Geplaatst Oh! Wat was ze zenuwachtig.. Ze zou voor het eerst de nieuwe vriendin van haar vader
gaan ontmoeten.. Zou ze knap zijn? Zou ze langer zijn als ik ben? Aardig? Truttig?
Stilletjes? Verlegen?
Ze vroeg zich zoveel af, maar ze wist dat ze er snel achter zou komen.
Haar vader had geen nieuwe vriendin gehad na dat haar moeder overleed..
Ze wist hoe eenzaam haar vader moest zijn geweest, alhoewel ze het er nog wat moeilijk mee had. Was ze erg blij voor haar vader.
“IRIS! Kom op! We gaan naar Stella!” Riep haar vader naar boven.
Iris sprong op, rende naar de deur en struikelde over haar eigen voeten.
Ze had er zoveel zin in! Maar misschien viel Stella wel tegen.. misschien was ze heel onaardig en gierig.. en sloeg ze je wel.. misschien was ze wel op haar vaders geld uit..
Ze schudde haar hoofd om de gedachten te verwijderen.. nee, dat mocht ze niet denken..
Dat zou haar vader nooit doen.. Toch?
Ze schudde haar hoofd opnieuw, twijfelen aan haar vader was niets voor haar.
“Papa.. woont ze dicht bij ons?”
“Hmm.. het gaat.”
“Heeft ze huisdieren?”
“Ja”
“wat voor dan?”
“Een vogel, een parkiet als ik het goed heb”
“Houd ze van honden, want ze moet Sloppie natuurlijk wel aardig vinden he!”
“Natuurlijk, ze kent hem toch al Iris..”
“ohja.. dat was ik vergeten, en wandelt ze veel?”
“Ja, we wandelen vaak samen”
En zo ging het gesprek voort.. Iris was zo verschrikkelijk benieuwd!
Maar ze dwong zichzelf minder te vragen.. wat zou haar vader wel niet denken!
Haar vader sloeg rechtsaf.. ze kwamen bij een afgelegen flatje, wat Iris wat oud leek..
Haar vader stopte de auto.. en Iris was behoorlijk verbaasd.. “Is het hier papa?” vroeg ze hem
“Ja, dat klopt.. erg gezellig als je het mij vraagt” antwoordde haar vader.
Iris nam zich voor dat Stella gewoon niet zoveel geld had..
Ze liepen 4 trappen op, 56 treden.. –Iris had ze geteld, van de zenuwen-
Daarna kwamen ze haast onmiddellijk bij de voordeur van Stella’s appartement..
Haar vader klopte aan, en Iris vroeg zichzelf af waarom hij niet gewoon de bel gebruikte..
Het leek alsof hij haar gedachten kon lezen en zei: “Ja, de bel doet het wel.. maar de buren vinden dat de bel te veel herrie maakt, dus binnenkort word hij weggehaald”
“Aha” zei Iris, alsof dat helemaal niet was waar ze zich mee bezig had gehouden.
“Oh hallo schatje van me!” het was Stella, ze had zojuist de duur geopend..
En Iris had er toch wel ietsjes meer van verwacht.
Ze droeg sandalen met sokken erin, een wijd T-shirt waar geen Beha onder leek te zitten.. haar haren waren kort en donkerblond.. en zaten klitterig wild door elkaar..
“Oh, welkom.. Ik ben Stella, en jij moet Yvonne zijn?” zei Stella op een slijmerig toontje
“Iris..ook hallo” zei Iris een klein beetje geïrriteerd.. Iedereen maakt wel eens foutjes, het gaat tenslotte niet om mij.. maar om mijn vader.. dacht Iris er gauw overheen
“Oh, Iris ook goed” Zei Stella nepverontschuldigend tegen Iris
Iris vroeg zich af wat haar vader in haar zag? Ze was rommelig van uiterlijk en –tot nu toe- flauwtjes van innerlijk.
Maar misschien moest ze haar eerst beter leren kennen..maar wou ze dat wel? Voor nu, leek het daar niet op. Ze zou het voor haar vader doen.
“Ja sorry, het huis is inderdaad wat rommelig liefje..” zei ze weer op datzelfde slijmerige toontje..
In haar ogen was Stella helemaal niet zo’n leuke vriendin voor haar vader.. ze durfde het bijna niet te denken maar; had hij niet met wat beters aan kunnen komen?
Ze begreep het niet, misschien had Stella wel een hoop charmes.. niet dat Iris ook maar enkele charmes kon vinden.. wie was die Stella vergeleken bij haar moeder?
Iris ging als vanzelf sprekend op de bank zitten die voor de tv stond, zocht al met haar ogen naar de afstandsbediening.. toen tot haar doordrong dat ze helemaal niet op haar kamer was.. de rommel, deed haar aan haar kamer denken.
Beschaamd stond ze weer op. Gelukkig was Stella in de keuken wat te drinken in aan het schenken. En aangezien haar vader nadat hij naar de wc was geweest, door was gegaan naar de keuken om Stella te helpen.. Bleef Iris maar staan, en verkende de kamer.
Los van de troep, zou het nog best een leuke kamer kunnen zijn, dacht ze.
“Iris! Lust je Ice-tea?” Riep stella op een nu wat vriendelijkere toon.
Iris besloot naar de keuken te lopen om zo antwoord te geven.
Toen ze de deur verder open duwde, stonden daar haar vader en Stella te zoenen.
Iris draaide zich onmiddellijk om, riep nog gauw: “Nee! Dankje!”
Voordat ze de tranen over haar wangen voelde..
Ze rende de voordeur uit, en ging met de trap naar beneden, daar ging ze zitten.
Ze snapte niet wat er nou zo erg was aan haar vader die stond te zoenen met een Vrouw.
Maar ze wist het wel.. Het was een andere vrouw, niet haar moeder..
Hij had nu een andere vrouw lief.. Niet haar moeder.
Zou dat echt zo zijn? Zou hij mama vergeten zijn?
----------------------------------------------------------------------
Dit is een beginnetje.. Is het iets?
Commentaar etc. is van harte welkom
Vaag... Ik bedoelde daar vast: "nee, dat zal toch niet" 
