_Penotti schreef:Ik ben het ook weer niet mee eens dat een haflinger lastig is of een fjord. Of perse die shet.
Het is wat Pien zegt, ze worden vaak te kjoetsie kjoetsie behandeld. Bij mensen met de weinig ervaring, of denken dat te hebben maar recht van een manege komen.
Paarden die vaak als makkelijker worden versleten komen veel vaker meteen bij meer ervaren mensen in de handen door hun stokmaat. Want daar zitten precies diezelfde karakters tussen. Alleen die krijgen al vanaf dag 1 op op hun kop dus word het gedrag niet uitvergroot.
Er is ook een goede reden dat de manege eigenaresse van de stal waar mijn Haf Wilco staat, ook liever warmbloeden als manegepaarden heeft. Er zijn heus koudbloeden en die zijn stuk voor stuk heel lief en braaf, maar er zit hoe dan ook een kop op en zijn niet de gemakkelijkste met rijden voor beginners. Ik denk dat je voor rassen als Haffies etc ook wel een bepaalde mindset moet hebben. Je moet goed kunnen beslissen wanneer gedrag (potentieel) gevaarlijk is en niet bang zijn om ze goed op de plek te zetten. Je heeft ze een vinger en ze nemen je hele hand. Ze zijn echt geweldig als je ermee om kunt gaan.
Over een shop onder de hol gesproken: Toen mijn Haf een klein veulentje was van een paar maanden, had hij al keurig netjes geleerd om voetjes te geven. De hoefsmid kwam langs en hij werd ook even meegenomen om te wennen aan de hoefsmid. Hoefsmid vraagt een voorbeen aan Wilco, Wilco steigert, klapt achterover, hij krabbelt overeind en geeft zijn voetje. Nooit meer problemen gehad met de hoefsmid of met steigeren überhaupt. Dat was een harde les voor hem die we niet eens zelf hoefden te geven, maar het was wel gewoon in een keer klaar. Zachte heelmeester maken stinkende wonden.