Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-07-18 21:54

Geplaatst: 24-07-18 21:54

Pocca_Locca schreef:
Wat mij betreft is dit de conclusie: Er is iets mis met personen die bevooroordeeld zijn m.b.t. manegeruiters.
Het prachtige Engelse gezegde "Never judge a book by it's cover" vindt ik wel toepasselijk hier.
Een van de grootste uitdagingen in het leven is denk ik, om écht te kijken naar WAT iemand doet of zegt, niet WIE het zegt of doet.
Maarja.. "vrouwe Justitia" is óók ooit verondersteld blind te zijn. En we weten allemaal dat ze stiekem af en toe onder haar lapje spiekt.

Mooi gezegd!
Enneuh... Vrouwe justitia... het blijven toch ook echt mensen... Kunnen we ooit écht objectief worden? Vast niet... Maar we kunnen wel ons best doen!

**Geplaatst**: 24-07-18 21:56

Geplaatst: 24-07-18 21:56

Tango1979 schreef:
theadora99 schreef:
Toch denk ik dat je niet zomaar kan zeggen dat dit zo is en dat je daarom niet voor een manegeruiter kan gaan. Als ik op mijn manege in de buitenbak rijd moet ik niet vreemd opkijken als er een paar paarden aan het crossen zijn op het zand, de stapmolen aangaat, er paarden langslopen die op de paddock gaan. Verder als ik op een paard rijd dat onregelmatig lijkt in draf, wordt vaak aan mij gevraagd of ik kan voelen welk been, mijn instructrice is ook jurylid en ik schrijf wel eens bij onderlinge wedstrijden en dan na een proefje vraagt ze wat mij is opgevallen oid. Denk ook dat het aan de persoon ligt.

Dat is iets wat ik ook a wel een aantal keer terug heb zien komen, veel eigenaren schrijven per defenitie alle manegeruiters af maar er zijn er genoeg die juist wel geïnteresseerd zijn in de dingen als ziektes herkennen en kreupelheid etc. Hoe moeten ze het anders leren, als ze het niet op de manege geleerd krijgen?

Maar is het de verantwoordelijkheid van iemand met een eigen paard om het een manegeruiter te leren? Als ik ooit een bijrijder zou zoeken dan is dat om mijn paard op een bepaald niveau te houden als ik minder tijd zou hebben. Niet om iemand "op te leiden". En je quote ook net het eerste deel van mijn opmerking niet: het enorme verschil in uren te paard tussen 5 jaar manege ervaring en 5 jaar eigen paard/ verzorgpaard ervaring.

Bij mij op stal zijn een aantal bijrijder. Jonge meiden tussen de 10 en 16 die recht van de manege komen. Ze rijden eigenlijk wel heel fijn, nette houding en absoluut niet rukken en plukken. Maar je merkt echt dat ze niet gewend zijn aan een sportpony die er wel eens flink van tussendoor kan schieten als de deur van het voerhok klappert. Ook vind ik ze vaak te lief/ niet duidelijk genoeg in de omgang. Niet consequent met bijvoorbeeld in de wei zetten, de algemene omgang, longeren en rijden.

Ik quote het eerste deel niet omdat ik het daar mee eens ben grotendeels, er zitten nu eenmaal meer uren in. Maar wat ik eerder al zei, als niemand met een eigen paard een manegeruiter aan zou nemen als verzorger cq bijrijder, leert nooit iemand het goed en kan niemand uiteindelijk een bijrijder krijgen, want degenen met veel ervaring met eigen paarden zijn al snel bezet en die zijn er ook niet oneindig

**Geplaatst**: 24-07-18 22:04

Geplaatst: 24-07-18 22:04

Janine1990 schreef:
Aan wie valt de hardheid nu toe te dichten? Aan de mensen die iemand aanmoedigen die comfortzone te verlaten of aan degene die zich vastklampt aan die comfortzone

Bereiken, overwinnen, groeien... Ik gebruikte even het woord dat mij werd toegespeeld. Druk leg je jezelf op of laat je jezelf opleggen. Ik vind het sowieso bizar dat men tegenwoordig zelfs daarvan al de schuld bij anderen legt. In het geval van volwassenen althans.

We moeten toch eens leren dat we zelf verantwoordelijk zijn voor wat we denken, voelen, ervaren. Want een ander hoeft het allemaal helemaal niet zo kwaad bedoeld te hebben. Afschuiven is zo makkelijk, blijf je in ieder geval lekker bij je veilige gevoel

Oneens en spaar me.

"Druk leg je jezelf op" - heb jij wel eens les gehad op een angstig jong paard, waarbij de instructeur boos riep en zwaaide met de longeerzweep naar het paard pal achter je...?
...ik heb buiten mijn comfortzone leren rijden - en ik ervaar dat als ballast. (Voor een ervaren africhter lijkt mij dit irritant, al kun je er met wat oefening stoïcijns onder blijven, voor een leerling is het geen beste leerervaring.)

Spaar mij de norm 'dat je je geen druk moet laten opleggen'. Als dit kan: graag.
Feit is, dat het zo niet werkt en daarmee een valse noot in het gezang wordt.

Die eigen verantwoordelijkheid mbt denken is achter het studiebureau prima. Daar heb je nadrukkelijk de tijd en de ruimte om precies te formuleren en herformuleren.

