Geplaatst 
Ik weet het nog heel goed, het moment van de breuk. Het was anders dan een gewone val, het was een abnormale situatie met een vleugje romantiek. Het was zoals velen het zullen beschrijven pijnlijk.
Het begon allemaal op een mooie zaterdag ochtend, wij de beruchte 3 hadden een halve afspraak, we zouden elkaar treffen in de middag. Er was namelijk veel te doen deze middag, Flash dance was de dag ervoor in elkaar geslagen door Terry ook wel bekend als ‘de moordenaar’ en had aandacht nodig, ook zouden Shanna’s lag spieren getraind moeten worden en ook Pauline zou even uit haar rol van zorgzame moeder en goede echtgenote stappen om weer wat actie mee te maken. Actie zou er komen, en niet zo’n klein beetje. Shanna & Pauline waren eerst naar de ‘ruitershop’ gegaan om daar een extreem sexy halstertje te kopen voor de Bubbles de shetland pony met de nadruk op pony. Ook hadden ze prachtige Kiefer peesbeschermers gekocht en natuurlijk de overheerlijke mint likstenen, die ze voor de paarden gekocht zouden hebben. Deze likstenen zijn niet alleen geliefd bij de paarden maar ook bij de 3, waarschijnlijk waren Shanna & Pauline niet van plan de gehele likstenen aan de paarden te geven maar ook zelf een brok op te likken! Toen Shanna & Pauline aangekomen waren op Stal werden alle spullen bewonderenswaardig nog eens bekeken. Na een lange conversatie tussen de drie besloten ze, Bubbels en Idor onder handen te nemen met een grote was beurt. Bubbels was deze week al eerder gewassen, maar
door zijn liefde voor zand, was het zand weer tussen z’n mooie vachtje gekomen. Alleen een probleem de Shampoo was op! Dus op naar Super de Boer, Shanna nam haar extreem glimmende zwarte Zip en Pauline nam haar zusjes
Snor. Ik ontdekte dat Pauline toch niet zo braaf was zoals iedereen dacht, er zaten namelijk verse kogelgaten in de snor, Pauline vertelde, dat haar laatste bankoverval niet helemaal was gegaan zoals geplant, maar dat ik me geen zorgen hoefde te maken en dat ik gewoon achterop kon! Zo gezegd zo gedaan, daar zat ik dan. Shanna was link vandaag, ze daagde automobilisten uit maar won de strijd om het midden van de weg zoals altijd. Aangekomen bij de Super, stapte ze de winkel in. Al snel werd er sap in het mandje gegooid, ook volgden er zakken spekkies. Toen we bij de brood afdeling kwamen, hadden we allemaal ons besluit genomen, ik nam een ‘petit baquette’ Pauline & Shanna een kaas broodje en Shanna zag tot haar verbazing een pakje met 2 broodjes gevuld met chocolade, deze broodjes lagen haar zo uit te dagen dat ze ze greep en in het mandje smeet. Nu was het mijn opgave om mijn ‘petit baquette’ en hun kaasbroodjes te pakken. Tot mijn stomme verbazing kreeg ik de kast waar de broodjes in lagen niet open, ik trok, ik sjorde, ik kreunde van onmacht. Gelukkig waren de andere blonde 2 er nog die mogelijk wel zouden kunnen uitvinden hoe deze kast werkte. Maar ook hen lukte het niet. Mislukt & gedoemd waren wij, we konden niet eens een kast met broodjes openen. Ik had een plan, het was een gedurfd plan maar het zou werken, daar ging ik dan ‘mag ik wat vragen?’ vroeg ik aan de jongen achter de brood afdeling, ‘hoe maak je deze kast open?’, hij antwoordde schuchter, ‘heb je het handvat al geprobeerd?’. De tranen sprongen in m’n ogen, ik hield me in. Gelukkig was Pauline zo snugger om te vertellen dat het niet aan ons lag maar aan de kleur van ons haar, dit bracht het traanvocht in mijn ogen weer op een normale hoeveelheid. Vervolgens de Shampoo afdeling, het moest een grote fles zijn, paarden hebben immers veel haar, dan moest het ook nog eens niet te duur zijn, kortom het huismerk! Ook lag er nog crèmespoeling, een goed idee leek het ons om dit ook maar te nemen, dan zouden ze echt mooi gaan glimmen. Daar liepen we dus, met 2 liter flessen Shampoo, 2 liter flessen crèmespoeling en veel zoete hapjes en een pak fris. Je zag de mensen kijken in de winkel, ‘die gaan zeker die bos krullen een keertje wassen’, t was ook wel logisch dat ze dat dachten, m’n haar zat namelijk vol met strootjes en zelfs een beetje zaagsel. Aangekomen op stal zagen we onze stal genoten Kim, Joyce en Ronald lopen, Margreet zat op de fiets. Ze waren op weg naar de IJslander stal, waar wedstrijden tolt en telgang werden gehouden. Dus ook wij gingen meteen door naar de IJslander stal. Daar aangekomen, zagen we allemaal uit vergrote Shetlanders alleen dan zonder enorme buik! Bubbles ziet er nog pony achtiger uit dan deze vreemde wezentjes. Mijn smaak was het niet, hoewel ze erg knuffelbaar leken. Daar zaten we, met ze drieën bijna iedereen af te kraken, op enkele extreem mooie paardjes na. Maar ja, wij de 3 houden het dan ook op onze geliefde Pebbles, Flash dance, Bubbles en natuurlijk niet te vergeten Idor. Terug naar stal dan maar. Op stal aan gekomen hebben we eerst al het lekkers verorberd en tegelijk goede gesprekken gehouden over ex stalgenoten en andere slechte mensen. Na onze overheerlijke lunch van gemiddeld 1200 calorieën besloten we dat het nu tijd was om deze calorieën te verbranden, we waren het er namelijk allemaal mee eens dat we te dik zijn. Shanna’s buikje is nog steeds niet strak genoeg en ook haal kontje mag nog iets lekkerder worden, Pauline durft niet eens meer in de spiegel te kijken sinds ze moeder is, dit valt op zich wel heel erg mee, ze is namelijk wel de lichtste van ons drieën en dan hebben we mij nog, het zwaar gewicht! Ze zeggen dat ik zware botten heb, maar mijn kont is ook niet het kleinste, en na 1200 calorieën als snack is mijn buik ook weer een maat groter! Kortom, tijd om calorieën te martelen. Eerst de pony’s uit de wei halen. Idor staat natuurlijk braaf vooraan in de wei in tegenstelling tot Pebbles die alles al zag aankomen en dus 1 kilometer verderop staat. Wij zijn niet dom denken Shanna en ik, en dus besluiten we Pebbles op haar eigen manier terug te pakken, ja je snapt het al, een race! De halstertouwen waren gepakt, ik nam een rode, deze symboliseerde de overwinning die in zou halen en een zwarte die de slechtheid van mij en Pebbles zou symboliseren, wij zouden Shanna en Idor namelijk nooit laten winnen. Shanna was met een veel vredigere houding zich aan het voorbereiden voor ‘the big battle’.
