De tijd vliegt en wat hebben we een hoop beleefd.. van 14 jarig onzeker meisje en 4 jarige puber pony naar nu..
Ik ben inmiddels 28 en Tristan 18. Afgelopen jaren waren bewogen, we hebben veel meegemaakt. Het is eigenlijk onmogelijk om foto's uit te kiezen van de afgelopen 15 jaar want het zijn er wel honderden, wellicht duizenden. Daarom hier wat foto's van de laatste jaren en het eerste jaar.
Tristan en ik, beiden nog puppies.
Tristan werd ouder en wijzer, maar het blijft Tristan.
In de loop van de haren werd Tristan steeds meer een geschikte pony voor kinderen. Zo kreeg hij twee lieve verzorgsters en hielp hij ieder jaar mee met het begeleiden van ponykampen in Zeeland.
Helaas ontdekte ik anderhalf jaar geleden een knobbel op Tristan zijn voorbeen. Nadat de dierenarts foto’s had gemaakt en deze had weggespoten kwam het een aantal maanden later weer terug. Tristan is daarom begin dit jaar naar Bodegraven gegaan voor een echo en nieuwe foto’s. We kregen goed nieuws. De bobbel kon geen kwaad, helaas had hij wel al beginnende artrose, maar voor de ritten in Zeeland kreeg hij groen licht. Zo verhuisden we naar Zeeland en liep hij mee met strandritten met toeristen en mocht hij ook meedoen met ponykamp. Dit keer niet meer als begeleiding maar als echte ponykamp pony.
Alwien, die Tristan als haar ponykamp pony kreeg was echt een match met hem
Ze deden ook mee aan de burghse dag. We hadden vanwege de hitte een rustigere act geïmproviseerd en wat deden ze het goed
Helaas bleek dat 3 ponykampen en lange strandritten voor Tristan toch erg zwaar waren. Hoe graag hij ook wilt en hoe veel energie hij ook heeft, hij begon meer te struikelen en ook de zadelpasser ontdekte dat hij erg scheef was gaan lopen.
Voorlopig mag Tristan daarom ‘met pensioen’. We maken nog steeds buitenritjes maar niet meer zo lang. Ondanks zijn artrose hoop ik nog jaren van mijn mooie maatje te mogen genieten
http://boktimg.nl/img/m/eiIzLk.jpg