Eigen verantwoordelijkheid mbt gedachten en gevoelens in een complexe situatie zoals omgaan met een (aantal) paard(en) - nope.

En volgens mij ging het niet over mensen die zich vastklampen aan hun comfortzone.

**Geplaatst**: 24-07-18 22:13

Geplaatst: 24-07-18 22:13

Tango1979 schreef:
Persoonlijk ben ik het daar niet mee eens Shadow. Ik blijf heel graag op safe rijden en merk heel erg dat ik daar niet door verbeter.

Kan. Maar de aanname dat dat algemeen is, die klopt volgens mij niet.

Janine1990 schreef:
Maar Shadow, dan is het toch niet de hardheid van de paardensport, maar die van het leven?

Ook, maar het leven is, en paardrijden doen de meeste mensen vooral als hobby.

Citaat:
En het mooie ervan is, die zogenoemde hardheid komt voort uit mensen die een ander juist méér gunnen dan die veilige comfortzone. Omdat ze zelf al hebben ervaren dat er daarbuiten zoveel meer moois te halen valt

(Ik vind die smileys nu wel een beetje aanmatigend worden.)

Maar het is dus niet zo. Misschien dat er voor jou buiten die comfort zone meer moois is, maar voor een boel mensen is wat er buiten die comfort zone ligt vooral 'niet rijden.' Ik heb daar veel ruiters op af zien knappen en ben ook zelf ooit bijna gestopt met paardrijden om die reden. En als ik dan veel ruiters zie worstelen om iets te bereiken, dan heb ik dus lang niet altijd het idee dat ze daar echt blijer van worden dan ik ben met het rijden.

Citaat:
Aan wie valt de hardheid nu toe te dichten? Aan de mensen die iemand aanmoedigen die comfortzone te verlaten of aan degene die zich vastklampt aan die comfortzone

Opnieuw de smiley, maar wat een negatieve woordkeuze, 'vastklampen'? Dat is juist waarom ik ook de link leg met het paardrijden voor mensen met beperkingen - daar is het geen kwestie van vastklampen. Je ziet alleen veel sneller welk negatief effect het heeft als je te snel gaat, te veel forceert. Namelijk: ongelukken. En ik zie dus hoeveel groei er gebeurt zonder dat je daar echt op aanstuurt.

Citaat:
Druk leg je jezelf op of laat je jezelf opleggen.

Da's natuurlijk te simpel. Dan is er nooit een discussie te starten. Als er gepost wordt over hoe je als manegeruiter nooit 'echt' kunt leren paardrijden, dan wordt er wel degelijk druk uitgeoefend. Ik heb daar gelukkig weinig meer mee te maken, maar die druk is er. En hoewel je inderdaad invloed hebt in hoeverre je daardoor laat sturen, maakt dat niet alsof dat oordeel ineens weg is. Daar zitten twee kanten aan. Het is prima mogelijk om iets te zeggen over hoe de paardensport druk op elkaar zet om bepaalde dingen te bewijzen, zonder dat dat betekent dat je alles altijd ooit bij anderen legt.

Citaat:
Enneuh... we nemen Bokt toch niet als afspiegeling van de werkelijke, real-life paardenwereld? Diezelfde paardenwereld waarin zo vreselijk neerbuigend over Bokt en Bokkers wordt gedaan?

Nee, en ja. Ik neem het niet als een afspiegeling, maar het is wel opmerkelijk dat je benoemt dat er in de 'real life' paardenwereld neerbuigend gedaan wordt over Bokt en Bokkers - want dat geeft wel ongeveer aan hoezeer dat neerbuigend doen over anderen deel van de paardensport is.

**Geplaatst**: 24-07-18 22:13

Geplaatst: 24-07-18 22:13

Janneke2 schreef:
Oneens en spaar me.

"Druk leg je jezelf op" - heb jij wel eens les gehad op een angstig jong paard, waarbij de instructeur boos riep en zwaaide met de longeerzweep naar het paard pal achter je...?
...ik heb buiten mijn comfortzone leren rijden - en ik ervaar dat als ballast. (Voor een ervaren africhter lijkt mij dit irritant, al kun je er met wat oefening stoïcijns onder blijven, voor een leerling is het geen beste leerervaring.)

Spaar mij de norm 'dat je je geen druk moet laten opleggen'. Als dit kan: graag.
Feit is, dat het zo niet werkt en daarmee een valse noot in het gezang wordt.

Die eigen verantwoordelijkheid mbt denken is achter het studiebureau prima. Daar heb je nadrukkelijk de tijd en de ruimte om precies te formuleren en herformuleren.

Eigen verantwoordelijkheid mbt gedachten en gevoelens in een complexe situatie zoals omgaan met een (aantal) paard(en) - nope.

En volgens mij ging het niet over mensen die zich vastklampen aan hun comfortzone.

Op basis waarvan denk jij dat ik nog nooit een onaangename les heb gehad? Of misschien nog nooit op een jong paard heb gereden?

De afgelopen weken heb ik een heleboel over mezelf geleerd. Als extreem perfectionist ben ik er heilig van overtuigd dat ik mezelf druk op leg. IK wil presteren. Er is werkelijk NIEMAND die dit van mij verlangt.

Sowieso is dat voorbeeld natuurlijk helemaal niet toe te dichten aan druk. Het voorbeeld dat jij geeft heeft enkel te maken met angst. We zijn met twee angsten geboren: de angst om te vallen en die voor harde geluiden. Dus wat jij beschrijft lijkt me een vrij logische reactie

Reden voor deze aangeboren angsten is de motivatie om te blijven leven en om potentieel gevaar te herkennen.

