[verhaal] De Muur

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 

Wat vind je van dit verhaalfragment?

Leuk
12 (66%)
Geen mening/Ik weet het niet
4 (22%)
Matig - slecht
2 (11%)

Totaal aantal stemmen: 18



Anoniem

[verhaal] De Muur

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-06-04 21:20

Ik probeer gewoon nog eens om een poll in elkaar te knutselen, nadat die bij m'n vorige verhaal mislukt was. Dit is een stukje uit een later gedeelte, voor de Bokkers die deel 1 ook gevolgd hebben: Mijntje is het jongere zusje van Tara. En reacties zijn natuurlijk nog steeds altijd welkom!

Citaat:
Mijntje haalde diep adem en pakte de teugels steviger vast. Door haar dunne handschoenen heen voelde ze hoe Alien ongeduldig op het bit knabbelde en gespannen wachtte op de kleinste aansporing om het parcours te beginnen. Mijntje nam de teugels en haar zweepje in haar linkerhand en boog kort haar hoofd naar de jury. Onder haar warme bloes en rijjasje voelde ze hoe zich zweetdruppels vormden en kriebelend omlaag kropen. Ze voelde de ogen van Tara, Sandra en haar ouders in haar rug prikken en de twijfels sloegen toe. Ze hoorde de bel gaan, maar was er met haar gedachten niet bij. Wat als het fout ging? Wist ze de route nog wel? Als Alien weigerde om met haar op zijn rug te springen? Wat had Tara gezegd? Laat Alien het werk doen. Geef signalen, aanwijzingen, geen bevelen. Zorg ervoor dat hij vol vertrouwen en trots het parcours springt. Ze liet de vosruin aanstappen en zette hem toen met een licht uitdrukken van haar rechterkuit in een linkergalop. Wist ze de route nog wel? Tara had dit met Alien moeten springen. Wat als het fout ging? Wat als Alien er weer als een gek vandoor stormde en alle dressuurtraining voor niets was geweest? Wat als hij tijdens de val alle vertrouwen in haar had verloren en niet meer wilde springen met haar? Over het antwoord hoefde ze niet lang na te denken, dat had ze de afgelopen weken al iedere nacht gedaan. Haar ouders zouden de pony zonder aarzelen verkopen. Ze voelde een brok in haar keel opkomen en slikte hard. Terwijl ze in een rustige galop een ruime volte galoppeerden aaide ze de pony even over zijn roodbruine, met kleine knotjes en witte tape versierde manekam. 'Het spijt me, Alien,' zei ze hees, 'voor alles.' Alien leek niets te merken, brieste vrolijk en rondde keurig de laatste bocht af. Toen doemde de eerste hindernis voor hen op en vergaten ze al het andere om zich heen.


Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-04 08:49

Dankjewel! Soms denk ik dat er iets teveel details in staan waardoor de zinnen wat te lang worden (vooral in het begin), maar mijn doel was inderdaad om heel kort even de hele sfeer te beschrijven. Het vervolg:



Citaat:
'Ik durf niet te kijken!' riep Tara uit terwijl ze zich van de ring afdraaide, toen ze haar zusje en Alien op de eerste hindernis af zag galopperen.
'Natuurlijk wel, het zijn je leerlingen.' Zei Sandra bestraffend terwijl ze met haar kruk in Tara's zij prikte, 'En zo te zien gaan het allemaal van een leien dakje, kijk zelf maar.'
Tara draaide zich weer om en zag Alien met de oortjes naar voren over de eerste hindernis zeilen. Mijntje keek al weer ingespannen naar de volgende sprong, die na een flauwe bocht naar rechts kwam. Na de landing volgde een halve baan in galop naar de volgende hindernis, een combinatie van twee blauw-wit geverfde hekken die met enkele galopsprongen ertussen opgesteld stonden. De hekken! Vol afgrijzen sloeg Tara de handen voor haar mond. Die hadden ze na het ongeluk nooit meer met hem geoefend! Alien zette aan het begin van de lange lijn nog een enthousiaste en snelle galop in, maar leek te twijfelen toen hij de hekken voor zich op zag doemen. Hij schudde met zijn hoofd en vertraagde duidelijk merkbaar zijn galop. Tara zag het weer levendig voor zich: Alien zou proberen erlangs te glippen, Mijntje zou met zweep en teugels hem proberen erover te dwingen… Met ingehouden adem keek ze naar het parcours, waar Alien met de oren in de nek tegen het bit vocht om vrij te komen en weg te kunnen springen. Ze zag hoe Mijntje haar gezicht vertrok, de teugels strakker pakte om de steeds wilder protesterende Alien in bedwang te houden en haar zweep optilde…

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-06-04 15:01

Vervolg komt zondag, eerst moet ik met vakantie. Haha!

