Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
khirshanta schreef:Veel van de functionaliteit van bijvoorbeeld enkele hondenrassen is verloren gegaan, waardoor enkele uiterlijke kenmerken dusdanig doorgefokt zijn dat ze nu een gezondheidsrisico vormen.
Kuggur schreef:khirshanta schreef:Veel van de functionaliteit van bijvoorbeeld enkele hondenrassen is verloren gegaan, waardoor enkele uiterlijke kenmerken dusdanig doorgefokt zijn dat ze nu een gezondheidsrisico vormen.
De oplossing zou zó simpel zijn, het voorschriftenboekje met uiterlijke raskenmerken in de prullebak mikken en op die functionaliteit gaan fokken. Wil je een drentse patrijs fokken? Laat maar eens zien dat hij wild kan aanwijzen, schotvast is en aangeschoten wild kan halen, en daar goed in is.
Bordercollies? Yup, niet fokken voor je hebt laten zien dat hij prima schapen kan halen en drijven.
Kuggur schreef:De oplossing zou zó simpel zijn, het voorschriftenboekje met uiterlijke raskenmerken in de prullebak mikken en op die functionaliteit gaan fokken. Wil je een drentse patrijs fokken? Laat maar eens zien dat hij wild kan aanwijzen, schotvast is en aangeschoten wild kan halen, en daar goed in is.
Bordercollies? Yup, niet fokken voor je hebt laten zien dat hij prima schapen kan halen en drijven.
Maar wat is het probleem? Dat is veel te hard werk, vóór je kunt gaan fokken moet je een goede trainer worden, en je fokdieren tot een redelijk hooog nivo getraind hebben.
MyWishMax schreef:Nee, maar moet je van die border collie dan een vloerkleed met uiterlijk van een border collie maken? Zo begreep ik jou 1e reactie namelijk, als die niet zo bedoeld was, mijn excuses.
Gezinshond is namelijk nog enorm breed. Nestgenoten van mijn honden zijn gewoon gezinshonden, die zijn niet de africhting in gegaan. Maar die mensen hebben wel dit ras gekozen om de karaktereigenschappen en bieden dus wel de uitdaging aan die nodig is. Ze verwachten niet dat een hond met alleen een blokje om tevreden is, omdat ze toevallig het ras mooi vinden. Als je dat wil, moet je kiezen voor een ras dat een minder actief/uitdagend leven nodig heeft. Maar dan kom je bij de discussie of het wel eerlijk is om een diersoort aan te passen aan de mens.
Even bij mijn eigen ras blijven, dat vind ik het makkelijkst. Je kan niet fokken om alles aan de politie/leger/noem maar op te verkopen. Dat is inderdaad een te kleine markt. Zelfs alleen voor de sport fokken is wat minder groot. Maar je kan wel de eigenschappen behouden, baasgericht, waaks, willen samen werken met de baas, moedig en intelligent bijvoorbeeld. En daar horen ook wat mindere kanten bij (hoewel ik ze niet minder vind haha) en als je dit ras wilt, dan moet je ook daar rekening mee houden. Niet het hele karakter willen veranderen, omdat alleen het uiterlijk bevalt bij mensen.
secricible schreef:Nee, mijn reactie was bedoeld op kuggur, die vond dat we terug moeten naar honden fokken voor hun oorspronkelijke doel en dus alleen met een dier mogen fokken als ze in de praktijk zich bewezen hebben als jachthond/drijfhond. Wat voor plannen ze heeft met rassen die van oorsprong ooit vechthond waren weet ik dan niet precies, maar goed.
Ik denk dus zeker dat je er een bepaalde rasbasis in moet laten zitten. Net zoals bij paarden, waar men kiest voor een arabier omdat ze pit hebben, of voor een Fjord omdat ze lekker koel in de kop zijn, om maar iets te noemen.
Maar tegelijkertijd is dat gebruiksdoel niet meer zo gedefinieerd en duidelijk, dat een persoon die een paard wil dat koel in de kop is maar de fjord lelijk vind voor een fjord MOET kiezen. Dus je zal er ook voor moeten zorgen dat een ras esthetisch in de markt ligt, dat mensen een dier kunnen kopen dat mooi is.
Voor mezelf, als ik mag kiezen uit 2 herdershonden die in de basis beide wel baasgericht zijn enzo en eentje daarvan is de perfecte politiehond in spé en een lelijk eendje, en de ander is wellicht wat minder perfect in zijn oorspronkelijke functie maar vind ik wel een knapperd, kies ik hond 2. En ik denk de meeste mensen met mij, want de meeste hoeven niet zo nodig een politiehond in spé.
Dus je zal een hond moeten gaan fokken met zijn eigen (m.i. Soms afgezwakte en zeker niet versterkte) karaktereigenschappen (dus waaks, baasgericht of eigengereid prima, maar een neuroot die alleen gelukkig is als hij schapen mag drijven dus niet), qua karakter passend binnen het wenspatroon van de consument (primair een gezinshond, met wat specifieke raseigenschappen), qua uiterlijk passend binnen het wenspatroon (vooral esthetisch zoals men verwacht dat een ras er uit ziet) en dan ook nog met een basisfunctionaliteit waar hij geen last van krijgt. Als fokker heb je de verantwoordelijkheid gezamelijk om binnen die kaders de perfecte hond te zoeken.
Het mag duidelijk zijn dat bepaalde rassen uit bepaalde kaders volledig zoek zijn geraakt en nu een lange weg terug moeten maken terug die kaders in. Maar m.i. hebben fokkers in de hondenfokkerij die verantwoordelijkheid allang gevonden, het probleem is nu hetzelfde als overal: mensen moeten gezamelijk de juiste richting op bewegen, niemand wil sneller (of langzamer) lopen dan de rest waardoor het tempo (veel te) traag ligt. Maar de beweging is wel zichtbaar.
secricible schreef:Deels eens kuggur, maar niet iedereen zit te wachten op een bordercollie die dagelijks moet schapendrijven om tevreden te blijven. Er zijn in veel rassen niet voor niets splitsingen gekomen tussen werklijnen en "showlijnen". Veel mensen willen ook graag een groter hondenras zonder dat ze er mee aan het werk hoeven, maar gewoon als gezinsmaatje. In de kleinere rassen is daar genoeg in te vinden, in de grotere rassen niet.
Ik ben het wel met je eens dat uiterlijk nu veel te ver op de voorgrond staat. Maar mensen willen óók een hond die ze mooi vinden, zonder de extreme werkeisen die er wellicht bij dat ras horen. Honden zijn hog maar voor 10% voor mensen om functioneel te zijn, 90% heeft een hond die ze gewoon als huismaatje willen. Daar is niks mis mee wat mij betreft, alleen moeten fokkers stoppen met doorschieten in die uiterlijke kenmerken uitvergroten en fokken naar de vraag (namelijk een fijn huismaatje) zonder die in extreme te trekken.