6.5 jaar geleden kochten wij een net 10 jarige Kwpn merrie. Ik als 13 jarige manege ruiter werd verliefd op dit paard en zoals dat nou eenmaal gaat staat ze even later bij je thuis

Deze jaren hebben we veel gevochten met elkaar, jij begreep mij niet en ik jou niet. Wat kon ik jou de ene keer zo lief vinden maar de andere keer was je me toch een draak.
Na 5.5 jaar was ik het beu, ik wou ook wedstrijden rijden en lekker rijden zonder dat jij er steeds vandoor ging.
Ik heb de stap genomen omdat ik door de bomen het bos niet meer zag en we zijn gestart met grondwerk en professionele hulp. Jij wou nog wel eens steigeren en piafferen van de stress.

Waarom heb ik zo lang maar geaccepteerd dat wij niet veel konden samen? Ik was zo blij dat ik de stap genomen had en jou toch nog een kans gegeven heb.

We oefenden veel en de professionele hulp heeft ons zo erg veel vertrouwen in elkaar gegeven dat wij eindelijk kleine buitenritjes maakten en foto's natuurlijk!


We gingen eindelijk lessen bij een pensionstal in de straat, dit hadden we veel eerder moeten doen maar ik dacht dat ik het wel kon. Dit had ik nooit mogen denken natuurlijk.
Tussendoor hebben we samen een fotoshoot gedaan gemaakt door een lieve kennis.


We reden onze eerste onderlingen wedstrijd zowel dressuur als springen. Een 4e en 1 ste plaats!


En ook onze 2e onderlinge wedstrijd werd een feit



Intussen stond je vaak alleen omdat de paarden langst ons vaak naar een andere weide gingen.
Dus je kreeg een maatje van ons genaamd Fransje (Ja het is een merrie)

Je luisterde zo goed dus we hebben de naam zo gelaten.



Ik ben enorm blij dat ik uiteindelijk nooit opgegeven heb of de knoop tot verkopen doorgehakt heb. We zijn nog lang niet perfect en er valt veel te leren maar wat heb ik al veel mogen leren!
Op naar 2020 met Whisper en Fransje!