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-06-04 21:12

En het is zondag! Haha! Dankjewel voor alle reacties op mijn stukjes verhaal. Dat er delen dubbel staan had ik zelf tijdens het schrijven ook al door (volgens mij bedoel je het stukje waar Mijntje twijfelt over de wedstrijd, dan haar pony in galop zet en dan weer doortwijfelt, dat moet nog iets beter dus Haha!), maar ik hoor ook graag kritiek van de mensen die er wat minder aan vonden. Maar goed, deel 3:

Citaat:
Ze zag hoe Mijntje haar gezicht vertrok, de teugels strakker pakte om de steeds wilder protesterende Alien in bedwang te houden en haar zweep optilde… En toen was het voorbij. Vol verbazing zag Tara hoe haar zusje plotseling de zweep weer liet zakken, de teugels losliet en Alien slechts even met haar kuiten aankneep. Met nog vijf galopsprongen te gaan viel plotseling alle dwang weg en Alien ging bijna over de kop van verbazing. Hoewel hij niets meer had om tegen te vechten, leek hij nog steeds te aarzelen bij het zien van de hekken. Toen hij echter voelde hoe Mijntje zacht maar beslist haar kuiten aandrukte en weer losliet, nam hij zijn beslissing. Met een grote laatste galopsprong kwamen ze midden voor de hindernis terecht, waar Alien krachtig afzette en zich met een overdreven hoge sprong over het hek gooide. Hij landde niet helemaal netjes, maar wist door een lichte teugelhulp van Mijntje weer voor recht voor de tweede sprong uit te komen en zich hier met glans overheen te wurmen. Toen ze weer landden, prikten Aliens oren enthousiast naar voren en kon Mijntje onmogelijk haar brede grijns verbergen. De rest van het parcours leek gewoon niet meer te bestaan. Mijntje zat bijna bewegingsloos in het zadel en de vurige vos wierp zich vol enthousiasme op de volgende hindernissen. Tara voelde hoe ze kippenvel kreeg en stootte Sandra woordloos aan. Die knikte. Iedereen in het publiek voelde het. Hier gebeurde iets heel bijzonders. Paard en ruiter waren één geworden. Aliens plezier werkte zo aanstekelijk dat het publiek, dat eerst nog goedkeurend mompelde als een hindernis foutloos gesprongen werd, met elke sprong enthousiaster werd en begon te applaudiseren voor elke hindernis die door de combinatie overwonnen werd. Alien werd steeds overmoediger, nam elke hindernis zo schuin mogelijk en sprong bijna een meter hoger dan de bovenste balken. Mijntje lachte hardop mee, maar nam de pony iets terug toen hij de bochten wel heel erg af begon te snijden. Alien accepteerde het signaal en nam wat gas terug. Ze namen de blauw-witte hekken zonder problemen voor een tweede keer en hoefden nog maar één hindernis te nemen, toen Tara zag dat er iets mis was. Plotseling hield Mijntje Alien zo ver in dat hij alleen nog ongeduldig op zijn plaats kon trappelen. Ze keek paniekerig om zich heen, terwijl ze Alien een ronde om zijn as liet draaien. Ze was de weg kwijt! Tara balde haar vuisten. Ze had dit kunnen weten. Mijntje had niet genoeg tijd gehad om zich voor te bereiden en had niet van tevoren het parcours kunnen lopen, dat had zíj gedaan. Dit was haar schuld. Haar zusje hoefde nog maar één hindernis te nemen, een stijlsprong met groene planken. Maar Mijntje kon die van waar ze nu stond niet zien, omdat de smalle groene hindernis half verscholen ging achter een boompje dat als versiering naast de muur stond. De muur die nu al opgebouwd was voor het nationale springparcours van vanavond. Tara zag hoe haar zusje de pony nog een kleine volte liet galopperen. Weer zag ze de laatste hindernis over het hoofd en Alien werd steeds ongeduldiger. Hij wilde springen! Mijntje keek nog een keer vertwijfeld om zich heen en nam toen een beslissing. Opgelucht zag Tara hoe ze de pony aanspoorde, de volte verbrak en in de richting van de laatste stijlsprong galoppeerde. Toen sloeg haar de schrik om het hart. Het hele publiek hield zijn adem in. Mijntje reed verkeerd! Ze had de hindernis nog steeds niet ontdekt en reed niet, zoals moest, om de muur heen, maar…

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-06-04 09:07

Heheheheh.... ~~}>

En geloof me, het volgende stukje geeft nog steeds geen enkel antwoord, dus het lijden gaat vrolijk verder.. Haha!

