Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
Kaus schreef:En 'het komt wel', daar twijfel ik dus wat over. Stel dat het wel een geval is van 'het komt wel' dan is het allemaal prima, niks aan de hand. Maar stel dat het een geval is van 'het wordt alleen maar erger' dan moet het wel aangepakt worden. En daar twijfel ik dus vooral over.
dierenfan schreef:De eerste periode is voor socialisatie super belangrijk!! Het wil niet zeggen dat het nooit meer goed komt maar houd er rekening mee dat hij wel altijd terughoudend/angstig zal blijven.
Kaus schreef:Hoi Bokkers,
15 december heb ik samen met mijn moeder onze 6 maanden oude hond uit Spijkenisse opgehaald. Samen met zo'n 15 andere honden heeft hij een 2 dagen lange reis uit Bulgarije naar Nederland gemaakt. Daar aangekomen was de hond, heel rustig. Geen angst, nieuwsgierig, snuffelen en iedereen gedag zeggen. De 2 uur durende rit naar huis ging prima, bij mij op de achterbank gelegen en niks aan de hand.
Toen we thuis waren hebben we een kwartiertje gewandeld om de stress er even af te wandelen. Daarna thuis in de bench gelegd zodat hij daar uit kon rusten.
Toen ik echter de hond weer uit de bench wilde halen begon hij te grommen, voor de bench blijven zitten en zodra hij stil was weggegaan. (bench deurtje zat niet dicht, hij is gewend aan de bench, daar heeft hij in Bulgarije ook meerdere keren in gezeten)
Een paar uurtjes laten slapen en toen nog een keer geprobeerd, dit ging prima, nooit meer naar mij of mijn moeder gegromd.
Echter, nu is het probleem dat hij wel enorm naar anderen gromt en blaft, en niet zo'n beetje ook.
Zodra hij iemand binnen hoort komen is het mis, het is bijna een wolfshuil en het klinkt best beangstigend. Hij trekt geen lip op en valt niet aan, hij probeert zo veel mogelijk afstand te nemen.
We vertellen de bezoekers dat ze de hond niet aan moeten kijken, niet er tegen praten en al helemaal niet moeten aaien.
Wanneer de hond gromt af blaft zeggen wij iets van 'ksst' of geven een tik in de zij. (niet hard, gewoon om zijn aandacht te krijgen)
Hij blijft alleen zó in de blaf en grom modus dat het lastig is hem hier uit te krijgen.
je bent dus op de cesar milan tour..
Na een kwartier is hij gekalmeerd maar aaien, ho maar! Dan is het weer drama. Niemand heeft de hond dan tot nu toe ook geaaid behalve mijn moeder en ik.
Bij elke beweging die de bezoeker maakt is het weer mis, dan hebben we weer een heel blaf en grom concert.
Meestal laten we de bezoeker een paar hondenkoekjes aan de hond aanbieden, de hond kiest dan zelf of hij deze aan wil nemen. Meestal komt hij, pakt het koekje en blijft dan rustig staan. Maar de bezoeker hoeft maar een hand omhoog te doen of iets te verschuiven of daar gaan we weer.
De angst is vooral erg bij mannen! Vrouwen gaat nog wel, daar pakt hij wel een koekje van aan, maar mannen absoluut niet!!
Hij is goed behandeld in het opvangcentrum, niet geslagen of wat dan ook, maar hij is alleen maar in contact geweest met mannen.
Een paar dagen geleden had ik mijn 4 jarige broertje op bezoek, dat ging prima. In het begin natuurlijk weer grommen, maar na een tijdje heeft mijn broertje de hond kunnen aaien en vooral heel veel snoepjes kunnen geven
Wij worden niet boos op de hond, maar vertellen wel op een duidelijke manier dat 1 à 2 keer blaffen toch echt wel genoeg is.
De hond staat ook voortdurend op scherp wanneer er bezoek is, bij elk geluid springt hij weer op.
Dit is niet alleen voor de hond heel vermoeiend, maar voor ons ook.
Ik weet dat we de hond nog maar zo'n 2 weken hebben, maar toch wil ik hier héél graag iets aan doen.
Is dit iets wat doorgaat nu de hond merkt wat wel en niet mag, of is dit iets wat juist minder wordt naarmate de hond door heeft dat het hier veilig is en niemand hem iets aan gaat doen?
