''2017 word ons jaar schatje'' Dat waren mijn woorden tegen mijn vriend op 31 December 2016 om 00:00.. Maar niets was minder waar.
Ondanks alles heb ik toch geprobeerd te presteren dit jaar. Maar het was niet makkelijk. Ook had ik niet verwacht dat ik 2018 in zou gaan, met zeer veel moeite om mijn camera te kunnen pakken. En zodra ik hem bij heb, rollen de tranen over mijn wangen.
Ik neem jullie mee in mijn jaar, mijn hoogte punten, maar ook mijn diepte punten.
Januari:
Vol goede moed, en met heel veel zin ging ik dit jaar tegemoet. Tijd om eens flink te groeien. (vandaar dat foto's van begin het jaar minder zijn dan in de loop van het jaar)
Deze maand begon ik met een geweldige babyshower die ik mocht fotograferen. De meest geslaagde foto vond ik toch wel de bellypaint foto, zie hier onder:
De foto is genomen tegen een witte muur in de woonkamer. En de paint verraden wel al een beetje wat er precies aan de hand was. Inderdaad, een 2ling, en zoals de me to you beertjes op de buik geschilderd zijn, kwa roze en blauw, zo lagen de 2 guppies ook in de buik
Verder kreeg ik deze maand van mijn lieve schoonpapa een heel gaaf cadeau. Hij wilde dat ik groeien kon, en hij wilde me daar bij helpen.
Die ene avond zat ik op de bank, en kreeg ik ineens een body in mijn handen geduwd, en wel de Canon 5D Mark IV. Ik zou en moest het aan nemen, ookal vond ik dit heel erg moeilijk.
Niet veel later haalt hij nog iets te voorschijn, met de woorden ''deze kan je er ook vast wel bij gebruiken'' en het was een lens, de 70-200 MM USM II.
Tranen rolde over mijn wangen van blijdschap, Zo dankbaar, zo blij.
Februari:
Deze maand had ik een fotomeeting georganiseerd in de herperduin. En ik had heel veel geluk dat bokker Borstnoot ook mee ging. Zij heeft mij helemaal wegwijs gemaakt met mijn nieuwe camera. En dankzij haar heb ik die ene dag veel geleerd.
Er valt nog heel veel te leren. Maar voor een eerste echte keer moeten presteren met een camera die je niet kende, was ik zeer tevreden over het resultaat.
Echter was dit ook de maand dat ik minder ben gaan fotograferen. Geen meetings meer voorlopig. Want we kregen andere dingen aan ons hoofd.
Mijn lieve schoonpapa kreeg de uitslag van het ziekenhuis ''kanker''. Onze werelden storten in. En behoefte aan de fotografie was even weg.
Maart:
Deze maand ging ik toch mee naar een meeting. Niet zelf georganiseerd, maar dat wilde ik ook even niet.
Ook deze meeting heb ik me aan de tips van Borstnoot vastgehouden. En ik heb geprobeerd het onderste naar boven te halen deze dag.
Het resultaat was ik erg tevreden over.
Na deze meeting ben ik mijn nabewerking erg aan gaan passen. Omdat ik er zelf niet tevreden over was, en nog erg aan het zoeken ben.
April:
In april ben ik samen met mijn vriend er even tussen uit geweest, door middel van een dagje Efteling. Even lekker voor mezelf fotograferen, niks moet. Mislukt het, is het helemaal goed. Gaat het wel goed heb ik dat mooi mee genomen.
Ook over dit resultaat was ik echt zeer tevreden.
Mei:
Totaal geen behoefte gehad aan fotografie. Daarom ook echt maar 1 keer mijn camera gepakt, om op pad te gaan voor wat mooie foto's te schieten.
Deze dag ben ik met bokker Scheffersxx de bossen in gegaan, en uiteindelijk hebben we haar knappe tinker Gigy opgehaald, om nog wat foto's te maken.
Het was deze dag vooral heel erg warm!
Juni:
Het opgeven voor Bokt-reporter/fotograaf voor Horse Event was weer begonnen. En ik dacht, ach doe eens gek, geef jezelf gewoon op. Zo gezegd zo gedaan.
