Geplaatst Hij heeft het gelukkig wel overleefd maar hij moet nu waarschijnlijk weer
Ik praat met je
Maar zo voelt het anders niet
Ik zie je nu
Ik ben gebroken,,..
Wat je waarschijnlijk wel ziet
Mijn hand begint te trillen
Mijn adem stopt heel even
zo'n verdrietige blik van jou
Laat mij stilstaan laat mij beven..
Ik kan het gewoon niet geloven
Een traan rolt over mijn wang
Je bent ook nog zo jong
Ik ben zo ontzettend bang...
Je voelt echt als een vriend
Want in zo'n korte tijd
heb jij mij kunnen raken
En nu raak ik je al kwijt?
Dat kan toch niet gebeuren
Ik wil je echt nog kunnen zien, kunnen voelen
Al jouw mooie woorden die nu door mijn hoofd krioelen.
Zullen we het er maar bij houden
Dat ik je morgen weer spreek
Dat mijn hand weer de jouwe raakt
Dat ik je kan horen lachen
Ik probeer het te geloven....
Maar je zal mijn hartje nooit verlaten
Dit kan ik je beloven!