Daar liepen we dan stoer als we waren het weiland in, Pauline zou de scheidsrechter worden, en bleef dus relaxt achter, om ons in de gaten te houden. Na enkele minuten kwamen we aan bij de brave Idor, die alles wel zag zitten. Met een klein voetjes zat Shanna al. Ze liepen achter mij aan richting de ons negerende Pebbles. Na honderden meters gelopen te hebben kwamen we dan aan bij Pebbles, die ons met een vrolijke blik begroete, zo van geef me dat handje biks maar dan kunnen jullie zo meteen weer op rotten!!!! Wij hadden geen handje biks en al snel veranderde Pebbles haar blik in een schichtig boos paard, wat ons een klap zou verkopen als ze dat kon. Ik kwam liefelijk naar haar toe en vertelde haar, dat het tijd was om mijn arm te breken, nee hoor grapje, tijd om te bewijzen wat we waard waren! Dus Shanna wacht terwijl ik via het hekje dat achter in de wei staat op Pebbles haar rug spring. Pebbles snuffelt zoals gewoonlijk aan m’n schoen en bijt er vervolgens zachtjes in om mij te laten zien dat ze hier absoluut geen zin in heeft! Toch draai ik haar om, en ze begrijpt het ze mag draven. Ze vindt het toch leuk, met de oren naar voren draaft ze naast Idor terwijl Shanna en ik een halve conversatie voeren over wat we zo meteen gaan doen! We vonden het prachtig, Bubbels ging in ren galop voor ons uit, terwijl Terry rare sprongen om ons heen maakte. Als je ons kon zien zou je zien hoe onze ogen glitteren van opwinding over wat er zo zou gaan gebeuren. Pebbles ging al snel harder dan Idor, en daar gingen we dan een leuke snelle draf met hier en daar een aantal pasjes telgang zoals al die poedersuiker Shetlandse IJslanders dat doen maar dan beter! Ik kwam al snel aan en wachtte een enkele minuut totdat Shanna met Idor aan kwam. Pauline was inmiddels in slaap gevallen, omdat er weinig actie te zien was, maar ze zag nu in onze ogen dat er onheilspellende dingen zouden gebeuren. Een race dacht ze waarschijnlijk. We zouden de terug weg nog gaan draven om de pony’s nog even warm te laten draaien zodat ze zo meteen met volle pk in de aanval zouden kunnen gaan, om de overwinning te behalen. Weer gingen we in draf, dit keer wat langzamer maar weer hard, hard genoeg om een ijslander te verslaan. Dit keer rende Terry en Bubbels niet mee! Die bleven grazen bij Pauline. Aangekomen aan de andere kant van weiland, stonden we elkaar nog een laatste keer uit te dagen. Ja, we zouden gaan en ja we zouden harder gaan dan we ooit zijn gegaan, en ja iedereen zou verbijsteren van onze top snelheid! Daar gingen we dan, zij aan zij, in draf wachten op elkaars toestemming om over te gaan in rengalop. De Adrealine gierde al door ons lichaam we voelde alles anders we waren ‘high’. ‘Ja’ gilde Shanna, ze was klaar om te gaan, en ‘ja’ riep ik, ik wilde het nu harder dan ooit, winnen! Daar gingen we dan, we gingen wel 20 meter in top snelheid, het was fantastisch, ik voelde me als in de hemel, vrij deze maatschappij, niets meer te maken met niemand alleen ik en Pebbles, hard. Het winnen maakte me niet eens meer uit want ik lag voor, en ik ging hard. Shanna genoot er duidelijk ook van, ik kon niet om kijken maar ik voelde het. We gingen wat we altijd al gewild hadden. Toen in een fractie van een seconde realiseerde ik mij dat ik toch niet zo stevig zat en besloot met de gedachte in mijn achterhoofd dat Pebbles met haar hoofd zou gaan schudden als ik haar mannen zou pakken toch haar mannen te pakken. En inderdaad Pebbles schudde haar hoofd in ren galop, dit was niet waar, hoopte ik maar ’t was waar. Daar zat ik onstabiel met een haartje tussen mijn vingers. Ik dacht dit kan zo wel een haartje is genoeg hou vast, Pebbles vond dit niet oké, onze snelheid minderden en Idor naderde. Pebbles haar kontje vloog enkele fatale centimeters omhoog. Daar ging ik, ik