Moderators: balance, Sica, Neonlight
Miefje schreef:Ik rijd een drachtige arabier hengst en die heb ik zelf getemd niemand anders kan erop rijden en ik rijd grand prix met hem!!!
Oke, not
Riverdale schreef:Miefje schreef:Ik rijd een drachtige arabier hengst en die heb ik zelf getemd niemand anders kan erop rijden en ik rijd grand prix met hem!!!
Oke, not
Uhm kijk. Een hengst kan niet drachtig worden. En ik rij al 13 jaar paard en ik ben 9 jaar en ik heb een paard van 1,5 jaar zadelmak gemaakt dus ik weet het vast wel beter als jou.
Janinevv schreef:Oke mijn blunder vergeten aan te singelen voor het opstappen. Woeps ik en zadel hingen onder de buik. Gelukkig kon iedereen er om lachen
_Tristan schreef:ik zie nog steeds in elk grasveld een potentiële wei óf racepadJaninevv schreef:Oke mijn blunder vergeten aan te singelen voor het opstappen. Woeps ik en zadel hingen onder de buik. Gelukkig kon iedereen er om lachen
Ja! Heb ik ook meegemaakt. Gelukkig was het een Shetlander en viel ik niet van hoog
Ik droomde als penny altijd dat ik ooit mijn favoriete manegeponys zou kopen. Belle en hanna. En in elk grasveld in de buurt zag ik een potentiële wei
Napie schreef:Ik zal het kort proberen te houden. Pas geleden liep ik in het bos toen er ineens een zwart paard op mij af kwam rennen. Met zadel en hoofdstel maar geen ruiter. Ik stak mijn handen in de lucht en riep hoooo, hij stopte onmiddelijk. Hij was bang. Briesde en stijgerde. Ik legde mijn hand op zijn voorhoofd en hij werd al snel rustig.
Ik besloot op te stijgen en op zoek te gaan naar de eigenaar. Na een kilometer of twee zag ik een man op mij afkomen met een rijbroek en een zweepje. De modderplekken op de broek lieten mijn zien dat dit waarschijnlijk te onfortijnlijke eigenaar moest zijn die van het paard was afgeworpen. Ik liep met hem mee terug naar zijn stal. Hij vertelde me dat er niks was te beginnen met het paard en na dit incident het besluit vast stond: hij moest naar de slacht. O nee, zei ik, geef me alstublieft een kans om met hem te werken. Hij gaf me 1 maand. Elke dag kwam ik. Als ik het erf op kwam hinnikte Black Beauty (want zo heette hij) al naar mij. Uren galopeerde we over het strand. Aan het einde van de maand keam de man naar mij toe. Hij moest een beslissing maken. Het paard had 1 kans. Als hij niet de week later de wereldkampioenschappen zou winnen dan ging hij alsnog naar de slacht. Ik kon nauwelijks springen maar Black (zo noemde ik hem) zweefde over elke hindernis. We schreven ons in en namen de gok. En wat denk je? Gewonnen! Black is nu van mij. Ik ben zo trots.