Safjelove schreef:Jullie zien het meteen als iets heel ernstigs, maar zo erg als jullie je het voorstellen is het niet.
Safari laat mij niet opstappen.
waarbij ze net zo lang rondjes draait tot dat ik er opzit, en als ik er bijna op zit probeert ze mij te trappen, niet gericht, maar uit irritatie.
en met het bokken, ze rent meestal een klein stukje in volle galop waarop een harde bok volgt, maar dat is makkelijk onder controle te houden.
en met dat longeren schrok ze.
Ik weet zelf niet hoe ik hier mee om moet gaan, maar ik denk dat stoppen niet de oplossing is.
Ik wil net zo lang met haar doorgaan tot dat ze mij begrijpt, en nog belangrijker, ik haar.
En ik ben niet iemand die zomaar opgeeft.
dat ben ik ook nu niet van plan. denk ik.
Ik denk dat het belangrijker is dat jij haar leert begrijpen. Zij begrijpt jou wel gok ik zo. Wat ik uit jou verhalen zo lees is dat jou verzorgpony of pijn heeft, of gewoon het niet naar haar zin heeft op de plek waar ze nu is. En hoe hard het ook is voor jou, het zal voor de pony beter zijn dat ze snel verkocht word met kans op een nieuwe toekomst. Houden van is ook los kunnen laten. Ik hou nog steeds erg veel van mijn vorige paard, maar zodra ik opstapte bokte hij zo hoog dat de kluiten bakbodem tegen het dak van de binnenbak aansloegen. In de algemene omgang waren we dikke vriendjes. Ik heb hem, met mijn in mijn hart verkocht en het is het beste wat ik voor hem heb kunnen doen. Hij heeft het op zijn nieuwe plekje veel beter naar zijn zin.
Dus mijn advies is om gewoon lekker te knuffelen, tutten, wandelen, grondwerken of wat dan ook met deze pony en er niet meer op te gaan zitten en vooral duimen draaien dat ze snel naar een betere plek mag.