[verhaal] De Muur
Geplaatst: 16-06-04 22:20
Ik probeer gewoon nog eens om een poll in elkaar te knutselen, nadat die bij m'n vorige verhaal mislukt was. Dit is een stukje uit een later gedeelte, voor de Bokkers die deel 1 ook gevolgd hebben: Mijntje is het jongere zusje van Tara. En reacties zijn natuurlijk nog steeds altijd welkom!
Citaat:Mijntje haalde diep adem en pakte de teugels steviger vast. Door haar dunne handschoenen heen voelde ze hoe Alien ongeduldig op het bit knabbelde en gespannen wachtte op de kleinste aansporing om het parcours te beginnen. Mijntje nam de teugels en haar zweepje in haar linkerhand en boog kort haar hoofd naar de jury. Onder haar warme bloes en rijjasje voelde ze hoe zich zweetdruppels vormden en kriebelend omlaag kropen. Ze voelde de ogen van Tara, Sandra en haar ouders in haar rug prikken en de twijfels sloegen toe. Ze hoorde de bel gaan, maar was er met haar gedachten niet bij. Wat als het fout ging? Wist ze de route nog wel? Als Alien weigerde om met haar op zijn rug te springen? Wat had Tara gezegd? Laat Alien het werk doen. Geef signalen, aanwijzingen, geen bevelen. Zorg ervoor dat hij vol vertrouwen en trots het parcours springt. Ze liet de vosruin aanstappen en zette hem toen met een licht uitdrukken van haar rechterkuit in een linkergalop. Wist ze de route nog wel? Tara had dit met Alien moeten springen. Wat als het fout ging? Wat als Alien er weer als een gek vandoor stormde en alle dressuurtraining voor niets was geweest? Wat als hij tijdens de val alle vertrouwen in haar had verloren en niet meer wilde springen met haar? Over het antwoord hoefde ze niet lang na te denken, dat had ze de afgelopen weken al iedere nacht gedaan. Haar ouders zouden de pony zonder aarzelen verkopen. Ze voelde een brok in haar keel opkomen en slikte hard. Terwijl ze in een rustige galop een ruime volte galoppeerden aaide ze de pony even over zijn roodbruine, met kleine knotjes en witte tape versierde manekam. 'Het spijt me, Alien,' zei ze hees, 'voor alles.' Alien leek niets te merken, brieste vrolijk en rondde keurig de laatste bocht af. Toen doemde de eerste hindernis voor hen op en vergaten ze al het andere om zich heen.