En ja, je kan jezelf prima leren minder druk op te leggen. Om daarmee in een complexe situatie te leren handelen.

**Geplaatst**: 24-07-18 22:33

Geplaatst: 24-07-18 22:33

Ik heb het idee dat je mijn smileys verkeerd interpreteerd. NIVEA
Ik zal even zonder smileys proberen te reageren.

Shadow0 schreef:
Ook, maar het leven is, en paardrijden doen de meeste mensen vooral als hobby.

Natuurlijk is paardrijden een hobby. Is het voor mij ook. Daarom is het aan mij om te bepalen wat ik met mijn hobby wil. Ik ben persoonlijk juist wél van de ontwikkeling buiten mijn comfortzone. Daarom heb ik een instructrice die ik niet zomaar de mond kan snoeren, die me flink op mijn kop kan geven en die me ook gewoon de waarheid vertelt. En die bovenal in harmonie met mij kan samenwerken.
Het was eventjes zoeken, maar ik heb er eentje die kijkt buiten wat ik ken. In mijn geval is hier een stuk EMDR aan te pas gekomen in de afgelopen weken.

Kortom, het is voor iedereen aan zichzelf om in te vullen wat hij/zij met de paardensport wil. Of hobby. Whatever... Als iemand anders daar wat van vindt en je trekt je dat aan, dan is het jouw taak om daar iets mee te doen. Diegene die er iets van vindt is dat waarschijnlijk allang vergeten.

Shadow0 schreef:
Maar het is dus niet zo. Misschien dat er voor jou buiten die comfort zone meer moois is, maar voor een boel mensen is wat er buiten die comfort zone ligt vooral 'niet rijden.' Ik heb daar veel ruiters op af zien knappen en ben ook zelf ooit bijna gestopt met paardrijden om die reden. En als ik dan veel ruiters zie worstelen om iets te bereiken, dan heb ik dus lang niet altijd het idee dat ze daar echt blijer van worden dan ik ben met het rijden.

Je hebt het over een boel ruiters, maar neem je nu niet jezelf als voorbeeld voor een te grote groep?
Vul je nu niet wederom in voor een ander (die ruiter die worstelt om iets te bereiken) hoe gelukkig hij/zij is te paard?

Shadow0 schreef:
Dat is juist waarom ik ook de link leg met het paardrijden voor mensen met beperkingen - daar is het geen kwestie van vastklampen. Je ziet alleen veel sneller welk negatief effect het heeft als je te snel gaat, te veel forceert. Namelijk: ongelukken. En ik zie dus hoeveel groei er gebeurt zonder dat je daar echt op aanstuurt.

Je gaat wederom te snel voor ongelukken als het gaat om buiten de comfortzone treden. Er is meer dan alleen lichamelijke veiligheid. En het is voor niemand goed om iets te forceren. Een (lichamelijke) beperking is daarin niet de enige reden om iets niet te willen forceren. Forceren is per definitie niet goed.
Waarom zou het voor gezonde mensen wel goed zijn om iets te forceren?

Shadow0 schreef:
Da's natuurlijk te simpel. Dan is er nooit een discussie te starten. Als er gepost wordt over hoe je als manegeruiter nooit 'echt' kunt leren paardrijden, dan wordt er wel degelijk druk uitgeoefend. Ik heb daar gelukkig weinig meer mee te maken, maar die druk is er. En hoewel je inderdaad invloed hebt in hoeverre je daardoor laat sturen, maakt dat niet alsof dat oordeel ineens weg is. Daar zitten twee kanten aan. Het is prima mogelijk om iets te zeggen over hoe de paardensport druk op elkaar zet om bepaalde dingen te bewijzen, zonder dat dat betekent dat je alles altijd ooit bij anderen legt.

Wordt er daadwerkelijk druk uit geoefend? Of laten mensen zich druk opleggen? Zijn er misschien anderen die het zien als een uitdaging? Nee, het is nooit leuk om te horen dat jouw keuze niet de keuze van een ander is. Daar kan je meerdere dingen mee doen. Ik denk niet dat je een algemeen oordeel kan hangen aan hoe en of er druk wordt opgelegd in de paardensport. Het is aan iedereen om dat voor zich te bepalen. En dan ook heel erg kritisch te kijken naar zichzelf.
Ik ben zelf zo'n perfectionist. Ik wil het voor iedereen goed doen, ik wil die perfecte proef neerzetten.
Maar dat is toch alleen maar mijn probleem? Ik geloof niet dat er ooit iemand is geweest die mijn prestaties kritisch bekijkt en hier een waarde oordeel aan hangt.

Shadow0 schreef:
Nee, en ja. Ik neem het niet als een afspiegeling, maar het is wel opmerkelijk dat je benoemt dat er in de 'real life' paardenwereld neerbuigend gedaan wordt over Bokt en Bokkers - want dat geeft wel ongeveer aan hoezeer dat neerbuigend doen over anderen deel van de paardensport is.

Heb je wel eens mensen gehoord over Fok! en Fokkers???
Heeft wederom niets met de paardensport te maken. Alles met wat er op internet onder een schuilnaam gezegd wordt en het oordeel dat men daar aan hangt.

