Dankje, het is ook een onwijs lieve schat.
5 jaar geleden uit het asiel gehaald en daar tot de dag van vandaag dankbaar voor geweest dat ik haar tegen mocht komen.
Wat ik wel apart vind; normaal ga ik in de overlevingsstand.
Kim heeft een keer een zwaar ongeluk gehad, scheelde niet veel of ze was er niet meer geweest en pas dagen later heb ik gehuild.
En ooit een man uit het kanaal gehaald die daar in was gereden met zijn scootmobiel, maar ook puur op de overlevingsstand.
En nu, bij [naam], raakte ik compleet in paniek, hyperventileren, gevoel van bijna onderuit gaan, bijna overgeven... heel apart.
Een week of 6 is nog goed te doen.
Ik hoop dat ze niet teveel pijn heeft en het goed vastgroeit en ze daarna weer alles kan.