En ik mocht voor het 2e jaar op rij mee naar Horse-Event!
Maar daar horen natuurlijk wel voorbereidingen bij. Zo ook de Kick-Off dag. Deze was bij de Academy Bartels.
Wat een gave stal is dat, zo groot, zo perfect, zo netjes! Alles tot in de puntjes geregeld!
Ook kregen wij fotografen de kans om Imke op de foto te zetten.
Juli:
Ook deze maan gingen we weer een keertje naar de Efteling. Dit keer op een zomer avond, wanneer er dus veel vermaak was naast de attracties, Ook hierbij mocht mijn camera niet ontbreken. En ging hij dus gezellig mee.
Augustus:
Een maand zonder foto's. Zonder uitdagingen. Zonder iets. Hoe ik de maanden hiervoor weer steeds gemotiveerder werd, ging mijn zin naar foto's maken over, na het nieuws dat mijn schoonpapa, waarvan ik deze maand nog wel een studio lampen set gehad heb. uitbehandeld was. Ze konden niks meer voor hem doen.
Dit nieuws kwam hard aan. En bij dit verdriet paste mijn camera niet helemaal in.
September:
We moesten door gaan, en ik zou moeten knallen op Horse-Event, voor mijn schoonpapa! Hij heeft er voor gezorgd dat ik mijn droom kon na jagen, en dat ik me over mijn apparatuur geen zorgen hoefde te maken.
voor Horse-Event moesten we nog wel eventjes bij een clinicgever langs. Om te kletsen over hun voorbereidingen, en om wat leuke foto's te maken.
Ik mocht samen met mijn maatje naar Eva Roemaat en Jesse Drent. Hier heb ik de foto gemaakt waar ik nog steeds erg trots op ben. En die ook op de website van BIT gestaan heeft.
Na dit geweldig leuk gezellig, bezoekje, kwam horse-event!
We hadden Jesse even een appje gestuurd, of we bij hun show in de bak mochten fotograferen. En dat was echt geen enkel probleem.
En ook daar ben ik tevreden over het resultaat!
Oktober:
1 geplande fotomeeting. Met lood in mijn schoenen ging ik hier heen. Want thuis ging het bergafwaarts met mijn schoonpapa.
Maar hij wilde dat ik gewoon zou gaan. En dus ben ik met die gedachte toch foto's gaan maken.
En ook deze keer presteerde ik weer boven mijn kunnen voor mijn gevoel. Wat was ik trots!
Eind deze maand hebben we mijn lieve schoonpapa moeten laten gaan. Hij heeft de strijd tegen de vreselijke ziekte verloren. Erg verdrietig waren we. Maar voor hem was het beter zo.
November:
Eind deze maand raapte ik al mijn moed bij elkaar, en ging met mijn camera naar de studio. Deze is helaas niet niet af. Mijn schoonpapa had deze graag nog af willen maken. Maar ik had wel de kans om een beetje te oefenen op portret. En te kijken wat mijn lampenset precies kon. En een beetje te spelen.
En ook met dit resultaat ben ik erg tevreden:
December:
Voor deze maand heb ik mijn laatste foto gemaakt in de Efteling. Bij het IJspaleis om precies te zijn, dit is binnen in een zeer donkere tent.
Op de terugweg naar huis, heb ik flink wat tranen moeten laten.
Normaal gesproken zat schoonpapa op de bank te wachten, met wat ik terug kwam.
Als ik boven aan het bewerken was kwam hij daarom ook altijd even kijken hoe het ging, en wat ik al bewerkt had. En ik kreeg van hem ook altijd een hele eerlijke mening over de foto's
Het gemis is groot. Maar ik ben om ongelofelijk dankbaar voor de kansen die hij me gegeven heeft. Daarom wil ik dit topic ook een beetje ter ere aan hem maken!
Ook wil ik nog steeds iets met mijn naam van mijn fotografie doen. Ter ere aan hem. Hij heeft dit allemaal mogelijk gemaakt. Hij heeft me kansen gegeven. Hij was als een papa voor mij!
Lieve schoonpapa,
Ik mis je!