**Geplaatst**: 25-07-18 00:18

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 25-07-18 00:18

Buiten je comfortzone treden betekent natuurlijk niet gelijk dat je verongelukt. Dat zou wat zijn zeg

Maar buiten je comfortzone kan ook een keer op een ander paard rijden zijn, of het zadel los durven te laten. Mijn instructeur vroeg me ooit een zigzagappuyement te rijden, terwijl ik überhaupt nog nooit een appuyement had gereden (maar dan was een zigzag ideaal want dan hoefde ik minder ver, aldus de beste man

). Dat was dus ver buiten mijn comfortzone, maar aan het einde van de les heb ik er wel 1 gereden. Nog niet perfect, maar het is wel een goed voorbeeld van buiten je comfortzone treden zonder dat er gelijk ongelukken gebeuren. En dat geldt niet alleen voor paardrijden, maar bij elke situatie in je leven. Als ik op mijn werk voor het eerst medicatie moet delen is dat niet in mijn comfortzone, maar ik leer het alleen als ik het doe. Laat ik het echter altijd aan mijn collega's over dan zit ik misschien wel in mijn comfortzone, maar kan ik nog steeds die medicatie niet uitdelen.

En we kunnen het er denk ik allemaal over eens zijn dat achter iemand aanrennen met een longeerzweep terwijl diegene al angstig te paard zit niks te maken heeft met buiten je comfortzone treden, maar gewoon het gebrek aan hersenen en empathisch vermogen van die instructeur

**Geplaatst**: 25-07-18 00:42

Geplaatst: 25-07-18 00:42

Niks mis met manege ruiters. Ik ben voor mijn pony opzoek naar een ruiter en dat mag gerust een manege ruiter zijn. Ondanks dat ik heel vaak de reactie ''Maar nu is 'ie goed voor elkaar, straks word 'ie verpest'' krijg

Deel die gedachte dan ook totaal niet. Ja, wss valt er nog genoeg te leren, maar dat blijft altijd zo.

Rijd je op een manege, zijn er mensen die op je neerkijken.
Heb je een verzorgpony, zijn er mensen die op je neerkijken.
Heb je een eigen pony, zijn er nogsteeds mensen die op je neerkijken... Stom ras, geen hoog niveau, etc etc.

Achja, als je maar plezier hebt toch? Of dat nou op de manege, bij je verzorgpony of eigen paard is.

**Geplaatst**: 25-07-18 01:02

Geplaatst: 25-07-18 01:02

Goldenarrow meen je dat nou dat een "instructeur" jouw achter het paard met een longeerzweep na heeft gejaagd!? Debiel...

Ik heb ook wel sadistische dingen gezien van een zelfbenoemde instructrice. Behoorlijk gestoorde of gefrustreerde of te pas en te onpas bokkende paarden/ponys inzetten, en als een kind er dan tig keer loeihard afgegooid wordt in een les,en ouders verhaal komen halen,dan "moeten ze niet zo zeuren" want ja: "paardjes zijn niet altijd te voorpellen" of wat voor banketstaaf het mens had voor d'r incapabele wanbeleid.

**Geplaatst**: 25-07-18 01:10

Geplaatst: 25-07-18 01:10

Edit; waar ik zei "banketstaaf" moest staan:
"slappe l

l smoes

**Geplaatst**: 25-07-18 01:13

Geplaatst: 25-07-18 01:13

Pocca_Locca schreef:
Goldenarrow meen je dat nou dat een "instructeur" jouw achter het paard met een longeerzweep na heeft gejaagd!? Debiel...
Ik heb ook wel sadistische dingen gezien van een zelfbenoemde instructrice. Behoorlijk gestoorde of gefrustreerde of te pas en te onpas bokkende paarden/ponys inzetten, en als een kind er dan tig keer loeihard afgegooid wordt in een les,en ouders verhaal komen halen,dan "moeten ze niet zo zeuren" want ja: "paardjes zijn niet altijd te voorpellen" of wat voor banketstaaf het mens had voor d'r incapabele wanbeleid.

Nee, bij mij niet. Was een voorbeeld van iemand anders hier in het topic

**Geplaatst**: 25-07-18 01:15

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 25-07-18 01:15

Oké...overheen gelezen.. Maar blijft belachelijk natuurlijk.

**Geplaatst**: 25-07-18 11:58

Geplaatst: 25-07-18 11:58

Pocca_Locca schreef:
Goldenarrow meen je dat nou dat een "instructeur" jouw achter het paard met een longeerzweep na heeft gejaagd!? Debiel...

Nee, dat was zo'n 40 jaar terug de manege waar ik reed.

En wellicht kon het dier pal achter mij wat "voorwaartser" (= sneller, wij werden verondersteld om de verschillende paarden met dezelfde snelheid te laten lopen).

Maar dat gegil en gezwaai met de longeerzweep deed mijn dier geen goed.

**Geplaatst**: 25-07-18 21:25

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 25-07-18 21:25

Mijn ervaring met manegeruiters van de naburige manege's zijn voor 90 procent triest.

Ze rijden al vier jaar, weten nog niet hoe je een paard borstelt en opzadelt.

Heel veel weten niet op welk been ze moeten lichtrijden.

Hulpen zijn vaak erg grof en uit balans.

Überhaupt recht in balans zitten is een puntje.

