. Maar het was allemaal te duur of te gevaarlijk. Begin dit jaar kreeg ik een folderwijk. En opeens kwam ik op het geweldige idee om met het geld dat ik met de folderwijk verdien, op paardrijles te gaan! Ik ging uitrekenen hoeveel ik dan precies moest verdienen, maar dat was gewoon veel te veel geld. Maar… mijn ouders willen de helft meebetalen! En dan kan ik dus toch op paardrijden! Dat was nu 2 maand geleden, ik ben nu gestopt met mijn andere sport, en binnenkort ga ik met het meisje waar ik bij paardrij naar een manege kijken. Ik loop al 2 maanden te fluiten, zo blij ben ik! Helaas lijkt het zo dat niet veel mensen begrijpen hoe blij ik ben, maar weinig mensen snappen het. Paarden zijn altijd al onderdeel van mijn leven geweest, net als dat van mijn opa. Lieve opa, wat zou ik graag willen dat ik jou dit kon vertellen. Hoe blij ik ben, en stiekem ook best trots. Na heel veel geduld, eindelijk. Jij zou trots zijn, heel blij voor mij zijn. En jij zou een van de weinigen zijn die mij zou begrijpen.
Lieve opa, ik mis je… Dit is een soort volgtopic, waarin ik misschien ook wat vragen kan stellen over het kiezen van een manege, kleding etc. (geen idee of het hier goed staat)
Heel erg bedankt voor het lezen, reacties zijn altijd welkom!!
Aangezien ik het moet doen met 6 euro per week van mijn folderwijk (3 uur werk 
) Ik ga denk ik sowieso bij beiden is kijken inderdaad 
ik nogbook nooit te duur/gevaarlijk en heb toen ook alles zelf gespaard! Ik wens je super veel plezier en heerlijk genieten!!