Hebben jullie hier tips voor? Alvast bedankt!!
Nog wat informatie:
Leeftijd: 6 maanden
Ras: van alles wat, maar er zit een flinke scheut Bulgaarse Herder in
Achtergrond: hij is samen met 12 broertjes en zusjes gevonden toen hij 4 weken oud was. De medewerkers van het opvang centrum hebben nooit iets gemerkt van grommen of blaffen naar anderen. De hond is niet gesocialiseerd, dit is natuurlijk begrijpelijk aangezien er daar nog zo'n 400 andere honden zitten.
Ik weet dat het een heel verhaal is, maar tips zijn zeer welkom!
[ Afbeelding ]
De hond
LDRD schreef:dierenfan schreef:De eerste periode is voor socialisatie super belangrijk!! Het wil niet zeggen dat het nooit meer goed komt maar houd er rekening mee dat hij wel altijd terughoudend/angstig zal blijven.
Dit wordt inderdaad altijd beweert. Ik zeg niet dat het niet zo is, maar ik vraag me wel af in hoeverre dit écht zo is en in hoeverre het belang hiervan wordt overdreven.
Zoals gezegd, mijn hond is ook absoluut niet gesocialiseerd en is toch in een half jaar tijd een gewone huishond geworden waar je als vreemde niets bijzonders aan merkt. Wellicht is de invloed van hoe ermee omgegaan wordt groter dan heb belang van socialisatie?
julius_juut schreef:Hier ook een Bulgaarse Herder die uit Bulgarije gekomen is. Hij was al jong van straat gehaald maar in het asiel natuurlijk ook niet gesocialiseerd.
Het heeft bij Baldr een aantal weken geduurd voor hij mensen ging zien als gezellig.
Hoewel hij niet echt naar mensen gromde of blafte was hij wel ontzettend fel en defensief naar andere honden, en ging hij mensen bij voorkeur uit de weg. Wij waren de eerste paar weken een bron van eten en niet veel meer dan dat, pas later kwam hij meer en meer om gezelschap en aandacht vragen.
Nu is het een lieve schat die het liefst met alle mensen aan de knuffel gaat. Geef het ruim de tijd en negeer zo veel mogelijk zijn foute gedrag.
Een Bulgaarse Herder moet zelf ontdekken dat hij veilig is bij jullie, geef hem de tijd en ruimte om dat te ontdekken. De hond zijn hele wereld is veranderd,dat moet allemaal verwerkt worden...
Ik weet niet hoe veel je weet over het ras?
Je neemt namelijk wel iets anders in huis dan de gemiddelde huis- of werkhond. Deze dieren zijn lange tijd gefokt om op eigen houtje hun kudde te beschermen tegen allerhande roofdieren die veel groter zijn dan zijzelf, en dat merk je in het karakter. Baldr zal voor mijn moeder letterlijk door het vuur gaan, maar hij regelt bij voorkeur alles zelf en geeft je gewoon een dikke vinger wanneer het niet uitkomt om te luisteren.
Iets waar dit ras om bekend staat is het feit dat ze totaal niet vergevingsgezind zijn. Beschaam je hun vertrouwen, dan krijg je het niet weer terug. Let dus heel goed op met wat je wel en niet bestraft!
Overigens heb je wel een pracht van een hondje! De vorm van de kop en de uitdrukking zijn precies Baldr.
LDRD schreef:dierenfan schreef:De eerste periode is voor socialisatie super belangrijk!! Het wil niet zeggen dat het nooit meer goed komt maar houd er rekening mee dat hij wel altijd terughoudend/angstig zal blijven.
Dit wordt inderdaad altijd beweert. Ik zeg niet dat het niet zo is, maar ik vraag me wel af in hoeverre dit écht zo is en in hoeverre het belang hiervan wordt overdreven.
Zoals gezegd, mijn hond is ook absoluut niet gesocialiseerd en is toch in een half jaar tijd een gewone huishond geworden waar je als vreemde niets bijzonders aan merkt. Wellicht is de invloed van hoe ermee omgegaan wordt groter dan heb belang van socialisatie?
dierenfan schreef:Was hier in het nest vanaf 8 weken of vroeger nog al mee begonnen dan was dit gedrag zeer waarschijnlijk nu niet zo heftig geweest.