... is het dan eindelijk zover!
Ik mag een eigen paard!
Uiteraard is er goed over nagedacht, over alles, financiëel, tijd, toekomst, doelen, etc.
Maar na vele jaren, gesprekken, lijstjes, sparen, berekeningen, 'brainstorm-momenten', vragen, maar vooral denken, denken en overleggen... Is het dus zover.
Wat ooit begon als een 'Penny-droom' toen ik een jaar of 10 was, wordt nu werkelijkheid. Vroeger klonk het allemaal heel mooi, stoer en gaaf. Een eigen paard (het liefst een zwarte hengst natuurlijk), waar alleen jij op rijd en wat over te zeggen hebt (en uiteraard allerlei eigen spulletjes
) Later kwam ik er al snel achter dat het veel meer is dan enkel dit mooie beeld. Toen begon het, de avonden dat ik op de computer lijstjes maakte met dingen waar je aan moest denken, vergelijkingen van hoefsmeden, DA's en spullen en optelsommingen wat het allemaal bij elkaar zou kosten. Nu, een paar jaar later, ben ik toch tot de conclusie gekomen dat je het eigenlijk nooit weet met een paard (buiten de vaste kosten een aanschaf) Maar ach, die avonden heb ik wel veel plezier gehad
Zodra ik 13 was geworden, nam ik een krantenwijk waar ik elk weekend, weer en wind, mijn krantjes bezorgde. Het betaalde niet goed, maar met wat klusjes voor papa erbij verdiende ik toch redelijk wat. Op verjaardagen en feestjes kwam uiteraard de standaard vraag: 'Wat wil je voor je verjaardag?' Met uiteindelijk ook een standaard antwoord: 'Geld'. Op de kaarten kwam zo ook de standaard zin: 'Voor in het spaarpotje van je paard'
2 jaar later ben ik 'gepromoveerd' tot vakkenvuller bij de AH, waar ik nu zo'n 2 maanden werk (verdiend goed en ik heb het erg naar mijn zin
)
Ik heb diverse verzorgpaardjes gehad (die ik allemaal eigenlijk als enige reed) en nog een tijdje een paard op winterstalling met een vriendin. Het paardje wat ik nu nog rijd, word verkocht (ivm. studie eigenaresse) en daarmee komt er een plekje vrij op mijn ideale stal: niet te duur, kleinschalig en gezellig, paarden 24/7 buiten in een leuke, kleine kudde, met grote inloopstal en in de zomer nog een graswei waar ze op staan.
Uiteraard zag ik dan ook mijn kans schoon en begon weer serieus over een eigen paard na te denken. Toen boodt de eigenaresse (niet geheel onverwacht) mij aan het paardje waar ik op rijd over te nemen. Het zou perfect klinken, maar als vrij snel besloot ik toch om het niet te doen, ALS ik al een paard zou mogen, wil ik wel zo ver als mogelijk het ideale paardje en daarvoor was deze toch net iets te oud.
Aangezien mijn moeder en ik waren uitgenodigd voor een gesprek bij de eigenaresse toen de vraag op tafel werd gelegd, had mama al snel door waar ik aan zat te denken na mijn antwoord
.
Toen beginnen de gesprekken weer, maar dit keer echt serieus. Ik wil helemaal niet het verwende en opdringerige kind zijn en daarom wacht ik altijd een beetje af tot mijn ouders de tijd hebben gehad om erover te praten. Dit keer was ik echter al meteen de avond na het gesprek met de eigenaresse getuige van een gesprek tussen mijn ouders over het idee. Het klonk positief, maar niet helemaal zeker. Mijn ouders hebben allebei geen verstand van paarden en willen uiteraard wel zeker weten dat het echt mogelijk is! Weer een avond later (inmiddels een week geleden) kreeg ik HET nieuws, het kan, het mag, het gaat gebeuren! Ik krijg een eigen paard!
Ik was natuurlijk helemaal blij en had dan ook meteen vriendinnen geappt waarmee ik mijn vreugde kon delen.
Mijn geluk kan nog steeds (en ik denk voorlopig) niet op, maar het serieuze werk gaat nu ook beginnen.
Als eerst de verkoop van de pony waar ik op dit moment nog op rijd (mag ik ook op blijven rijden tot het moment dat hij weggaat). Hier ga ik niet zo veel over zeggen, aangezien dit niet mijn project is buiten het feit dat ik help met foto's maken en een tekst verzinnen voor de advertentie.
Dan het kopen van een eigen paard/pony. Ondanks het feit dat ik inmiddels verder kijk dan het eerder beschreven beeld van een eigen paard (het Penny-beeld:) ), ben ik nog steeds 'maar' een 15-jarig meisje en daarom lijkt het me niet verstandig alleen te beginnen aan dit project. Ik heb al diverse mensen op de hoogte gebracht en gevraagd om hulp. Onder andere een man met veel ervaring en kennis in de paardenwereld. Hij zal en wil vooral helpen met het vinden en kopen van het paard/pony. Dan heb ik mijn lesgeefster. Zij zal mij van begin tot eind begeleiden, en met eind bedoel ik dan tot het paardje en ik niet meer samen zijn. Ook zij heeft ervaring en de nodige tips en trucs. Bovendien kent ze mij al een tijdje en begrijpen we elkaar goed.
Dat is het paard, maar buiten het paard zijn er uiteraard ook een hoop spullen. Ik heb al de nodige catalogussen (en online-sites) om prijzen te vergelijken en ik houd aanbiedingen goed in de gaten. Toen ik vandaag ging zoeken, kwam ik erachter dat ik zo door de jaren heen eigenlijk al best veel paarden-spulletjes heb verzameld en op Marktplaars zijn ook genoeg, niet te dure spullen te vinden. Toch heb ik nog wel het een en ander nodig, ook al kan (en wil) ik veel dingen pas aanschaffen als het paard er zelf is.
Over 2 weken ga ik een tijdje op vakantie, waardoor het plan heeeel even 'in de koelkast gezet word'. Ook al zal ook in het buitenland het project door mijn enthousiasme voortgezet worden vrees ik
.
Het leek me leuk om dit topic te maken om het verloop van het hele proces later nog eens terug te kunnen lezen. En uiteraard zijn jullie tips, tops en reacties zeeer welkom.
! Ik hoop over een tijdje heerlijk op gang te zijn met mijn paardje en volop te genieten. Ik heb helemaal geen haast en wil alles heel zorgvuldig doen. Zo lijkt het me dan echt leuk een aantal Bokkers te hebben die mij volgen en helpen bij dit project. Vragen stellen mag natuurlijk, dit hele bericht is zo veel typen geweest dat ik vast en zeker dingen ben vergeten.
Ik zal altijd als er nieuws is een update geven!
Ik heb er enorm veel zin in en hopelijk jullie nu ook een beetje!
(Sorry overigens voor het 'enigszins rare tijdstip van uploaden, ik kwam niet in slaap door het warme weer en dit allemaal typen duurde toch ieeets langer dan ik dacht
)
Geplaatst 
) en houdt de voltes graag groot. Zoals gezegd ging dit na een paar minuten al een stuk beter. Op het eind hebben we ook nog een mini-sprongetje gemaakt, puur om te kijken wat hij ermee doet. Hij was duidelijk erg enthousiast, maar makkelijk in te houden. Met genoeg les en hulp denk ik dat we zeker een eind kunnen komen! 