Ondanks alles heb ik toch geprobeerd te presteren dit jaar. Maar het was niet makkelijk. Ook had ik niet verwacht dat ik 2018 in zou gaan, met zeer veel moeite om mijn camera te kunnen pakken. En zodra ik hem bij heb, rollen de tranen over mijn wangen.
Ik neem jullie mee in mijn jaar, mijn hoogte punten, maar ook mijn diepte punten.
Januari:
Vol goede moed, en met heel veel zin ging ik dit jaar tegemoet. Tijd om eens flink te groeien. (vandaar dat foto's van begin het jaar minder zijn dan in de loop van het jaar)
Deze maand begon ik met een geweldige babyshower die ik mocht fotograferen. De meest geslaagde foto vond ik toch wel de bellypaint foto, zie hier onder:
De foto is genomen tegen een witte muur in de woonkamer. En de paint verraden wel al een beetje wat er precies aan de hand was. Inderdaad, een 2ling, en zoals de me to you beertjes op de buik geschilderd zijn, kwa roze en blauw, zo lagen de 2 guppies ook in de buik
Verder kreeg ik deze maand van mijn lieve schoonpapa een heel gaaf cadeau. Hij wilde dat ik groeien kon, en hij wilde me daar bij helpen.
Die ene avond zat ik op de bank, en kreeg ik ineens een body in mijn handen geduwd, en wel de Canon 5D Mark IV. Ik zou en moest het aan nemen, ookal vond ik dit heel erg moeilijk.
Niet veel later haalt hij nog iets te voorschijn, met de woorden ''deze kan je er ook vast wel bij gebruiken'' en het was een lens, de 70-200 MM USM II.
Tranen rolde over mijn wangen van blijdschap, Zo dankbaar, zo blij.
Februari:
Deze maand had ik een fotomeeting georganiseerd in de herperduin. En ik had heel veel geluk dat bokker Borstnoot ook mee ging. Zij heeft mij helemaal wegwijs gemaakt met mijn nieuwe camera. En dankzij haar heb ik die ene dag veel geleerd.
Er valt nog heel veel te leren. Maar voor een eerste echte keer moeten presteren met een camera die je niet kende, was ik zeer tevreden over het resultaat.
Echter was dit ook de maand dat ik minder ben gaan fotograferen. Geen meetings meer voorlopig. Want we kregen andere dingen aan ons hoofd.
Mijn lieve schoonpapa kreeg de uitslag van het ziekenhuis ''kanker''. Onze werelden storten in. En behoefte aan de fotografie was even weg.
Maart:
Deze maand ging ik toch mee naar een meeting. Niet zelf georganiseerd, maar dat wilde ik ook even niet.
Ook deze meeting heb ik me aan de tips van Borstnoot vastgehouden. En ik heb geprobeerd het onderste naar boven te halen deze dag.
Het resultaat was ik erg tevreden over.
Na deze meeting ben ik mijn nabewerking erg aan gaan passen. Omdat ik er zelf niet tevreden over was, en nog erg aan het zoeken ben.
April:
In april ben ik samen met mijn vriend er even tussen uit geweest, door middel van een dagje Efteling. Even lekker voor mezelf fotograferen, niks moet. Mislukt het, is het helemaal goed. Gaat het wel goed heb ik dat mooi mee genomen.
Ook over dit resultaat was ik echt zeer tevreden.
Mei:
Totaal geen behoefte gehad aan fotografie. Daarom ook echt maar 1 keer mijn camera gepakt, om op pad te gaan voor wat mooie foto's te schieten.
Deze dag ben ik met bokker Scheffersxx de bossen in gegaan, en uiteindelijk hebben we haar knappe tinker Gigy opgehaald, om nog wat foto's te maken.
Het was deze dag vooral heel erg warm!
Juni:
Het opgeven voor Bokt-reporter/fotograaf voor Horse Event was weer begonnen. En ik dacht, ach doe eens gek, geef jezelf gewoon op. Zo gezegd zo gedaan.
En ik mocht voor het 2e jaar op rij mee naar Horse-Event!
Maar daar horen natuurlijk wel voorbereidingen bij. Zo ook de Kick-Off dag. Deze was bij de Academy Bartels.