Ik heb een eigen kleine lesgeefstal en ik zie dat er gewoon slechte instructie wordt gegeven. Gewone simpele basis handelingen wordt er niet goed aangeleerd.

Nu wil ik mijzelf echt niet de hemel in prijzen, echt niet, maar wanneer ik zulke dingen zie, dan huilt mijn hart.

Geld in het laadje krijgen is belangrijker dan kwaliteit leveren.
We proppen de lessen helemaal vol. Met tien man in de les verdien je meer dan met vijf in de les.

Even vanuit een instructrice denkend, hoe kun je in hemelsnaam kwaliteit leveren met zoveel in de les. Voor een instructrice is het eerder van, hoe overleef ik de les zonder brokken.

Dus even terugkomend op de beginpost.
Tijdens mijn zoektochten naar bijrijders voor mijn lespaarden, zet ik er standaard bij, Met alleen manege ervaring red je het niet.

Ondanks dat mijn paarden en pony's voor de lessen gebruikt worden, zijn ze allemaal goed aan de hulpen.

Dus conclusie zonder veel begeleiding redden ze het niet op mijn paarden en pony's. En dit is niet wat ik zoek. Ik zoek dan bijrijders die ik wat wegwijs hoef te maken en dat ze zelf verder kunnen.

**Geplaatst**: 14-08-18 00:33

Geplaatst: 14-08-18 00:33

Late reactie :')

ik snap wel wat ze er tegen hebben, zo ken ik mensen die al jaren op een manege rijden en amper weten hoe je goed met een paard omgaag. Even een voorbeeld waar ik me om schaam, ik ben gestopt met rijden helaas maar ik heb het wel gedaan, heb geen 1 keer zelfstandig kunnen opzadelen. Het was altijd al gedaan als ik kwam omdat ze veel lessen achter elkaar door liepen. Helaas, heeft niet altijd iedereen een andere goede optie. Ik spreek uit ervaring, lesjes van 10 euro is voor ons al mega duur, dus dan zit je vaak al bij de wat mindere maneges helaas. Wat vrij sneu is voor de ruiters in dat geval, hun denken misschien dat ze het goed doen terwijl dat niet zo is. Of ze weten het wel maar kunnen niet verbeteren. Soms is het ook puur een centen kwestie wat erg jammer is. Of dat je te veel betaald voor wat je krijgt. Maar goed. Paardrijden is een dure sport, en als je op een manege rijdt die misschien niet top is moet je het er helaas mee doen. Het zou fijn zijn als alle maneges om het welzijn van de paarden geven en echt goede gediplomeerde instructrices hebben dan alleen om de centen. Ik zeg niet dat er geen goede maneges zijn want dat is ongetwijfeld wel zo. Er zitten alleen een paar rotte appels tussen. Maar om nou alle maneges en hun ruiters over 1 kam te scheren vind ik ook nogal wat.

**Geplaatst**: 14-08-18 00:54

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 14-08-18 00:54

Ja,niet elke manege geeft slecht les natuurlijk.

**Geplaatst**: 14-08-18 05:45

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 14-08-18 05:45

Ik denk dat er niets mis hoeft te zijn met manegeruiters, behalve als men denkt dat ze de sterren van de hemel kunnen rijden/paarden in kunnen rijden, maar dat in werkelijkheid niet kunnen. Maar met hoeveel niet-manegeruiters is dat ook zo? Volgens mij zat.

Ik heb bijna 6 jaar mijn eigen paard, maar toch besloten om weer op een manege te gaan rijden met een manegepaard en ik vind daar niks mis mee. Ik ben een onzekere ruiter en mijn paard is een onzeker paard, lastige combi. Ik hoop op de manege net die extra rijervaring op te kunnen doen, waardoor ik wat zekerder word en ik mijn paard beter kan begeleiden (het rijden gaat dus op z’n zachtst gezegd niet soepel nu).
Laat ik mijn eigen paard staan? Nee hoor, grondwerk en ik wil buiten wandelen gaan opbouwen. Daarnaast krijgt hij zijn dosis aandacht natuurlijk ook gewoon.

Mijn zoektocht naar een manege was inderdaad een heel ander verhaal, van geen/slechte begeleiding tot een manege dat ik dacht ‘hier kijken ze echt naar goede dingen en krijg je individuele hulp wanneer nodig’, dat is dus ook de manege waar ik nu heen ga.

Ik denk dat, wanneer het om rijden gaat, je echt wel wat op een manege kunt leren. De verzorging om het paard heen inderdaad een stuk minder, maargoed, je moet ergens beginnen toch? Als je nog nooit een bijrijdpaard hebt gehad oid, hoe moet je het dan weten? Iets met ‘we vragen ervaring, maar ervaring opgedaan krijgen is een ding’.

**Geplaatst**: 17-08-18 13:46

Geplaatst: 17-08-18 13:46

Iselda schreef:
Ik denk dat er niets mis hoeft te zijn met manegeruiters, behalve als men denkt dat ze de sterren van de hemel kunnen rijden/paarden in kunnen rijden, maar dat in werkelijkheid niet kunnen. Maar met hoeveel niet-manegeruiters is dat ook zo? Volgens mij zat.

