Geplaatst De eigenaar van de cenote had verder geen idee van grotduiken. Hij kon ons ook niet vertellen of we sidemount of backmount moesten duiken. Ook niet of er een lijn lag of niet. De 2 duikers die er ooit in geweest waren hadden wel een lijn gelegd zei hij, maar meer info had hij ook niet. Hij zou heel graag foto's zien van zijn grot onder water. Omdat we ook niet wisten wat wij konden verwachten besloten we 's morgens eerst elders te gaan duiken en 's middags in deze privecenote. We zouden dan gas genoeg over houden om er gewoon eens te kijken. De eigenaar had ons gevraagd om naar een bepaalde straat te komen. Daar zou iemand ons opwachten om ons naar de cenote te gaan begeleiden. Hij zou dragers regelen. DRAGERS? Ja, wij zouden niet zelf onze flessen hoeven sjouwen. Hmmm, bijzonder. De cenote wordt alleen af en toe gebruikt voor een paar zwemmers die ergens yoga lessen volgen. Verder wordt er niets mee gedaan. Er is dus wel een trap naar het water, maar we zouden de auto niet in de buurt kunnen parkeren.
Dus wij staan netjes op de afgesproken tijd op de afgesproken plaats. Daar treffen we de vrouw van de eigenaar die ons vertelt dat zometeen iemand ons op komt pikken en dat we die 7km door de jungle moeten volgen. 7 km? Ja, 7km over een onverhard pad. Het zou te doen moeten zijn met een auto.
We vragen de man met de quad om het rustig aan te doen, hij kan natuurlijk veel sneller dan wij. Engels spreekt hij niet, maar hij gebaart dat ie het rustig aan zal doen. Omdat het geregend heeft is het pad een echt modderpad en af en toe denken we dat we er niet door zullen komen, maar het lukt. Na ongeveer een uur zijn we dan eindelijk in de buurt van de cenote. Er wacht nog een andere man ons op. Ook deze spreekt geen Engels.
Ze leggen ons uit dat de cenote nog 100m lopen is. Tenminste dat denken wij te verstaan. Wij geven aan dat we dan eerst even willen kijken, en 100m lopen is prima te doen met flessen. Maar terwijl we richting de cenote wandelen denken we dat we toch iets verkeerd begrepen hebben. Het is eerder 1 km lopen. Hoe gaan we die flessen ooit bij het water krijgen? De cenote is overigens mooi aangelegd, met een trap naar beneden.
De 2 mannen die ons moeten helpen komen aanzetten met 1 kruiwagen. Wij vragen of de flessen niet op de quad kunnen, want ze zijn echt zwaar. De mannen staan op gebruik van de kruiwagen, totdat 1 een set optilt. Kennelijk hebben ze nog nooit duikflessen in handen gehad, maar de kruiwagen was meteen van de baan. Er wordt een aanhanger gehaald met 2 lege banden. Deze worden opgepompt en de aanhanger wordt achter een quad gehangen. De duiksetjes worden zo in 2 keer naar de cenote gebracht. In 1 keer durven ze niet aan omdat de aanhanger toch echt zijn beste tijd gehad heeft. Wij dragen de flessen zelf de cenote in. Dat is prima te doen.
We proberen de mannen te vragen of ze enig idee hebben waar de ingang zit en ze wijzen ons een hoek aan. Daar zien we hooguit 1 heel klein gaatje, maar ze staan er op dat dit de ingang is. Ok, we gaan zien of het past. We spreken met onze dragers een duiktijd van 90 minuten af.
Dan kleden wij ons om en nemen extra reels mee, want ja, je weet het toch niet hoe het zit met de lijnen. Ik besluit eerst even een kijkje te gaan nemen en ja, ik kom er in. De ingang is krap, enorm krap. Met wat gewurg kom ik er door. En dan: wow, een enorm witte grot. Het doet een beetje denken aan de foto's die ik gezien heb van Orda. Maar dit is Mexico, weinig stalagtieten, maar toch wel een paar. En het zicht is gewoon goed. Dus ik ga terug en zeg tegen de anderen dat we er door passen, ook al is het nul zicht.
We vinden een lijn. Die ligt er niet overal nog even florissant bij, maar is bruikbaar. We besluiten bij de T eerst eens rechtdoor te gaan. De bellen veroorzaken veel perculatie, dus we zwemmen in de sneeuw. Zo ziet het er ook uit.
Toch vinden we ook mooie formaties en hier maken we uiteraard foto's van.
En dan komen we op een punt waar we niet verder durven. De grot wordt krap, en alles is enorm kwetsbaar. Dus we keren om. 260-280m van de ingang. Bij de T gaan we nu de andere kant nog op. Deze tunnel loopt dood.
En dan opeens zie ik nog een uitgang, tenminste zo lijkt het. En ja hoor, deze komt precies naast de onze uit. En is veel ruimer. Hadden die mannen ons beter hier er in kunnen sturen, maar vermoedelijk weten ze dat zelf ook niet. We gaan gewoon weer terug zoals we er ook in gekomen zijn en gaan nog een keer door de echt nauwe restrictie. Netjes binnen de afgesproken duiktijd zijn we terug. De mannen helpen ons weer met de flessen en we bedanken ze uiteraard vriendelijk en geven ze een fooi. Ook bedanken we de eigenaar van de cenote. Het was een bijzondere duik, vooral omdat je deze niet over kunt doen. De eigenaar en zijn vrouw zijn heel resoluut, nee, dit wordt geen officiële duikstek. Ook bij de duikschool waar we flessen gehuurd hebben kennen ze de cenote niet. Het was dus echt uniek en eenmalig om hier te mogen duiken.
We laten de foto's aan de eigenaar zien en hij is er erg blij mee.
) weet niet wat een cenote of perculatie is 
verder vind ik het zeer aangenaam lezen namelijk. 