Wat een gave stal is dat, zo groot, zo perfect, zo netjes! Alles tot in de puntjes geregeld!
Ook kregen wij fotografen de kans om Imke op de foto te zetten.
Juli:
Ook deze maan gingen we weer een keertje naar de Efteling. Dit keer op een zomer avond, wanneer er dus veel vermaak was naast de attracties, Ook hierbij mocht mijn camera niet ontbreken. En ging hij dus gezellig mee.
Augustus:
Een maand zonder foto's. Zonder uitdagingen. Zonder iets. Hoe ik de maanden hiervoor weer steeds gemotiveerder werd, ging mijn zin naar foto's maken over, na het nieuws dat mijn schoonpapa, waarvan ik deze maand nog wel een studio lampen set gehad heb. uitbehandeld was. Ze konden niks meer voor hem doen.
Dit nieuws kwam hard aan. En bij dit verdriet paste mijn camera niet helemaal in.
September:
We moesten door gaan, en ik zou moeten knallen op Horse-Event, voor mijn schoonpapa! Hij heeft er voor gezorgd dat ik mijn droom kon na jagen, en dat ik me over mijn apparatuur geen zorgen hoefde te maken.
voor Horse-Event moesten we nog wel eventjes bij een clinicgever langs. Om te kletsen over hun voorbereidingen, en om wat leuke foto's te maken.
Ik mocht samen met mijn maatje naar Eva Roemaat en Jesse Drent. Hier heb ik de foto gemaakt waar ik nog steeds erg trots op ben. En die ook op de website van BIT gestaan heeft.
Na dit geweldig leuk gezellig, bezoekje, kwam horse-event!
We hadden Jesse even een appje gestuurd, of we bij hun show in de bak mochten fotograferen. En dat was echt geen enkel probleem.
En ook daar ben ik tevreden over het resultaat!
Oktober:
1 geplande fotomeeting. Met lood in mijn schoenen ging ik hier heen. Want thuis ging het bergafwaarts met mijn schoonpapa.
Maar hij wilde dat ik gewoon zou gaan. En dus ben ik met die gedachte toch foto's gaan maken.
En ook deze keer presteerde ik weer boven mijn kunnen voor mijn gevoel. Wat was ik trots!
Eind deze maand hebben we mijn lieve schoonpapa moeten laten gaan. Hij heeft de strijd tegen de vreselijke ziekte verloren. Erg verdrietig waren we. Maar voor hem was het beter zo.
November:
Eind deze maand raapte ik al mijn moed bij elkaar, en ging met mijn camera naar de studio. Deze is helaas niet niet af. Mijn schoonpapa had deze graag nog af willen maken. Maar ik had wel de kans om een beetje te oefenen op portret. En te kijken wat mijn lampenset precies kon. En een beetje te spelen.
En ook met dit resultaat ben ik erg tevreden:
December:
Voor deze maand heb ik mijn laatste foto gemaakt in de Efteling. Bij het IJspaleis om precies te zijn, dit is binnen in een zeer donkere tent.
Op de terugweg naar huis, heb ik flink wat tranen moeten laten.
Normaal gesproken zat schoonpapa op de bank te wachten, met wat ik terug kwam.
Als ik boven aan het bewerken was kwam hij daarom ook altijd even kijken hoe het ging, en wat ik al bewerkt had. En ik kreeg van hem ook altijd een hele eerlijke mening over de foto's
Het gemis is groot. Maar ik ben om ongelofelijk dankbaar voor de kansen die hij me gegeven heeft. Daarom wil ik dit topic ook een beetje ter ere aan hem maken!
Ook wil ik nog steeds iets met mijn naam van mijn fotografie doen. Ter ere aan hem. Hij heeft dit allemaal mogelijk gemaakt. Hij heeft me kansen gegeven. Hij was als een papa voor mij!
Lieve schoonpapa,
Ik mis je!
Ben namelijk erg blij met de foto's die jij hebt genomen daar!
Je foto's zijn zo leuk, en dan soms (zoals bij foto 1) is je handtekening zo half onleesbaar, terwijl ze eigenlijk wel mooi is. Is er een rede dat je kiest om ze in het grijs te doen en bv niet doorzichtiger? 