Ik heb bijna 6 jaar mijn eigen paard, maar toch besloten om weer op een manege te gaan rijden met een manegepaard en ik vind daar niks mis mee. Ik ben een onzekere ruiter en mijn paard is een onzeker paard, lastige combi. Ik hoop op de manege net die extra rijervaring op te kunnen doen, waardoor ik wat zekerder word en ik mijn paard beter kan begeleiden (het rijden gaat dus op z’n zachtst gezegd niet soepel nu).
Laat ik mijn eigen paard staan? Nee hoor, grondwerk en ik wil buiten wandelen gaan opbouwen. Daarnaast krijgt hij zijn dosis aandacht natuurlijk ook gewoon.

Mijn zoektocht naar een manege was inderdaad een heel ander verhaal, van geen/slechte begeleiding tot een manege dat ik dacht ‘hier kijken ze echt naar goede dingen en krijg je individuele hulp wanneer nodig’, dat is dus ook de manege waar ik nu heen ga.

Ik denk dat, wanneer het om rijden gaat, je echt wel wat op een manege kunt leren. De verzorging om het paard heen inderdaad een stuk minder, maargoed, je moet ergens beginnen toch? Als je nog nooit een bijrijdpaard hebt gehad oid, hoe moet je het dan weten? Iets met ‘we vragen ervaring, maar ervaring opgedaan krijgen is een ding’.

Dat denk ik ook, ik weet niet echt of ik nou onzeker of een zekere ruiter ben, want ik weet niet hoe anderen dat voelen. Maar heb een paar maandjes terug wel een super goede dressuur les gekregen! Heb alle tips op geschreven en die gebruik ik nu in de manege les. Als ik al die punten goed beheerst neem ik weer opnieuw daar een les en ga ik weer nieuwe verbeter punten opschrijven, ik denk en hoop dat ik daar veel van leer en meer ervaring krijg.

Ook heb ik wel eens bijrijdpaardjes, maar het probleem daarmee is dat 1 iemand bijvoorbeeld zei dat ik teveel rijd als een manege ruiter. Ja dat is ook zo maar als ik de kans niet krijg meer te leren van bijv. Bijrijdpaardjes, leer ik ook niet meer. Iemand anders zei ook zoiets. Nou heb ik nu weer een leuke 4 jarige waarmee ik samen met de eigenaaresse (zij op een ander paard) 2x per week op buitenrit ga! Weet natuurlijk ook niet voor hoelang dit is, maar zijn super leuke buitenritten! En van elke buitenrit krijg ik toch weer meer ervaring, het is tenslotte een 4 jarige die sommige dingen spannend vind.

Ook had ik een half jaar geleden een leuk jong paardje, van die eigenaaresse heb ik zoveel tips gehad.

Ik hoop namelijk dat ik nu tot en met het einde van m'n (als het goed is) toekomstige studie, veeel meer ervaring op doe. Waardoor ik als ik genoeg geld heb ik daarna een eigen paardje kan kopen. Maarja tot die tijd word het allemaal nog een verassing hoe alles gaat lopen, verzorgpaarden kan je zo bij weggestuurd worden en de manege leer je niet super veel van ofzo.

**Geplaatst**: 17-08-18 14:05

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 17-08-18 14:05

Heb het topic niet helemaal doorgelezen..

Maar heb zelf een aantal jaar les gegeven op een manege, aan leeftijden vanaf 14 jaar. Toen ik daar begon reden ze nog steeds in een rijtje achter elkaar aan en was het op de automatische piloot een beetje hobbelen. De eerste week na mijn eerste les kreeg ik van alle kinderen te horen dat ze spierpijn hadden omdat ik ze zonder beugels had laten rijden voor 10 minuten. Ze kende alle figuren die in een B proef voorkwamen maar dat was alles.

Ik liet de dames ook altijd zelf opzadelen, de oudere meiden moesten de jongere meiden eerst helpen. Voor de les controleerde ik het zadel + hoofdstel en gaf ik tips als iets niet goed zat. Na een maand waren alle paarden zonder hulp van mij of ouders perfect opgezadeld.

Ook kwa rijden zijn ze uiteindelijk zoveel verbeterd.
3 van de meiden die ik les heb gegeven zijn nu actief in het zadel mak maken en rijden van jonge paarden op handel en sport stallen.

Het is maar net wat voor ambitie een ruiter/amazone heeft en hoe graag ze er iets voor willen doen.
Heb ook genoeg meiden in mijn lessen gehad die al dachten dat ze alles konden en een grote mond hadden en altijd iedereen af aan het zeiken waren. Die kregen van mij een moeilijk paard en daarna hadden ze nooit veel meer te zeuren, die kwamen dan ook vaak niet meer terug.. Prima, er word serieus gereden met respect naar mens en dier en als dat niet kan had ik de bevoegdheid om ze weg te sturen.

Ik heb op die manege ook theorie lessen verzorgd over de verzorging en het houden van paarden tot het rijtechnische gedeelte..

Als ik meer tijd zou hebben zou ik het zo weer willen doen

Niet alle maneges en manegeruiters zijn slecht. Het is de houding die de toon zet. En heb nog nooit iemand het ver zien schoppen met een arrogante rothouding

**Geplaatst**: 17-08-18 14:50

Geplaatst: 17-08-18 14:50

Ik verbaas me soms over reacties, niet alleen in dit topic hoor. Ik ben ooit begonnen met manege les en ik denk de meeste hier, daarna eigen paarden gehad, daarna helemaal gestopt en nu 10 jaar later wil ik graag weer aan de slag. Als mensen geen bijrijder willen die manegeruiter is en manegeruiters zijn te onervaren voor een eigen paard hoe kom je dan ooit verder? Ik denk wel nu ik dit lees ik hoop dat bij een manege waar ik nu weer wil beginnen de paarden niet afgestompt zijn, dit maakte ook dat ik zelf twijfelde. Mijn eigen paard was namelijk een heel sensibel springpaard.