wilde het niet, maar de zwaartekracht was mij de baas, ik wilde als ik toch moest naar rechts vallen, dan zou ik tenminste niet vertrapt worden door de hoeven van Idor, ondanks mijn wil naar rechts te vallen viel ik toch naar links. Daar viel ik, met mijn kin op mijn borst, ik viel op mijn hoofd, maar mijn vele haar, dempte de val, ik rolde, ik zie me benen nog over mijn hoofd gaan, wat was dit? Ik snapte het niet, maar er was geen tijd om te denken. Toen mijn lichaam tot stilstand kwam, kreunde ik, au! De breuk was ontstaan, het was magisch moment, de romantiek van het rollen door de wei, het absurde moment van totaal genot van de highheid van de snelheid die oversloeg tot het koppeltje duikelen. Op de achtergrond hoorde ik een vrolijk gelach, wat ook mee speelde tot dit absurde moment. Ik stond op, verdwaast als ik was, er was geen pijn, er was verlamdheid, m’n arm was verlamd. Het gevoel van verlamming drong tot mij door als er is niets aan de hand! Er was ook niets aan de hand. Ik weet niet meer of ik lachte om deze vreemde momenten, of dat ik boos was dat Pebbles haar hoofd had geschud! Ik denk dat het iets van beide was! Shanna was inmiddels gestopt met lachen en vroeg me of het ging, ik vertelde dat alles pikobello was alleen me schaafwonden een beetje pijn deden. Ik keek naar m’n onverlamde arm, en tot verbazing zaten er dan ook 2 gewone schaafwonden. Ik wilde verder in ren galop, maar dat kon niet, Pebbles stond inmiddels namelijk al 500 meter verderop te grazen, en ik zou er ook niet op kunnen klimmen met een verlamde arm. Shanna ging Pebbles maar achterna, om te voorkomen dat ze in mijn halstertouw teugels zou gaan staan. Inmiddels was Pauline bezorgt geworden en liep ze op ons af, ik liep op Shanna af die inmiddels Pebbles had gevangen. Ook Margreet kwam kijken wat er aan de hand was.Iedereen kwam kijken wat eraan de hand was. Binnen no time stonden we daar gezellig te praten over Pebbles haar bok. Daar stonden we, Bubbles, Terry, Idor, Pebbles Margreet Pauline Shanna en ik. Plotseling werd het zwart voor me ogen, ik viel neer en werd wakker in t ziekenhuis, grapje. Het werd zwart voor m’n ogen en ik ging maar ff liggen. Bubbles kwam mij onderzoeken, eerst werd mijn verlamde arm, grondig besnuffelt er daarna werd mijn gezicht gelikt en bevoelt met zijn neusharen en neusje. Het kriebelde het was lief maar niet wat ik nodig had. Ik ging Pebbles maar eens ff op stal zetten eten geven.
Nadat gedaan te hebben begon mijn arm toch een beetje te creperen. Inmiddels was iedereen terug gekomen op stal, om te zien of ik nog leefde, wat wel het geval was. Me armpje was aan het opzwellen en Pauline besloot dat ie maar eens afgespoten moest worden. De pijn werd heviger, en m’n arm spoot bijna uit elkaar, nee das niet waar, het deed wel pijn maar niet extreem. Na 10 minuten overwegen of we de ambulance op moesten bellen, had Pauline een geweldige ingeving, ‘let’s call stefan’ and so we did. Het was allemaal niet zo erg dachten we. Na alles opgeruimd te hebben en nog een aantal hilarische gesprekken was iedereen opgestapt, en kwam Sara me halen om toch maar naar het ziekenhuis te gaan om eens even te checken wat er aan de arm was.
In ziekenhuis heb ik mij verbaast, ze hebben daar namelijk speelgoed voor kinderen zoals mijn broertje en mijn zusje wat verschrikkelijk veel geluid maakt. Zo veel geluid dat de pijn nog erger wordt, zo erg dat je je bijna doodgaat irriteren. Ik heb me zo geërgerd dat ik bijna zat te huilen, en ze wilde uitschelden in de wachtkamer waar nog een aantal creperende mensen zaten.
Ook heb ik me geërgerd aan de wacht tijd in het ziekenhuis, 3 uur, ik heb 3 uur moeten wachten, dat kan toch niet! Kom we gaan nog meer bezuinigen! Maar goed, ik dwaal af, me arm bleek dus toch gebroken te zijn! J
:D:D:D