Heb hetzelfde meegemaakt... Maar iets andere situatie. Ik en toenmalige vriend hadden ruzie met mijn ouders en kwam er dus niet meer... Ineens na 3 jaar kreeg ik via mijn zusje een whatsapp bericht met foto van hond opgebaard in het hondencrematorium. Hij was de dag voordien ingeslapen. Die melding kwam heel hard binnen terwijl ik op mijn werk was. Hond bleek prostaatkanker te hebben.

Dat maakt het verdriet echter niet minder erg.

Afscheid kunnen nemen maakt dat je het verdriet ook wat sneller een plaats kan geven.
Ik heb na al die jaren nog steeds schuldgevoelens en onverwerkt verdriet omdat ik toen niet erbij kon zijn toen de hond ingeslapen werd.
Tevens was het ook nog eens de hond die mijn leven gered heeft toen ik heel erg gepest werd op school.

Ik kan je echter alleen heel veel sterkte wensen met het verdriet.