Ik heb in t verleden een kat met zware bronchitus(of eigenlijk astmatisch) gehad.
Hij was een half jaar oud toen dat begon. Leek in eerste instantie op een koudje, maar bleek dus bronchitus te zijn.
Allerlei medicatie gehad maar niks hielp. Symptomen voor een "aanval" was dat ie eerst begon te kuchen, eerst heel zachtjes en later steeds dieper vanuit de luchtwegen. Daarna begon ie het zo benauwd te krijgen dat hij begon te pompen vanuit zijn longen, en vervolgens werd zijn hele bekje blauw.
Het was zaak hem zo snel mogelijk bij de da te krijgen dan kreeg ie een injectie waar hij wat meer lucht van kreeg.
Als laatste redmiddel werd het prednison. In het begin een flinke dosis en daarna af bouwen naar een dosis waar ie het het best op deed. Dit was een beetje uitvogelen want we wilden hem zeker niet te veel van de troep geven.
Dit heeft ie zo'n 11 jaar volgehouden met z'n ups en downs. Toen kreeg hij het onvermijdelijke als gevolg van prednison, suikerziekte. (Ik was in de tussentijd verhuisd en had een andere dierenarts)
Zij raadde mij toen aan om direkt van de prednison af te gaan, wel verantwoord afbouwen natuurlijk, en over te gaan op pufjes ventolin en nog een waar ik de naam van kwijt ben...
Hij heeft het daar nog ruim 2 jaar op gedaan. Toen is ie op 13 jarige leeftijd overleden, de prednison had zijn tol geeist. Maar zonder die prednison had ie het nog geen jaar uitgehouden, hij lag in de beginperiode regelmatig aan de zuurstof.. In t begin had die zo elke week een zware aanval maar later hebben we dat terug kunnen brengen naar zo'n eens in de 3 maanden.
Als ik weg was geweest en ik kwam terug was het altijd het eerste wat ik deed, kijken hoe hij adem haalde.
Yfke:M2+12, regiokampioen Overijssel M-viertal
Okke: L1+8
Maico Fan Twillens: Nog niet gestart.