Mijn vriend en ik zitten er heel hard over te denken om binnenkort een jong poesje te nemen..
We gaan vrijdag ook echt kijken bij een super lieve kitten!!
Ben zo benieuwd, heb foto's gezien en ben helemaal verliefd. (zal vrijdag foto's plaatsen)
Maar zit ergens vind ik het ook wel lastig om aan een jong beestje te beginnen terwijl ik weet hoeveel leuke oude katten er in het asiel zitten..
Voel me dus een beetje schuldig.
Al onze vorige katten komen uit het asiel of waren zwervertjes van straat.. We hebben steeds de zieligste, meest kansloze katjes genomen die anders geen plekje zouden krijgen. Onwijs lieve beesten waren het. Wel allemaal met een eigen gebruiksaanwijzing, maar dat heb je volgens mij snel met een katje uit het asiel. Helaas hebben we van geen van de katten lang plezier kunnen hebben omdat we ze al heel oud en meestal ziek in huis haalde.. Onze laatste kat, Alfred, heeft 2 jaar bij ons geleefd.. hij had super extreme suikerziekte en bleef, ondanks 2x per dag op vaste tijd insuline spuiten, overal in huis plassen. Na zijn dood hebben we zelfs nieuwe vloer en bank moeten kopen
Het afscheid nemen van een dier waar je je zo aan hecht is zo heftig iedere keer..
Dus zitten we nu te denken aan een jong beestje. Het lijkt ons heel leuk om een poesje te hebben die je vanaf het begin kent, dus die heel makkelijk kan worden in de omgang enzo (ook al weet ik dat het natuurlijk ook afhankelijk is van het karakter van de poes zelf)
Ik weet niet precies waarom ik dit opschrijf, maar moest t even kwijt Beetje aan het twijfelen..
Lieve Maan en Grote Beer ... wat een enorm gemis