Overigens betaalde destijds mijn ouders mijn paard, maar ivm geld en tijd ga ik nu misschien weer beginnen met eens in de twee weken.

**Geplaatst**: 17-08-18 14:57

Geplaatst: 17-08-18 14:57

moonsparkle schreef:
Ik verbaas me soms over reacties, niet alleen in dit topic hoor. Ik ben ooit begonnen met manege les en ik denk de meeste hier, daarna eigen paarden gehad, daarna helemaal gestopt en nu 10 jaar later wil ik graag weer aan de slag. Als mensen geen bijrijder willen die manegeruiter is en manegeruiters zijn te onervaren voor een eigen paard hoe kom je dan ooit verder? Ik denk wel nu ik dit lees ik hoop dat bij een manege waar ik nu weer wil beginnen de paarden niet afgestompt zijn, dit maakte ook dat ik zelf twijfelde. Mijn eigen paard was namelijk een heel sensibel springpaard.

Overigens betaalde destijds mijn ouders mijn paard, maar ivm geld en tijd ga ik nu misschien weer beginnen met eens in de twee weken.

Je moet ergens beginnen, en als je verder wil komen zijn er vaak ook mensen op de manege die connecties hebben en je verder kunnen helpen..

Ik heb veel meiden uit mijn les kunnen helpen aan een bijrijdpaard, en deze meiden bleven nog steeds naar de manege komen voor hun wekelijkse les, en soms ook met hun nieuwe bijrijdpaard.

**Geplaatst**: 17-08-18 15:37

Geplaatst: 17-08-18 15:37

CharmingS schreef:
Heb het topic niet helemaal doorgelezen..

Maar heb zelf een aantal jaar les gegeven op een manege, aan leeftijden vanaf 14 jaar. Toen ik daar begon reden ze nog steeds in een rijtje achter elkaar aan en was het op de automatische piloot een beetje hobbelen. De eerste week na mijn eerste les kreeg ik van alle kinderen te horen dat ze spierpijn hadden omdat ik ze zonder beugels had laten rijden voor 10 minuten. Ze kende alle figuren die in een B proef voorkwamen maar dat was alles.

Ik liet de dames ook altijd zelf opzadelen, de oudere meiden moesten de jongere meiden eerst helpen. Voor de les controleerde ik het zadel + hoofdstel en gaf ik tips als iets niet goed zat. Na een maand waren alle paarden zonder hulp van mij of ouders perfect opgezadeld.

Ook kwa rijden zijn ze uiteindelijk zoveel verbeterd.
3 van de meiden die ik les heb gegeven zijn nu actief in het zadel mak maken en rijden van jonge paarden op handel en sport stallen.

Het is maar net wat voor ambitie een ruiter/amazone heeft en hoe graag ze er iets voor willen doen.
Heb ook genoeg meiden in mijn lessen gehad die al dachten dat ze alles konden en een grote mond hadden en altijd iedereen af aan het zeiken waren. Die kregen van mij een moeilijk paard en daarna hadden ze nooit veel meer te zeuren, die kwamen dan ook vaak niet meer terug.. Prima, er word serieus gereden met respect naar mens en dier en als dat niet kan had ik de bevoegdheid om ze weg te sturen.

Ik heb op die manege ook theorie lessen verzorgd over de verzorging en het houden van paarden tot het rijtechnische gedeelte..

Als ik meer tijd zou hebben zou ik het zo weer willen doen

Niet alle maneges en manegeruiters zijn slecht. Het is de houding die de toon zet. En heb nog nooit iemand het ver zien schoppen met een arrogante rothouding

Als ik eerlijk ben , lijkt het mij heel leuk om les te krijgen van jou

ik ben ook 14, maar rijd al iets van 4 jaar niet meer in een rijtje. Dat was alleen toen ik net begon met rijden. Ook ben ik zelf echt een fan van zonder zadel

het is zo speciaal, je voelt alle bewegingen van het paard, ook kan je daarmee hoed aan je zit werken. Net als bitloos rijden, veel fijner voor het paard.

**Geplaatst**: 20-08-18 09:25

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 20-08-18 09:25

@ Lisette, iedereen moet ergens beginnen. En niet ieder kind heeft de luxe van een eigen paard, heb ik vroeger ook niet gehad. Heb helaas zelf nooit echt fatsoenlijk leren rijden op een manege, en heb het geluk gehad dat ik snel verzorgpaarden kreeg waar ik veel van heb geleerd. Maar besefte mij wel toen ik mijn instructeurs diploma had (wou eigenlijk particulier aan huis les gaan geven) dat ik beter op een manege jonge meiden met talent verder kon helpen.

En ik ben van mening dat als jij de rijbak regels kent, een paard (redelijk) onder controle kunt houden en graag wil leren dat in een rijtje rijden zonde van je geld en tijd is. Je bent dan namelijk in een uur alleen maar aan het inhouden of je moet ontzettend veel moeite doen om bij de blijven. Terwijl je zoveel andere dingen kunt leren.

