Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
Nachtlampje schreef:Ik zou sowieso even met je dierenarts overleggen, zij hebben daar een geoefend oog in.
Daarnaast ben ik zelf van mening dat wanneer een dier niet meer zonder pijnstillers pijnvrij kan leven het genoeg is. Een kat is een kat omdat het zijn eigen ding doet, lekker overal rondneust en de hoogtes opzoekt. Als die dingen niet meer kunnen..
_Friemel schreef:Flexadin zijn snoepjes voor haar artrose
Elisa ik ben het met je eens dat er genoeg middelen zijn maar kijk eens naar mij, de enige medicijnen voor mij zijn morfine, in ben dan idd pijn vrij maar mijn darmen stoppen met werken, ik ben moe en na het uitwerken krijg ik migraine, het is altijd kiezen tussen 2 kwaden zeg maar en wij kunnen dat aangeven maar zij dus niet en daarom vind ik het zo moeilijk.
Ik zal eens met de DA overleggen om haar misschien toch op pijnstilling te zetten om het aan te kijken.
Ze heeft diverse warme lage plekjes en uiteraard krijgt ze nog erg veel liefde, heb een beetje t idee alsof er hier wordt gedacht dat ik niets doe om het haar comfortabeler te maken.. ik heb jaar bijna 17 jaar, 't is niet zomaar een kat, ze is mijn hele leven.
Lalidan schreef:Ik heb een kleine anderhalf jaar geleden in bijna exact dezelfde situatie gezeten, maar dan met beide katten van 14 jaar oud. In overleg hebben we alles geprobeerd, voedingssupplementen, pijnstillers, zelfs nog prednison. Maar ondanks dat ze er nog goed uitzagen, eten dronken en spinden, deed lopen ze gewoon pijn. De ene kwam me nog achterna, omdat hij zó graag bij me wou zijn, maar mijn hart brak als ik hem zag lopen. De andere kwam bijna niet meer van zijn krabpaal af, hij stond op, keek naar beneden, slaakte een diepe zucht en ging toch maar weer liggen.
Er is een boekje, verkrijgbaar bij de dierenarts, over wanneer is het genoeg. Ik weet de titel zo niet meer, ik vond het wel een interessant boekje. Een van de dingen die er in stond, was jezelf nog een maand zo voor te stellen zoals het nu gaat. De goede dingen, de slechte dingen. En na een maand vind je hem op een ochtend dood in zijn mandje. Wat zou je dan denken? Ach, arm dier, hij had nog zo'n mooi leven voor zich? Gelukkig, hij is er mooi op tijd tussenuit geknepen en heeft zichzelf meer problemen bespaart? Of gelukkig, want de laatste maand was eigenlijk toch al lijden?
Uiteraard zijn er alle gradaties mogelijk, de wereld is niet zwart wit. Maar probeer zo objectief mogelijk te kijken. Dat gaf mij het inzicht dat het tijd was ze te laten gaan, voordat leven lijden werd.
Tot slot nog 1 overdenking. In mijn ogen kan je beter een maand te vroeg zijn, dan een uur te laat. Je dier heeft geen weet van morgen, maar wel van het lijden waar hij zich in bevind. Pijnstillers kunnen acuut nierfalen geven, wil je daar je dier nog doorheen laten gaan? Voor een situatie waarvan je weet dat het alleen maar minder word, en nooit meer beter?
Succes met je beslissing, ik vond het in elk geval erg lastig, maar heb volledig vrede met hoe ik het gedaan heb.
_Friemel schreef:Dank jullie voor je reacties.
Ze is achter bij haar heupen ingevallen maar door overlappend vel lijkt ze nog heel dik. Maar van boven zie ik duidelijk dat ze gewicht kwijt is.
Ik vind het ook heel erg dubbel maar vooral heel erg pijnlijk, als ik er aan denk schiet ik al vol maar het moet wel leven blijven en niet lijden zoals iemand die aangaf
_Friemel schreef:Dank jullie voor je reacties.
Ze is achter bij haar heupen ingevallen maar door overlappend vel lijkt ze nog heel dik. Maar van boven zie ik duidelijk dat ze gewicht kwijt is.
Ik vind het ook heel erg dubbel maar vooral heel erg pijnlijk, als ik er aan denk schiet ik al vol maar het moet wel leven blijven en niet lijden zoals iemand die aangaf