Toen ik op mezelf ging wonen in een huisje (appartement) van 50m2 heb ik mijn kat bij mijn moeder gelaten.
Ook al is het een angsthaas, hij doet zo af en toe toch zijn loopje door de tuin bij mijn moeder en bij mij kon dat niet. En gezien hij best angstig kan reageren en ik naar een drukkere omgeving ging (ookal kon hij in appartement niet naar buiten) gekozen hem daar te laten.
Later is er wel een andere kat gekomen (gered, lang verhaal, was eigenlijk niet de bedoeling en ook zeker niet dat zij zou blijven) en al gauw had ik er erg veel moeite mee (en de kat ook) om te leven in zo'n klein huis met 2 personen en 1 kat. De kat ging snachts door het huis racen en wij lagen er wakker van.
We zijn een jaar terug verhuisd naar een woning van bijna 100m2 met een grote tuin in een rustigere buurt en sindsdien is ze veel rustiger een meer op haar gemak. Wij ook overigens. En ze zeggen dat de kat de eigenaar kiest, maar ook zeker het huis en leefomgeving.
Dus als je moeder wil leren hoe ze het dier verzorgd en deze verantwoordelijkheid op zich wil nemen, zou ik toch kijken of ze het eens 2 weken kan 'proberen' om te zien of het een optie is. Dat zal voor de kat een hele hoop stress schelen. Als het niet werkt kun je nog regelen dat de kat mee gaat.

Overigens, wij hebben vroeger meegemaakt dat we vanuit een zeer ruim appartement met onze 2 katten naar een kleinere woning waren verhuisd waarbij ze buiten kwamen. 1 van de katten reageerde hier prima op, de andere kon niet wennen aan het huis (vond het ineens te druk wss omdat er minder 'binnenruimte' was) en heeft een ander huishouden opgezocht. Duurde een paar weken voor we er achter kwamen waar ze nu elke keer uithing, maar deze vrouw wilde haar graag in huis houden en ervoor zorgen. Wel betaalden wij mee als ze naar de dierenarts moest. Hier heeft ze nog jaren gewoond tot haar lijfje op was. Dus het is echt per dier verschillend hoe ze ermee omgaan.