Het meest trots op m'n pony was ik toen ik z'n oren mocht aanraken
Tbeestje was kopschuw toen we hem kregen , en na lang oefenen,herhalen en nog meer oefenen waren we nog geen stap verder,
Uiteindelijk dan maa beslist het gewoon te laten rusten en me op het rijden te concentrere,poetsen,tutten en wandelen .
En nja opeens stonden we in het avondzonnetje en kon ik no problemo z'n oortjes aanraken