Geplaatst 
Afgelopen zondag, 16 december kreeg onze Ober (8jr&4mnd, vermoedelijk chihuahua/dwergkees kruising, bijna 6kg) ineens een dikke wang onder zijn linkeroog.
Bij de dierenarts werd bevestigd wat ik al vermoedde: dit werd veroorzaakt door een ontsteking bij een van de kiezen in zijn bovenkaak.
Hij kreeg pijnstillers en antibiotica mee en zou op woensdag worden geholpen.
Zo gezegd, zo gedaan. De zwelling nam snel af door de medicatie. De ingreep op woensdag de 19e verliep voorspoedig. Er zijn al eens eerder (aantal jaar geleden) tanden verwijderd bij Ober, blijkbaar heeft dit soort hondjes vaak een kwalitatief zeer slecht gebit. We wisten dus wat we konden verwachten.
In totaal is hij nu 10 elementen kwijt.
Tijdens en na de ingreep was er minimaal bloedverlies, ik heb hem om 16u weer mee naar huis genomen. Natuurlijk was hij nog wat suf en zielig. Toch wilde hij later op de avond wel wat eten. We hebben nog een hond, dus het feit dat zij voor z’n neus een bak leeg stond te eten haalde hem wel over.
Daags er na, donderdag leek hij weer aardig het heertje. Hij at, wel was het een gevecht om hem zijn pijnstillers en AB in te laten nemen. De pijnstillers zijn ‘smakelijke’ tabletten maar de AB niet. Dat lukte me uiteindelijk niet. Drinken deed hij al die tijd goed.
De praktijk belde om te vragen hoe het ging en gaf me tips voor het ingeven van de medicatie. Die avond at hij niets. Ook de volgende ochtend, vrijdag, at hij niets. Ik moest sowieso naar de praktijk met urine van onze andere hond vanwege een blaasontsteking. Ik vertelde dat Ober inmiddels al 24u niks had gegeten en zo slap als een dweil was. Ik had inmiddels witte rijst voor hem gekookt, een zachte boterham met smeerworst in kleine stukjes gemaakt, enz. Hij was met niets over te halen.
Ze wilden hem graag zien. Hij had erg bleke slijmvliezen en een flink verhoogde hartslag en moest meteen blijven en aan een infuus. Het was niet duidelijk wat de oorzaak was. Hij had geen enkele keer gebraakt en geen zwarte ontlasting, er waren geen aanwijzingen voor een inwendige bloeding. Toch bleek hij na onderzoek ernstige bloedarmoede te hebben. Het ging echt erg slecht met hem en hij kon zeker niet naar huis.
De d.a ging in telefonisch overleg met Utrecht. Uiteindelijk bleek dat Ober tóch zwarte ontlasting had. Men vermoedde een maagbloeding, veroorzaakt door de pijnstillers. Na overleg met meerdere praktijken hebben we hem op vrijdagavond naar een kliniek gebracht waar dit weekend nachtzorg aanwezig is. Daar kreeg hij later op de avond ook een maagsonde voor het toedienen van voeding.
Inmiddels is Ober dus nog daar. Hij weigert nog steeds te eten. Ik hoop hem morgenmiddag mee naar huis te kunnen nemen en de sondevoeding thuis door te zetten. Volgens de d.a kan het weken duren eer zijn bloedwaarden weer op peil zijn.
Dank voor het lezen... We maken ons veel zorgen en missen Ober erg, ook onze andere hond is wat van slag. Hopelijk is hij snel weer bij ons
De sondevoeding en medicatie zetten we dan hier thuis voort. Ik ben verpleegkundige en bij mensen zijn dit soort handelingen vrijwel dagelijkse kost voor mij, dat heeft de d.a ook wel vertrouwen gegeven dat hij beter thuis in z’n eigen bed kan aansterken ipv in zo’n hokje tussen vreemde mensen. 
die ik daar altijd op de vloer heb liggen bij regenachtig weer, tegen de natte hondenpoten in huis. 
In overleg hebben we de sonde er nu uitgelaten. De kap kan daarom ook af, resultaat: een tevreden hondje die zichzelf weer lekker kan krabben en wassen