In mijn lessen mocht er alleen zonder zadel worden uitgestapt, dit om ongemakken bij de paarden te voorkomen. Bitloos heb ik ook nooit toegestaan behalve op ponykamp, lol met je knol maar dan met een halster en touw en ook alleen maar stappen.

Wel was er iemand die 5 barebackpads had gedoneerd aan de manege, toen heb ik wel een paar meiden les gegeven zonder zadel.. De dag daarna hebben ze dat wel gevoeld haha

**Geplaatst**: 20-08-18 18:01

Geplaatst: 20-08-18 18:01

CharmingS schreef:
@ Lisette, iedereen moet ergens beginnen. En niet ieder kind heeft de luxe van een eigen paard, heb ik vroeger ook niet gehad. Heb helaas zelf nooit echt fatsoenlijk leren rijden op een manege, en heb het geluk gehad dat ik snel verzorgpaarden kreeg waar ik veel van heb geleerd. Maar besefte mij wel toen ik mijn instructeurs diploma had (wou eigenlijk particulier aan huis les gaan geven) dat ik beter op een manege jonge meiden met talent verder kon helpen.

En ik ben van mening dat als jij de rijbak regels kent, een paard (redelijk) onder controle kunt houden en graag wil leren dat in een rijtje rijden zonde van je geld en tijd is. Je bent dan namelijk in een uur alleen maar aan het inhouden of je moet ontzettend veel moeite doen om bij de blijven. Terwijl je zoveel andere dingen kunt leren.

In mijn lessen mocht er alleen zonder zadel worden uitgestapt, dit om ongemakken bij de paarden te voorkomen. Bitloos heb ik ook nooit toegestaan behalve op ponykamp, lol met je knol maar dan met een halster en touw en ook alleen maar stappen.

Wel was er iemand die 5 barebackpads had gedoneerd aan de manege, toen heb ik wel een paar meiden les gegeven zonder zadel.. De dag daarna hebben ze dat wel gevoeld haha

Ik snap alleen niet precies wat je met het eerste bedoeld en met het 2e stukje, maar ik heb ook geen eigen paard. En (weet niet of dat zo overkwam, misschien door die '

' smiley. Maar het lijkt me oprecht leuk om van jou les te krijgen

) zonder zadel rijden doen wij ook bijna nooit, paar keer per jaar ofz.

Oke sorry misschien vinden mensen dit raar als ik dit zeg (ik weet ook niet of er meer zijn die zo over zichzelf denken),maar ik vind het zo stom dat ik zo slecht rijd. Kijk tuurlijk ik kan galop, stap, draf. Ik kan ze een beetje nageefelijk laten lopen, ik kan zonder zadel goed (tot nu toe) blijven zitten. Ik had een verzorgpaard waarmee ik zelfs kon wijken in galop, trafairre kon doen etc. Een ander verzorgpaard waarmee ik nu buitenrijd samen met iemand anders, en ik rijd op het paardje die pas 4 is geworden. Ik kan springen. Maar ik bedoel misschien klinkt het nu als veel, maar waarschijnlijk met jullie ben ik niks... Ik weet bijvoorbeeld niet veel van er omheen, een band opbouwen, grondwerk, etc. Of bijvoorbeeld hoe je een paard leert springen. Mijn aller aller aller grootste droom is het om m'n (toekomstige) paarden later aan huis te hebben, en om van een van m'n paarden een veulen te fokken. Waarschijnlijk komt hier niet van uit, maar het lijkt mij sowieso wel heel gaaf om een paardje zelf op te voeden, en als je daar de ervaring niet voor hebt... Dan verprutst ik dat hele veulen.

En de een zegt weer je moet het zo doen, dan zegt de ander weer nee zo verpest je een paard. Dan denk ik:'van wie moet je het leren?', 'van de een moet je dat doen, en van de andere juist weer niet' dus weet iemand een goeie instructrice?

Ik kreeg laatst ook te horen van de eigenaar van 3 paarden waar ik op reed:'je rijd te veel als een manege ruiter, dus het is maar beter als je over een paar jaar terug komt'. En dan vertelde ik dat vandaag tegen iemand, op dat moment reed ik op haar paard. En die zegt:" nee joh, vind ik echt totaal niet" dus wat is dan waar?

**Geplaatst**: 22-08-18 10:17

Re: Wat is er mis met manegeruiters?

Geplaatst: 22-08-18 10:17

Wat mij betreft is er niets mis met manegeruiters, maar wel met de adviezen die ze krijgen.

Ik citeer:" tip voor het rijden van een manege wedstrijd is:
Als je paard een beetje wakker is maar jij hem wel het proefje door in hetzelfde tempo kan laten lopen en regelmaat kan houden heb je pluspunten! Verder goed op de letter sturen en er voor zorgen dat je paard niet in tempo af neemt of juist versnelt bij het maken van voltes of gebroken lijnen."

Op zich klinkt het allemaal niet zo verkeerd.
Maar 'goed op de letter sturen' - laat dit alsjeblieft geen trekwerk worden! De lagere proefjes vragen gelukkig veel zaken tussen 2 letters in.

En: laat een dier tijdens een wending niet vertragen - dat kan pas nadat het dier correct kan buigen.

Het is prima als we spreken over een soepel paard dat 'vrolijk voorwaarts' is - die kan wenden zonder terug te hoeven komen in tempo.
Niet ieder manegepaard kan dit - en daarna wordt het ingewikkeld.