Geplaatst Was wit, bruin en zwart kleurig en kwam altijd lekker met je kroelen. Hij heette Scooby.
Het ging elke dag goed, lekker eten, kroelen en even kammen. Ging de laaste tijd ook lekker vaak naar buiten en spelen met de andere katten en vliegen vangen.
Totdat het helemaal veranderde op een donderdag ochtend na schooltijd. Ik kwam thuis en zag Scooby zielig op de aanrecht liggen. Ik wou bijna hem eraf doen omdat ze niet op de aanrecht mogen komen maar ik zag bij zijn nek links naast zijn kin oppeens een hele grote bult zitten. Ik zag dat hij niet makkelijk ademde en maar stil lag. Ik schrok me dood! Het zag er zo smerig uit. Je zag zo'n mega bult er zaten wel haren nog op maar oppeens zo'n bult. Dat kon niet goed zijn dacht ik dus ik meteen aan me moeder vertellen. Me moeder schrok er ook erg van en bekeek het even maar het bleek geen muggenbult te zijn ofzo. Het was erg groot!
Toen me vader eindelijk thuis kwam brachten we hem naar het dierenkliniek en vroegen wat het was.
Ze schoren de haren weg want ze zagen er allemaal infecties op en dat moest schoongemaakt worden. Hij moest goed drinken zeiden hun en morgen weer langs komen. Hij kreeg verder wat spuitjes waarmee hij erg tegenstribbelde.
Toen kwamen wij de volgende dag aan. Die dag weigerde hij te drinken of te eten en zag er al uitgedroogd uit. Ik kwam die dag niet mee naar de dierenarts ik kon het gewoon niet aan.
Maar ik hoorde van me ouders dat hij kanker had en het waarschijnlijk niet meer lang kan houden want je kan er nauwlijks wat aan doen.
Scooby ging thuis nog veel spelen en proberen te spinnen en kopjes geven. Maar werd steeds zwakker totdat je zijn botten al zak komen bij zijn kont. In het begin leek het goed te gaan. De bult ging open en allemaal bloed en pus en viezigheid kwam eruit en zijn nek lag wel open maar daar werd verband over gedaan en allemaal medicijnen enzo.
Maar hij weigerde nog steeds te drinken of te eten dus bij de dierenarts deden ze allemaal water in hun lijf via zo'n naald. Het zag er walgelijk uit en die kat vond het ook verschrikkelijk. Toen gingen we thuis bespreken dat het beter was om hem in te laten slapen. Dit is geen leven en het lijkt nu niet meer beter te gaan. Maar we wouden hem vandaag dus inslapen, maar we vonden hem net in de ochtend dood op de bank met zijn mond open smakkend naar adem.
Het was zo zielig! Hij ligt er nog steeds en we gaan hem zo begraven. Ik heb het er écht heel erg moelijk mee dit verdient die kat niet het ging allemaal eerst zo goed en was zo gelukkig totdat die nu die kanker kreeg aan zijn nek.
Scooby, hopelijk hebben we je een leuk leven gegeven en kan je het ons vergeven omdat je bent doodgegaan. We konden er ook niks aan doen we deden ons best.. Hopelijk zien we elkaar later méschien nog eens...