Maar het is wel grappig, ik heb het stuk denk ik twee weken geleden geschreven en knip het nu steeds in stukjes voor Bokt (die stukken kijk ik dan even goed na om ze vervolgens hier neer te zetten), maar het valt me op hoeveel cliffhangers je dan plotseling kunt maken door gewoon even creatief te knippen en te plakken. *LOL* Wat me ook heel erg meevalt, is dat het toch tamelijk lees- en begrijpbaar is, terwijl het slechts een klein stukje is uit het (bijna) einde van een veel groter verhaal en ik me afvroeg of het wel duidelijk was wie bijvoorbeeld Mijntje en Tara zijn, hoe de relatie is tussen Mijntje en Alien Star en dat ze eerder een ongeluk hebben gehad tijdens het springen waardoor ze niet meer samen hebben kunnen trainen.

Maar goed, vanavond deel 4, morgenavond deel 5 en dan is de koek helaas weer op, geen moeilijke hindernissen of bloedstollende cliffhangers meer en kunnen we weer rustig slapen. En om te bewijzen dat ik toch ook heel aardig kan zijn, zal ik voor de mensen met acute slaapproblemen alvast even een tipje van de sluier oplichten:

Neuh, toch maar niet. Schijnheilig *LOL* Nog twee daagjes geduld!

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-06-04 12:19

Citaat:
Mijntje wist dat Alien zou ontploffen als ze hem nog langer op de volte zou houden. Ze wist dat als ze nog langer aarzelde ze tijdsfouten zouden krijgen en niet door mogen naar de barrage. En ze wist ook zeker dat deze hindernis niet bij het parcours hoorde. En toch moesten ze nog één sprong en de rest hadden ze allemaal al een keer gehad. Misschien had ze de parcoursschets niet nauwkeurig genoeg bestudeerd? De laatste hindernis had hier ergens moeten staan en er was maar één mogelijke kandidaat. Ze liet Alien de laatste volte afmaken tot ze recht voor de hindernis uitkwamen en gaf hem toen vastberaden de sporen. Alien vloog naar voren. Mijntje kwam uit het zadel naar voren en gaf de pony de volledige teugel, om hem alle vrijheid te geven voor het strekken van zijn hals. Toen kon ze alleen nog maar hopen. Alien moest het alleen doen. De hindernis torende met zijn 1.65 meter hoog boven hen uit. Alien zag de muur op zich af komen en aarzelde geen moment. Met zijn hoofd hoog in de lucht schatte hij de omvang van het gevaarte in, verzamelde zich, nam een laatste galopsprong en zette af.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-06-04 09:04

KOest! Af! ~~}>

Nou goed dan, laatste stukje. En dan is deze scene helaas weer op. Geen nieuwe hindernissen meer. Haha! Maar misschien zet ik nog wel weer eens een ander gedeelte van hetzelfde verhaal op CB als ik weer wat meer af heb en het een leuk stukje is. Maar goed. De Muur. Knipoog



Citaat:
Het werd doodstil toen Mijntje en Alien achter de hindernis verdwenen. De muur was zo groot en massief dat hij het meisje en haar pony enkele seconden volledig aan het gezicht onttrok. Achter Tara begon een man al tegen zijn vrouw te verklaren dat de pony geweigerd moest hebben, toen de combinatie weer zichtbaar werd. Langzaam, héél langzaam, en met een zichtbare krachtsinspanning vocht Alien Star zich boven de monsterachtige hindernis uit, leek even bewegingsloos boven de bovenste rij blokken te zweven, en liet zich toen gedwee door de zwaartekracht weer naar beneden leiden. Toen hij veilig op de bodem landde, barstte er een enorm kabaal los. Stoelen vielen om terwijl mensen opstonden, klapten en juichten, Tara vloog Sandra en haar ouders om de hals en Pasja en Krul sprongen uitgelaten tegen hun baasjes op. Mijntje leek het allemaal echter niet meer te horen. Toen Alien enkele meters na de muur de teugels uit haar handen trok, in een sukkeldrafje overging en nieuwsgierig om zich heen keek, liet ze zich met tranen in haar ogen van zijn rug glijden en viel hem snikkend om de hals. 'Dankjewel, Alien, je bent aller, allerbeste van de wereld.' Ze hoorde in de verte de bel gaan die vertelde dat ze gediskwalificeerd waren. Het deed haar echter niets meer. Alien had haar laten zien dat hij haar vertrouwde, en dat zij op hem kon vertrouwen. En dat was belangrijker dan welke beker, welk applaus dan ook.


Tevreden? Was dit het einde dat verwacht werd? Knipoog

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-06-04 19:46

Hmm, dat is inderdaad wel interessant. Maar misschien was ze zo in de ban van het zoeken van de hindernis dat ze dat even vergat.. En mogen pirouettes wel? Haha!

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-06-04 10:53

Dank jullie wel, het is inderdaad ook als kinderverhaal bedoeld maar het is een compliment dat ook de ouderen het leuk vinden! Haha! Als ik weer eens een sctuk af heb, zet ik dat denk ik ook weer op CB, dan noem ik het Tara&Tijger (het komt immers uit dat verhaal) zodat de fans weten welk topic ze moeten openen. Knipoog Deal?


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 9 bezoekers