Sinds vorig weekend weer aan het rijden gegaan. Had er eerder een keer op gezeten maar ze laaide zich zo agressief op dat ik er na een half rondje al af gesprongen ben omdat het gewoon niet goed voelde. Kan goed dat dat iets te snel voor haar was.
Vorig weekend er dus weer op en toen was ze gewoon relaxt.
Voor het rijden goed longeren, dan er op met de touwtjes van het longeren er nog om (heb ze heel los hangen). Die haal ik er dan af als we op beide kanten gegaloppeerd hebben.
Soort psygisch steuntje vooral denk ik. Maar hee, als het werkt. (Dat ik weet dat ze iets tegen gaat komen op een moment en dat dat niet een te harde/stugge hand gaat zijn)
Af en toe probeert ze wel wat maar ik kom er vooralsnog door heen voordat het gebeurt. Kan het voorkomen ipv oplossen op het moment.
Ze is hartstikke energiek en ziet er gelukkig ook goed uit.
Ik was ons vergeten af te melden voor een rondje L1 dit weekend. Kwam er achter toen ik naar de startlijst keek voor mijn andere paard haha. Oeps.
Toen besloten te kijken hoe het deze week zou gaan als ik gewoon kon stappen, draven en galopperen, dan ook te gaan.
Dus vandaag op pad gegaan.
Moeders was met vaders gekomen voor de mentale steun haha. Heel fijn!
Ze gedroeg haar zelf heel goed!
Reed zelf helaas wel wat slordig maar was na de proef heel blij met hoe ze het deed. We kregen 196,5 punt
Nu rustig aan zo verder gaan en bekijken hoe en of ik haar lijf goed kan houden.
.
maar in het begin kon hij nog heel goed opgelapt worden. We reden L2 toen de blessure ontstond en zijn in m2 geëindigd met veel hoger in training. Daar ga ik ook voor duimen bij jullie, gewoon nog jaren plezier in zo goed mogelijke gezondheid