Gedicht 1 Wat in onze jaren samen is gebleken Is dat Jessie vol zat met streken Dat ze ineens besloot om stil te gaan staan Of er juist als een speer vandoor te gaan Ze genoot van haar leven Maar toen , was daar die artrose waar we niks meer aan konden doen Het was niet eerlijk haar vergeefs tegen de ziekte te laten strijden Haar nog een minuut langer te laten lijden De laatste keer dat ze haar hoofd over de staldeur stak De laatste keer met haar vriend Winston in de bak Het duurde maar heel even Maar toen werd het verlossende spuitje gegeven De laatste hap lucht De allerlaatste zucht Toen zakte ze langzaam in het stro Lieve Jessie, het is beter zo
Gedicht 2 Een traan.. Geboren in mijn ogen Rollend over mijn wangen En stervend op de grond
Die traan.. Die is voor de herinnering Jou & mij En gescheiden door de dood
Leven en dood.. Soms zo ver weg Plots zo dichtbij Zo onverwachts
Het afscheid was moeilijk, Maar zal nooit een echt afscheid zijn Want ooit ver weg en toch dichtbij Zal dat afscheid ongeldig zijn
Die dag.. Daar wacht ik op Mijn traan geboren in mijn ogen Rollend over mijn wangen
En lachend stervend op de grond
Deze gedichten had ik voor Jessie gemaakt. Ze is overleden aan ongeneeslijke artrose.