Apollo van Stal Deyaert
337 dagen lang heb ik gewacht op dit veulentje, ik noemde hem bolleke en bolleke heeft mij veel slapeloze nachten bezorgd (je eigen merrie ben je toch altijd wat nerveuzer voor) maar 4 april was hij daar eindelijk.
En wat nog specialer is voor mij, ik heb hem onverwachts zelf op de wereld helpen zetten doordat mijn moeder en stiefvader net een kwartiertje weg moesten.
Er was al gepraat over dat ik eventuele begeleiden en de naverzorging zelf eens zou mogen proberen. Maar het was niet gepland dat dit zonder hen ging zijn.
Ben blij dat Dusty zo'n ervaren merrie is en eigenlijk alles zelf kan.
Maar toen ik het vlies brak zag ik dat hij niet meteen ademde, toen was het even verstand op nul en neusje vrij maken. Wat een opluchting toen ik zijn longen hoorde vullen met lucht en hij zijn ogen opende, Apollo (nu Polleken ipv Bolleken) was geboren