Maandag toen ik om 17:00 naar huis ging vanaf mijn werk liep er voor de deur van mijn werk een prachtige ontzettend lieve Bengaalse poes.
Ze was ontzettend aanhankelijk en ze bleef maar mouwen en tegen me op springen, ik had al het gevoel dat het een verdwaalde poes was maar wist dit natuurlijk niet zeker maar toch pakte ik haar op en zette haar in mijn auto om mee te nemen om de dierenambulance te bellen maar omdat ze daar een beetje paniekerig op reageerde heb ik haar weer laten gaan.
Ook om de rede dat er een half jaar geleden een prachtige Main Coon op het terrein liep die ik nog nooit eerder had gezien en die had ik dus wel mee genomen en die bleek achteraf vlakbij te wonen waar ik haar had gevonden.
Dat is ook een rede waarom ik de poes weer heb laten gaan.
De volgende dag vond ik een papier waar op stond dat deze poes vermist is en de tranen sprongen in me ogen en me maag draaide om.
Deze poes had me gisteren om hulp gevraagd!! en ik heb die niet gegeven!! ik heb haar laten staan in de regen en in de kou!!
Ik ben nog wezen zoeken en heb geroepen, ik heb nu eten neergezet, op facebook een oproep gedaan, bij de supermarkt een papier opgehangen.
Maar ik blijf me zo ontzettend rottig voelen, als mensen aan me vragen of ik al wat van de poes heb gehoord dan barst ik gewoon in huilen uit.
Ik begrijp niet waarom ik zo emotioneel reageer maar ik voel me echt verschrikkelijk!
Heel erg bedankt. 
was ze ver gelopen?